Quero darlle os meus paravens a Gel, por o ben que describe as tarefas que de pequenos facíamos todos os que nacemos no rural, quen non tivo vacas magotes de cabras e ovellas e todo tipo de animais. Lembro cando tiña 14 anos cando no pobo tiñamos entre todos os veciños 350 entre ovellas cabras, se coidaban cada dia do mes segun o numero de rexelos que cada un tivera, lembro que cada dia se tocaba a bocina para unha parte do pobo para onde poidera sair o magote a bocina ou corna, era en realidade unha caracola do mar, tamen lembro os dous cans mastins grandisimos que tiñámos para defender o rabaño do lobo, cada veciño o dia que lle tocaba coidalas tiña que manter os cans, había alguns que lle daban pouco de comer. Un dia do mes de xaneiro do ano 1972 coidandoas eu e meu irman maior, o lobo o voltar para casa a noite atacounos o rabaño e matounos unha cabra nova "CABRITA", porque os cans xa se viñeran para o pobo, os chamamos asuviando por eles e veo rapido un que lle chmavamos León e deolle unha boa carreira o lobo que soltou a cabrita, que xa tiña o pescozo furado e as tripas fora. O lobo sempre a mañá atacaba o rabaño por diante por que sempre algunhas van muy avanzadas na dianteira,é pola noite por detras as que veñen rezagadas na traseira, no caso que nos pasou a nós o can foi tras do lobo ata os prados do Tameiron pero o lobo sempre aporbeitaba situacións de descuido ou cando non estaban os cais co magote.
Estas lembranzas no se esquecen nunca como as de cando parian no monte e tiñamos que traerlle o cordeiriño ou o cabritiño o seo dono no colo, é como cada unha apartaba para a sua corte sen que naide se puxera no medio etc.
Un saudo a todo foro.
Estas lembranzas no se esquecen nunca como as de cando parian no monte e tiñamos que traerlle o cordeiriño ou o cabritiño o seo dono no colo, é como cada unha apartaba para a sua corte sen que naide se puxera no medio etc.
Un saudo a todo foro.
