Con toda a súa inocencia e mansedumbre das ovellas, a veces tamén dan sorpresas é sacan o xenio.
Non se me olvida a robada que me dou un carneiro, pilloume descuidado, ven correndo por detrás, e doume un golpe tan fuerte que me tirou o suelo ¡e con que forza! deixoume como un Nazareno, coa cara e maus todas ensangrentadas, máis un fuerte dolor nas nalgas do golpe, (ainda era un rapaz)
O carneiro era enorme, tiña unhos cornos de impresión, parece que o estou vendo... Esto era en Castromil, con deciros que ali en casa dos abuelos, hasta o boi e as vacas lle tiñan medo, si estaba "o señor" no medio do camiño ou no corral, trataban de esquivalo para non ter problemas.
Tiveron que vendelo "o xefe dos carneiros" por a sús agresividad, como positivo, que lle millorou a raza das ovellas, pois con ese fin veu de Portugal de cordeiro.
Non se me olvida a robada que me dou un carneiro, pilloume descuidado, ven correndo por detrás, e doume un golpe tan fuerte que me tirou o suelo ¡e con que forza! deixoume como un Nazareno, coa cara e maus todas ensangrentadas, máis un fuerte dolor nas nalgas do golpe, (ainda era un rapaz)
O carneiro era enorme, tiña unhos cornos de impresión, parece que o estou vendo... Esto era en Castromil, con deciros que ali en casa dos abuelos, hasta o boi e as vacas lle tiñan medo, si estaba "o señor" no medio do camiño ou no corral, trataban de esquivalo para non ter problemas.
Tiveron que vendelo "o xefe dos carneiros" por a sús agresividad, como positivo, que lle millorou a raza das ovellas, pois con ese fin veu de Portugal de cordeiro.
Claro, no mundo ovino pasa como en todalas especies, eles mais elas son da mesma raza, pero ben diferentes: elas doces e tranquilas e eles e bravos e ásperos, jajaja, bueno, sin ánimo de xeneraralizar, que tamén hay excepcións. A min único recordo semitraumático que me quedou das ovellas foi a pena que me daban os cordeiriños cando eran moi pequenos para ir pro monte co rabaño e quedaban soiños todo o día no curral berrando pola nai. ¡Qué angustiada me puñan! E para colmo en casa ríanse de min. Menos mal que os nenos de antes superabamos estas experiencias sin a axuda do psicólogo, que se chega a ser hoxe habería que ter tamén en conta as posibles secuelas posteriores..
