Desde aiquí quero mandarlle unhas palabriñas de ánimo a miña querida cuñada Concha, que o sábado pasado enterrou a sua abueliña materna de 93 anos. Estaba maliña e sabíamos que máis pronto que tarde esto pasaría, pero inda así sei que o están pasando mal, sei por experiencia o que doi cuando chega o momento de separarte definitivamente dun ser tan querido. Ánimo, Conchiña, sabes que así non era vivir, que tua mai tamén necesitaba xa un pouco de descanso e que a tua abuela estará no ceu xunto as miñas, porque non pode estar noutro sitio, era un ángel. Ahora será ela a que cuide de tua mai e de todos nos. Un abrazo grande, grande, pra todos os que a votaréis tanto de menos. Bicos.
Xosé, en cuanto podas, danos o parte médico da tua filla, porfis, que non sabemos nada. Seguro que todo ben, como o Rey. Cómo me alegro que tú e Camba xa vos pudestes conocer en persona. O mundo é un pañuelo. Mira, hasta o Mikel fizo as prácticas no Gómez Ulla, onde se conoceron o Camba e o voso amigo común...
Bicos pra todos.
... (ver texto completo)
