3 meses GRATIS



Siempre había creído que la cicatriz procedía de otro tipo de batallas. Como Telesforo nunca había querido hablar del asunto, creí que se trataba de traumáticos recuerdos que no convenía resucitar.
Y yo, cándida de mí, adobaba mi fantasía creyendo que se trataba de un efecto secundario de una romántica acción... Imaginaba al bueno de Romerales en el fragor de una encendida hazaña bélica, con el uniforme hecho jirones, con su aguja percutora colgando sin protección, la pobrecilla, salvando a su querido ... (ver texto completo)
Estimada Sra: En primer lugar darle las gracias por participar nuevamente en nuestro foro y también decirle que comparto con usted las opiniones que muestra en su mensaje respecto a su marido y gran amigo mio Telesforo.
Con relación a Zé, es casi seguro que fuese el husmeador de la hazaña de la cocina, pues como le he dicho en un mensaje anterior al Sr. Inda este segador de centenos cumplidos ya tenia ese costumbre de ojear por las gateras de noche para ver si divisaba algún murciélago en las cocinas ... (ver texto completo)
Leva calado moito tempo e non aparece por ningures. Claro que el nunca foi moi falador.
Agora estou a lembrar aquela batalla nunha cociña de cantina dunha aldea da que xa esquecín o nome...
Cando eu vin de permiso dende o deserto, Telesforo colleu vacacións para vir comigo e visitare de paso a aldeia de súa nai. Era inverno. Vindo do Sahara, nestas serras apetecía máis a cociña ca rúa ou os camiños.
Na aldea da nai había unha cantina rexentada por unha solteirona moi lozana, pero máis brava cun ... (ver texto completo)
Prezado amigo Inda Cho Sei: Unha vez lida anecdota do Sarxento Romerales non podo por menos decir, que o demo armas en calquer lugar, dende logo o Sr. Romerales viña do deserto un tanto salido... e con esas cousas na aldea de súa mai deberia haberse cuidado un pouco mais... sobretodo alonxandose da cociña económica. (Aunque ela se deixara querer) millor noutro lugar...
Tamen estou con bostede no asunto que o que estaba a ollar pola fiestra seria o ZÉ das Carvalhas, e non o seu xefe nin o santo do ... (ver texto completo)
Este Cho de cualquier pequeña anécdota te saca una novela. Podría contar la misma escena a mi manera, pero no quisiera echar más leña a tan desgraciado fuego.
Hace unos diez años lo acompañé un par de días a Valladolid y Fuensaldaña, a donde lo llevaban sus tareas políticas.
El primer día se entrevistó con el Consejero de Agricultura en su despacho. Valín, creo que se llamaba. Pretendía convencerlo de la necesidad de conseguir una Denominación de Origen para la TERNERA SANABRESA. Viví callado, ... (ver texto completo)
Sinor Inda, nahún teño más remeio que dar credito y cofirmar o que o sinor contou, pois según o meu xefe se vei que fai testemuña de íso, sólo que el contouno de difer

ente maneira é decer que o sinor Tilisforo gostaba da rapariga más habías algún más que tamén gostaba de lamencionada, entón cuando estaba a namorar co sinor Tilisforo apareció por la xinela el meu xefe entón foi cuando ela cambió de posizahún, resultando el fatal desenlace.
Unha aperta.
Siempre había creído que la cicatriz procedía de otro tipo de batallas. Como Telesforo nunca había querido hablar del asunto, creí que se trataba de traumáticos recuerdos que no convenía resucitar.
Y yo, cándida de mí, adobaba mi fantasía creyendo que se trataba de un efecto secundario de una romántica acción... Imaginaba al bueno de Romerales en el fragor de una encendida hazaña bélica, con el uniforme hecho jirones, con su aguja percutora colgando sin protección, la pobrecilla, salvando a su querido y respetado Inda de morir abrasado en una tanqueta en llamas...
Tampoco imaginé jamás, adorado Zé, que tu jefe el Padre José fuese capaz nunca de husmear por las ventanas. De todos modos, mejor buscarse el beneficio de una moza, que no acariciar al monaguillo.
Apostaría un potosí: en el caso que nos ocupa el husmeador fue más bien el actual monaguillo.
Por lo que se refiere a esa dolorosa herida de Telesforo, añadir sin ambages que su cicatriz grande en el glande mejoró sin duda el encanto y la eficiencia de su adorado pizarrín para escribir cartas de amor. ... (ver texto completo)
Sinor Inda, nahún teño más remeio que dar credito y cofirmar o que o sinor contou, pois según o meu xefe se vei que fai testemuña de íso, sólo que el contouno de difer

ente maneira é decer que o sinor Tilisforo gostaba da rapariga más habías algún más que tamén gostaba de lamencionada, entón cuando estaba a namorar co sinor Tilisforo apareció por la xinela el meu xefe entón foi cuando ela cambió de posizahún, resultando el fatal desenlace.
Unha aperta.
como veo que nadie se ha animado a contarlo, quiero comentar a todos los foreros el exito de la cena para celebrar el magosto. Rafa se ocupo de hacer preparar unes judias con liebre que estaban mas que exquisitas!. Y se acompañaron con empanada y chorizo. De Postre, castañas asadas en el exterior del Teleclub, bica, cafès y copa. TODO UN EXITO.... Como es habitual.
Ay, Martina, que temos o foro abandonadiño! Eu xa me enterei por Lola que o pasastes de maravilla e que a cea foi un exitazo. Para reperir, vaia. Apertas.
como veo que nadie se ha animado a contarlo, quiero comentar a todos los foreros el exito de la cena para celebrar el magosto. Rafa se ocupo de hacer preparar unes judias con liebre que estaban mas que exquisitas!. Y se acompañaron con empanada y chorizo. De Postre, castañas asadas en el exterior del Teleclub, bica, cafès y copa. TODO UN EXITO.... Como es habitual.
Leva calado moito tempo e non aparece por ningures. Claro que el nunca foi moi falador.
Agora estou a lembrar aquela batalla nunha cociña de cantina dunha aldea da que xa esquecín o nome...
Cando eu vin de permiso dende o deserto, Telesforo colleu vacacións para vir comigo e visitare de paso a aldeia de súa nai. Era inverno. Vindo do Sahara, nestas serras apetecía máis a cociña ca rúa ou os camiños.
Na aldea da nai había unha cantina rexentada por unha solteirona moi lozana, pero máis brava cun novelo criado nas malladas da serra de Porto. E logo quedou Telesforo prendado da moza; el, que tiña desbravado a centos de reclutas das máis afastadas devesas.
Tiven que acompañalo á cantina unha ducia de veces, sempre aproveitando calculadamente os intres nos que ela andaba soa, cando os clientes andaban ocupados nas pallaregas e cortes, acomodando a facenda.
Daquela quentábase a cantina cunha cociña de ferro desas que chamaban económicas. En realidade o establecimento viña sendo coma unha cociña-salón cunha mesa das matanzas no medio e tres escanos ao redor.
Ela deixábase querer.
Eu sentaba nun escano deses aos que se lle baixa unha táboa a modo de mesa, e lía un xornal que mercaba na Gudiña, ao irmos de camiño. E el sentaba con ela mesmo no forno da cociña, a quecerse ámbolos dous.
Eu facía que lía, pero ás veces tiña o xornal diante de min, mesmo do revés...
El atacaba con xeito, a modiño, como bon estratega.
Ela deixábase querer.
Telesforo exploraba con disimulo. A man chegou despacio ao xeonllo, acariñou o muslo morno e suave, apartou con delicadeza a máis íntima das prendas...
Ela deixábase querer.
A berberechiña agradecía aqueles dedos expertos, húmida de ledicia...
Ela levantou de súpeto, agarrada á barra da cociña, coa racha da saia cara atrás... El tamén se levantou, pero de vagar, abrazándoa desde atrás pola cintura con biquiños no pescozo.
Ela deixábase querer.
Unha man abaixo, pola rachadela da saia, seguía na procura da paxariña. E cando máis calor había nos corpos que na chapa da económica, Romerales, coa dereita tocando a fanfona, usou a esquerda para botar fóra o ciringallo a modo de misil...
Ela deixábase querer, ata que aquel pulo a espantou!
E ao fuxir repentinamente a un lado, o meu sarxento foi clavar o piringallo naquela porta roxa do forno, crepitante coma unha alleira na tixola!
Houbo que curalo. Metímoslle aquela mioquiña ferida nunha cunca de fariña. Ela fixo unhas vendas, esgazando as bragas que andaban polo chan; lavou aquel paxariño con auga fresca dun cántaro de cobre e envolveuno naquelas tiras de seda como se dun agasallo se tratase.
Perdeu parte do seu sabre na batalla, e nunca foi quen Telesfora de gañar aquela guerra.
Bó día, dona Pita. Non se me enfade vostede, que estas son augas pasadas. ... (ver texto completo)
Muchas gracias, Camba, por este mensaje y por el anterior, que me llenan de alegría.
Me uno a tus palabras para felicitar a todas las Teresas de Pereiro, que somos unas cuantas.
Bicos pra tod@s.:-)
Tengo constancia por nuestro amigo que sí hay alguna Teresa.

Buenas noches
... a todas las Teresas. Que tengáis un feliz día.

Tenéis una Santa, que este año se celebra su V aniversario. Mística y admirada, ha sido, es y será referente, con sus poesías, de los despertares al sentimiento del amor de las teenagers de todo el mundo.

... ¿cual culpa mayor ha tenido
en una pasión errada,
la que cae de rogada
o el que ruega de caido?...

Un abrazo
Muchas gracias, Camba, por este mensaje y por el anterior, que me llenan de alegría.
Me uno a tus palabras para felicitar a todas las Teresas de Pereiro, que somos unas cuantas.
Bicos pra tod@s.:-)
... a todas las Teresas. Que tengáis un feliz día.

Tenéis una Santa, que este año se celebra su V aniversario. Mística y admirada, ha sido, es y será referente, con sus poesías, de los despertares al sentimiento del amor de las teenagers de todo el mundo.

... ¿cual culpa mayor ha tenido
en una pasión errada,
la que cae de rogada
o el que ruega de caido?...

Un abrazo
Gracias, Camba, por ser un hombre de palabra y acordarte de lo prometido. Tus noticias respecto a Xosé me dejan más tranquila, y un par de foreras que yo conozco, seguro que también.:-)

A ver si los Reyes le traen un ordenador nuevo y puede volver a conectarse con todos nosotros. Aunque seguro que está muy ocupado, entre cuidar de los nietos y hacer de guardaespaldas de Yolanda más sus propias labores, el hombre no tendrá demasiado tiempo libre.

En cuanto a las setas, este año hay muchísimas, ... (ver texto completo)
Hola Candil: Menos mal que iluminas un poco este foro. Bueno, yo tampoco lo hago mucho, que digamos.

Te comento, que Xosé sigue con el disco duro estragallado. Ayer estuvimos, mi mujer y yo hablando con ella. La verdad es que es una chica fenomenal. Y además muy protegida. Aparte de su familia y del perro oficial, tiene un impresionante pastor alemán como complemento. E impresiona que los dos se lleven estupendamente; parece que entienden que su misión es compartida y complementada.

Referente ... (ver texto completo)
Hola Candil: Como continuación, y cumpliendo lo prometido, respecto a nuestro amigo Xosé, pues te diré que lo primero que hice nada mas volver a Cartagena, ha sido ir a ver a Yolanda, su hija; y me dijo que seguía en la misma situación respecto al ordenador.

Respecto a su salud, pues que seguía con la rehabilitación, pero que está bien.

Se echa e menos en este foro. Pero veo que hay nuevos foreros, y con buen apetito. Habrá que complementar el menú con unos cogordos, choupis y patamelas.

Un ... (ver texto completo)
Gracias, Camba, por ser un hombre de palabra y acordarte de lo prometido. Tus noticias respecto a Xosé me dejan más tranquila, y un par de foreras que yo conozco, seguro que también.:-)

A ver si los Reyes le traen un ordenador nuevo y puede volver a conectarse con todos nosotros. Aunque seguro que está muy ocupado, entre cuidar de los nietos y hacer de guardaespaldas de Yolanda más sus propias labores, el hombre no tendrá demasiado tiempo libre.

En cuanto a las setas, este año hay muchísimas, ... (ver texto completo)
Hola, Camba. ¿Has visto por Cartagena a nuestro común amigo Xosé? Hace mucho que no escribe, ni aquí ni en Facebook y nos tiene preocupados... A ver si puedes averiguar algo por ahí, por favor. A través de su hija o como puedas. Gracias anticipadas por la gestión.
Un abrazo.

Y saludos a todos los forer@s, esperando que todos estén regresando con bien a sus lugares habituales. Yo ya llevo una semana currando de nuevo... Haya salud.:-)
Hola Candil: Como continuación, y cumpliendo lo prometido, respecto a nuestro amigo Xosé, pues te diré que lo primero que hice nada mas volver a Cartagena, ha sido ir a ver a Yolanda, su hija; y me dijo que seguía en la misma situación respecto al ordenador.

Respecto a su salud, pues que seguía con la rehabilitación, pero que está bien.

Se echa e menos en este foro. Pero veo que hay nuevos foreros, y con buen apetito. Habrá que complementar el menú con unos cogordos, choupis y patamelas.

Un ... (ver texto completo)
Este año es, sin duda, año de setas...