Por unha saida de urxencia que a nadie lle voy a contar vestinme rápido sin apenas sacar as legañas, o tempo era xusto si quería chegar xusto a hora da convocatoria.
A guardilla na que residía que me deixaba unha tía solteirona residente no Paraguai tiña o piso de madeira e algunhas tablas afectadas por sitios en onde algún día había goteiras que sempre trataba evitar para non clavar a pata, o caso e que co o apuro unha delas pisei, con tan mala pata que ela metín no burato que fixen por causa do meu desatino fruto da inesperada urxencia, hasta mais ala da rodilla quedoume a pena colgando, e no piso de abaixo o teito de escallola furado e sentado no retrete un home cagando, saquei a pata e dime que tranquilo eu rápido que tiven que marchar i antes poñendo outros zapatos non me podía parar un deles me caerá abaixo o cagadoiro, funme i o outro día o regresar encontrome con o zapato a porta, logo vinme na obriga de dar a cara e dicir que me facía cargo dos gastos de arreglar o teito de escallola o meu pesar pois andaba sin puto can.
Me dixenón que nada logo entereime que el era albañil vivía coa su muller e non tiñan filos,: pensei eu non querrán adoptarme, o caso e que non os volvió a ver non coincidimos na escaleira nos pocos meses que me quedaron ali na que la guardilla sin ascensor, suerte tuve pos vergoña me quedo e poiden esquivala
... (ver texto completo)
