Anónimo, felicítoche por ista foto tan lograda. ¡Qué pose a do raposiño! Cuesa típica cara de pícaro é como si estuivese esperando adrede ó fotógrafo. E unha mostra mais do preciosa que é a natureza do noso contorno e di moito da xente que a sabe apreciar. Saúdos.
Gel Martínez. Me alegro moito a observar que sigues visitando os foros da Alta Sanabria, facia tempo que non sabia de ti.
Eu, a temporadas me tomo unhas pequenas vacacións en esto de Internet, o retomar de novo o tema, me fai máis ilusión.
Non tardes en contarnos, algún relato, e contos da nosa Terra que tán ben sabes facer. Saúdos.
Eu, a temporadas me tomo unhas pequenas vacacións en esto de Internet, o retomar de novo o tema, me fai máis ilusión.
Non tardes en contarnos, algún relato, e contos da nosa Terra que tán ben sabes facer. Saúdos.
Eu también apoyo las ideas de Piño veciño. Hay que resaltar los cuentos de los abuelos que nos transmitían su sabiduría a los más pequeños.
Un saludo.
Un saludo.
