Barreiros antiguos.

De esto fai moitos anos. Contaba miña sogra, que cando ela era moza, tiñan unha veciña que le lavaba a roupa a un teniente mais a súa muller, xa que ésta era algo fina, da capital, e non sabia lavar a roupa no rigueiro, puña a disculpa que si os mozos lle miraban o traseiro, que si as formigas subian po las pernas, que si os grilos non sei quei... (todo o mundo se metía con ela.)
Solución, con esta veciña resuelto o problema, a muller toda feliz por ganar catro cadelas. Todo ben hasta que un día ... (ver texto completo)

Bonisimo. Eu por moito que cabilo no asunto non me aclaro. ¿Como seria que a boa muller o darlle voltas e voltas os cazolos, o primeiro que se lle ven a cabeza son os cataplines do teniente? Jejeje

De esto fai moitos anos. Contaba miña sogra, que cando ela era moza, tiñan unha veciña que le lavaba a roupa a un teniente mais a súa muller, xa que ésta era algo fina, da capital, e non sabia lavar a roupa no rigueiro, puña a disculpa que si os mozos lle miraban o traseiro, que si as formigas subian po las pernas, que si os grilos non sei quei... (todo o mundo se metía con ela.)
Solución, con esta veciña resuelto o problema, a muller toda feliz por ganar catro cadelas. Todo ben hasta que un día ... (ver texto completo)

Eche un conto moi vello, pero a min faime rir cada vez que me ven á memoria.
Acórdome del sempre que meto cada ovo no buraquiño da porta do frigorífico, así é que quen me vexa rir sempre que meto ovos na neveira pensará que toleéi.
Dicen que un de Lubián foi mercar unha neveira onda o Fulero de La Villa, alá nos tempos primeiros deste artiluxio. O tendeiro explicoulle para que servía cada bandexa e cada caixón: conxelador, sitio da froita e das verduras, lugar para o peixe, e na porta para as beberaxes.
Entón ... (ver texto completo)

Jejeje, moi bon. Solo fai falta un pouco de imaxinacion pra ver o probre home encaramado no alto da neveira, e pra partirse de risa.
Eu recordome de unha anecdota que viviu unha amiga miña ca sua nai, paciente de una enfermedade dexenerativa. Non e un chiste, que quede claro. Cuando unha persona querida se encontra en tal estado de desorientacion e moi triste, mais ben pra chorar. Pero as veces hay que reirse, pra quitarlle un pouco de peso a situacion. De esta maneira a miña amiga faciame moitas ... (ver texto completo)

Eche un conto moi vello, pero a min faime rir cada vez que me ven á memoria.
Acórdome del sempre que meto cada ovo no buraquiño da porta do frigorífico, así é que quen me vexa rir sempre que meto ovos na neveira pensará que toleéi.
Dicen que un de Lubián foi mercar unha neveira onda o Fulero de La Villa, alá nos tempos primeiros deste artiluxio. O tendeiro explicoulle para que servía cada bandexa e cada caixón: conxelador, sitio da froita e das verduras, lugar para o peixe, e na porta para as beberaxes.
Entón ... (ver texto completo)

Bo moi bo, non veis cómo te dixen que tarde ou cedo a muller daríase conta. Vai e cascalo si non o fíxeste xa. A min pasoume cómo ó Piño, escaralleime de risa.

Certo é que dirixo unha explotación de catro galiñas. Pero unha ten 8 anos e xa non produce, e non son quen de retorcerlle o gañote, nin deixala fóra, de noite, para que a pape a raposa.
A conta de resultados da explotación é a que sigue: 225 ovos cada tres meses, que son 18,75 ducias, por 1 € de valor, un total de ingresos en especie de 18,75 €.
Nese tempo, ademais das sobras de pan, arroz, ensaladas e mariscos, comen un saco de millo triturado que vale 15 €. Así é que teño unhas ganancias de ... (ver texto completo)

Certamente o caso foi gracioso. teño que decirte que a risotada que acabo de dar, foi soberana, veu a muller desde a cociña pensando que si empezaba a porme chalado o reirme de esa maneira eu sólo, si debeu de ser forte, de donde teño o ordenador a cociña metense tres habitacios por medío.
Que sigas conservando o humor. Saludos.

Certo é que dirixo unha explotación de catro galiñas. Pero unha ten 8 anos e xa non produce, e non son quen de retorcerlle o gañote, nin deixala fóra, de noite, para que a pape a raposa.
A conta de resultados da explotación é a que sigue: 225 ovos cada tres meses, que son 18,75 ducias, por 1 € de valor, un total de ingresos en especie de 18,75 €.
Nese tempo, ademais das sobras de pan, arroz, ensaladas e mariscos, comen un saco de millo triturado que vale 15 €. Así é que teño unhas ganancias de ... (ver texto completo)

Una gruesa bañista se aventura a pie lejos de la playa, siguiendo la costa. Viene la marea y la deja presa en un recodo de roca, un pescador que está a corta distancia permanece impasible en un bote. Por fin baja la marea y la mujer vuelve a la playa y allí se encuentra el pescador, muy enfadada y le dice:
- Si fuera la mitad de hombre de lo que debiera ser, me hubiese ido a rescatar.
-Con mucho gusto lo hubiera hecho_ replica el pescador_ si usted fuera la mitad de la mujer que es.

El toro ... (ver texto completo)

Hai fotos novas pra ver. Foron feitas nestes días pasados, inda que a luz non era moi boa. Pulsando no apartado "ver últimas fotos de Lubián" vaise dereito a elas.

En principio, felicitarnos por el regreso sin novedad del personal de nuestra zona a sus puntos de origen, se mueve tanta gente que te impone un poco el incorporarse a las carreteras, la autovia Rías Baixas iba a tope.
Al venir algún día bastante bueno, aproveche para dar algún paseo por el campo, injertar algunos manzanos, castaños y coger injertos, guardarlos para utilizar dentro de un mes o así (es otro tipo de injertos) esto es como un vicio, como positivo, que te lo pasas bárbaro.
En estas ... (ver texto completo)

Faciamos a parrafada despois do café, cando "Inda" despídese pra ir a acomodar as súas catro fermosas pitas das que solo poñen ovos tres, e si se tercia!, a que non pon, pra máis Inri, papa algún das outras.

- Carallo! Pois teilo fácil; volta de pescozo e caldo de pita. Dixele eu.
- Xa, pero é que le colli moito cariño.

A máis, resulta, que pra que a muller que xa sospeitaba da falta de ovos, e con ganas de facer caldo da que non puxera, non se de conta, a este, non se le ocorre outra cousa, que comprar ovos no supermercado do Ferreras e polos no niadeiro como si foran postos polas súas pitas.

Pero alma de cántaro, quítalle ó menos os códigos de barra que traen impresos os que compras no supermercado, non sexa que a muller calquera día se de conta e teñas que dicirlle que as pitas están en toda regra e que como xa tein o certificado de calidade ISO 9001 xa os poñen así.

¡Ai si teu abuelo levantara a cabeza! ... (ver texto completo)

Feliz Pascua a todos.
Este era o ti Agapito, que xa maiorciño e cheu de achaques, entre eles a xorderira, foi o medico a facerse un chequeo. Iba ca sua muller.
O medico dixolle: "para el reconocimiento tiene que traer una poca de orina, unas pocas heces y, ya que estamos en ello, un poco de esperma".
O ti Agapito deuse a volta pra sua muller e preguntoulle: " ¿que di que que teño que traer?". O que a muller lle reponde: "Bo, deixalle os calzonzillos, e xa teis a volta feita".

Cando chegou don Miguel a Lubián, facía máis cartos o capador ca o veterinario.
O Paulino tocaba o chiflo, e saíamos todos os rapaces pensando que era o afiador, por aquelo do seu artiluxio a pedais; pero o capador non era do noso interés, sempre enriba da porca.
Daquela saíu un novo decreto vedando a actividade dos capadores en favor dos veterinarios. E don Miguel non facía vida do Paulino, porque toda a xente valoraba máis a experiencia do de Pentes ca os estudios do veterinario.
E tanto se ... (ver texto completo)

A xustiza neste caso exerceu unha presión estéril. Despois pasou o que pasou, saíron capadores de tódalas casas e foi a perdición de moitos cabritos e porcos.

Cando chegou don Miguel a Lubián, facía máis cartos o capador ca o veterinario.
O Paulino tocaba o chiflo, e saíamos todos os rapaces pensando que era o afiador, por aquelo do seu artiluxio a pedais; pero o capador non era do noso interés, sempre enriba da porca.
Daquela saíu un novo decreto vedando a actividade dos capadores en favor dos veterinarios. E don Miguel non facía vida do Paulino, porque toda a xente valoraba máis a experiencia do de Pentes ca os estudios do veterinario.
E tanto se ... (ver texto completo)

Acabados os renovos botei as vacas pro caudillo, deixando solo na casa unha novela chamada Corala que trataba de amansar, e a Garbosa a punto de parir.
O tío José que era un home moi entendido, advertiume un día que como non le botara a miúdo o xugo encima a novela, podía non tela presta para herba nin a carrexa.
O problema era que na corte non tiña máis vacas, e cúa Garbosa naquel estado non a podía xunxir.
Dandole voltas ó tema, veume unha idea á cabeza que aviado puse na practica. No corral, ... (ver texto completo)

¡Muy ben! me gusta ó relato. Hay que reconocer que tuveche moita suerte, mira que si lle da o veterinario por vacunar a parexa contra o errago, como facían varias veces, ¡liaba boa.!
Saludos.