> Como tu,
> Yo tamién me desfaigo n’alcordanza de los tiempos
> A manes llenes,
> De los díes d’abondo, de los años de muncho.
> Como tu,
> Yo tamién escucho n’alcordanza el ruíu del cambéu
> Del relevu,
> El ruxir del trole, los güelpes del metal contra’l metal,
> L’agullíu del fueu nel fornu y el marmuriu de los homes
> falando
> A la fin de la xornada.
> Como tu,
> Yo tamién ascucho agora’l silenciu del trabayu
> Que se foi,
> El glayíu del tarrén ensin semar, l’ecu del cayer de la
> lluvia
> Nel vacíu de los talleres silentes,
> Y esi rinchíu doliosu,
> De les cadenes que candaron el pozu.
> Como tu, yo tamién siento qu’esti descansu ye agonía lenta,
> Qu’esti silenciu ye sepulcru vivu,
> Qu’esti dir
> Ensin saber aónde,
> Ensin saber perónde,
> Nun ye camín nin ye fonda,
> Sinón tiempu perdíu
> Y escura lluz que mos ciega.
> Yo tamién me desfaigo n’alcordanza de los tiempos
> A manes llenes,
> De los díes d’abondo, de los años de muncho.
> Como tu,
> Yo tamién escucho n’alcordanza el ruíu del cambéu
> Del relevu,
> El ruxir del trole, los güelpes del metal contra’l metal,
> L’agullíu del fueu nel fornu y el marmuriu de los homes
> falando
> A la fin de la xornada.
> Como tu,
> Yo tamién ascucho agora’l silenciu del trabayu
> Que se foi,
> El glayíu del tarrén ensin semar, l’ecu del cayer de la
> lluvia
> Nel vacíu de los talleres silentes,
> Y esi rinchíu doliosu,
> De les cadenes que candaron el pozu.
> Como tu, yo tamién siento qu’esti descansu ye agonía lenta,
> Qu’esti silenciu ye sepulcru vivu,
> Qu’esti dir
> Ensin saber aónde,
> Ensin saber perónde,
> Nun ye camín nin ye fonda,
> Sinón tiempu perdíu
> Y escura lluz que mos ciega.