BELLAS FOTOS PARA EL RECUERDO.
Nunca podríamos conocer nuestro ayer, si el esfuerzo de nuestros mayores y dichas fotos no nos lo hubieran realizado.
Un saludo y gracias por su foto. Desde Valencia, Antonio Bandín.
Por favor tengo 90 años y vivo en Cuba. Mi padre vino muy joven para acá huyendo de la guerra de España y aquí se casó y tuvo una familia. El mismo se nombraba Abelino Alvarez y la Fe de Bautismo de él dice que nació en Gontan, Verea Ourense Galicia y mis sueños es antes de morir saber y conocer si es posible a mi familia allá. Su madre se llamaba Dolores Alvarez Rodríguez y ella sola lo inscribió, conjuntamente con su abuelo Antonio Alvarez Cao. Les ruego por favor que me ayuden a averiguar si tengo ... (ver texto completo)
Hola Ludy, a mi tambièn me encantan las fotos antiguas, es la historia, es lo que se viviò, y son las mejores imagenes, un abrazo virtual desde la argentina, Edith.-
Vista de monte grande e dos pueblos que forman a parroquia de portela (portela en primeiro lugar, viero da arriba e abaixo) no fundo do monte.
Segun a leyenda no alto de monte grande na fonte chamada FONTE SANTA, foi donde apareceu a virxen da PENEDA. segun dician en portugal cantabase o día de festa de peneda a cantiga que decia VIRXEN DA PENEDA, QUEN TE TROIXO DE GALIZA, FOI UN LINDA PORTUGUESA, NA MANGA DUNHA CAMISA
Ola paco poderiaas porte en contacto conmigo, son un veciño da zona con interese pola nosa historia. souto 6@hotmail. com
Estos son los datos de mi abuelo Armando Prol Carnero nació 13 de octubre 1902 en Orense hijo de Manuel Prol Lorenzo y Amalia Carnero García todo lo q puedan haser por mi se lo agradezco.
De Verea teño un recordó de neno. Pois fun con meu avo a ise povo. O avo fora a comprar patacas que eran pa sementar. eu non entendía do que trataban, pero polo que contou o avo, dixo que fixera un bo negocio.
Será que "esbaraches"
Exactamente.
A veces escribo en buen castellano
A veces chapoteo en gallego, porque me agrada
Hoy en día, tras toda la vida por el ancho mundo, me resulta casi más fácil el inglés o el francés... pero el gallego me suena más "acolledor".
Recibo con agrado cualquier sugerencia
Un saludo
Será que "esbaraches"
Sigo pensando o mismo, e o concello sigue medrando sobretodo con as novas vías e mais o coidado dos nosos mayores, e o manteñemento, a pensar dos malos tempos de que se vai saindo.
O ben feito, ben parece.
Gracias o alcalde e demais personal do Ayuntamiento por o "ven facef". Pura
Muy bueno estar pendientes del buen estado de todo lo que nos concierne y especialmente de las obras e arte, que tanto valor añaden a nuestra arquitectura, y tanto embellecen y alegran.
Hay que cuidar, y no permitir estragos en el bien público, porque nuestra obligación de respetar no es solo de puertas para dentro... mi enhorabuena por estar pendiente y notificarlo.
Gracias en nombre de todos, Helena
¿Alguien tiene una estampa de este santo? Gracias
enstgodc@hotmail. com
Hola!

Como pides unha estampiña do San Mamede,
e non cha podo enexar neste mensaxe, ahí che mando un enlace,
para que a localices nas fotos que puxen hay anos e a poidas emprimir

Un saudo
Pura Sanjujuán
O centro ven se daba.
E mesturado con algo de millo gaviase un pan no Forno de perra, con u ha corteza que o la tiña fresco e oloroso hasta que se abría.
Leuza pais arriesgarse a sementar uha ceteeira de trigo na Mouteira, ala por o año 1.950, e claro que producía menos cande
Centro, pero o pon con Fariña de trigo, daba gloria.
O tempo que nos libraba de restos de córnerlo do centeo, que o fin e un veneno, e maís e abortivo... e tan caro que se vendía como ingrediente medicinal. Pura SANJUÀN
O telefono caí pouco caso do que duermas escribo.
Era: faciase un pan no forno de pedra con unha corteza que o mantiña fresco
Meus Pais arriesgaronse a sementar trigo nunha centeeira e producía menos que con centeo
Pero o pan con trigo, daba gloria.
Cornecelo, etc.
me alegra mucho saber que el foro esta tan animado, y que todos compartimos la misma ilusión, os diré
O centro ven se daba.
E mesturado con algo de millo gaviase un pan no Forno de perra, con u ha corteza que o la tiña fresco e oloroso hasta que se abría.
Leuza pais arriesgarse a sementar uha ceteeira de trigo na Mouteira, ala por o año 1.950, e claro que producía menos cande
Centro, pero o pon con Fariña de trigo, daba gloria.
O tempo que nos libraba de restos de córnerlo do centeo, que o fin e un veneno, e maís e abortivo... e tan caro que se vendía como ingrediente medicinal. Pura SANJUÀN
Una imagen preciosa, que se estará repitiendo en estos momentos.
Que voy a decir del pueblo que vio crecer a mi padre. Un pueblo que aunque el paso del tiempo se ha hecho sentir, ha sabido conservar el sabor de lo rural y a mucha de sus gentes, mientras que otros, por desgracia, se van quedando vacíos.
Recordos de cando era pequena, na casa dos meus avós. A besta, a bixia das cabras, o son das chocas das vacas durante a noite, a festa de San Mamede, as risas e as parolas da familia e veciños, ... (ver texto completo)
Allí bailé por primera vez con una chica hace 47 años y lo recuerdo con nostalgia era san Mamede, precioso.
¿Alguien tiene una estampa de este santo? Gracias
enstgodc@hotmail. com