Luz ahora 0,05762 €/kWh
        

Mensajes de LUBIAN (Zamora) enviados por 252525:

Xenial Piño. Esta mensaxe faime lembrar con nostalxia aquel encanto peculiar que atopei neste foro que a min personalmente me cautivou e incitou fai tempo a participar nel.
Esta é unha opinión moi persoal, claro está. Quizais sexan as secuelas da miña pertenza á diáspora neste curruncho do mundo mundial.
Totalmente de acordo con tigo, ademirada Gel, penso que sahún más democratas que ahí en outro foro cualquera, temos que escreber algo más en iste, claro eu coas dificultades que me carecterizan, pero nunca me tratarín mal, coisa que en outros por ser portugués non vexas, más que si fodan que ô Ze non le debe nada a ningüen.
Unha aperta.
Imperdonable mencionar as chairas de Lubián é non facelo coa chaira da Veiga Forcado, si era a despensa do noso pueblo, mira que viñan carros de patatas e de millos de esa chaira, abundancia de auga, bon terreno, (cuatro fames quitou.)
Por outra parte famosa por a leyenda que comentan, parece ser, que en tempos bastante remotos, había unha moza no pueblo muy hermosa, chamaba a atención por toda a contorna por a sua belleza, tiña novio, ¡como non! bastante celoso por certo, hasta se celaba que cuando ... (ver texto completo)
Falando de regar, istaba eu a eu de criado dun galego no Pobo de Castrelos de Abaixo na República Galega, mandoume ô meu amo de noute a regar, pero dixome se anda fulano con ela nahún la quites, na más xegar ô prado que vexo ô burro do fulano él istaba a dormir perto do animal. Eu depois de levar a quela camiñata tan grande me sabía mal tornar sin regar, total que como ô gaxo roncaba so fago abrir ô caldeiron enfrente donde istaba él. Total que ô verse mollado marchou a cambiarse, foi cuando eu aporbeitey ... (ver texto completo)
GARAPIO.
Un nativo de Lubián traballaba hai xa moito tempo na Gudiña. E alí, nunha conversa, saiulle a palabra GARAPIO.
Como el non era galego, e os interlocutores si, de contado viñeron a preguntarlle qué carallo era un garapio, que os de Lubián, cando falamos galego, empregamos verbas que non son galegas.
El explicoulles o que é un garapio, e entón dixeron a coro:
--Ah! O guincho do esterco!
Este veciño decía un día que case non pagaba a pena falar o noso galego en Galicia, porque había quen ... (ver texto completo)
Falas ahí do Larapio, alen onde eu naci había muntos por aquila epoca, coma montos, tiñas que ter coidado pra non pisar nels, ahora en serio eu creo que oxe a más.
Ahora que podes esperar dos da Gudiña. Que como dice ô conto cada cuatro a unha sardiña.
Unha aperta.
Naqueles tempos nos que os retretes inda non se inventaran, e para o alumbrado público inda non se creara a luz, el, un viuvo sesentón, xa coñecía que a veciña estaba avizada a escancharse por riba dunha guicha do pontón, e botar as súas deposicións directamente ao rigueiro. Bragas, non sei se levaba. Aposto que non, porque aquela crisis sí que era crisis.
Unha noite que había boa lúa, el decidiu agardala agarvado debaixo do pontón. Alí estuvo perto dunha hora a esperar.
De sopetón apagouse a ... (ver texto completo)
O caso nahún ísta male, más teñes que ter cuidado que te istás a parecer autro canda ahí en outro foro cualquera, parece que quereis competir a falar do que eu non bou facer, claro eu sey que aquí nahún resultará tan escandaloso, pero de tudas maneiras a que ter cuidado pois ístamos en festas.
Espero disculpe a ironía.
Unha aperta.
Sinor Prat: No tengo más que felicitarlo igualmente, sabe que tiene aquí un fiele seguidor de sus relatos, olle seún ô meu xefe dice ahí istá outro facha como eu, aunque ô outro dia dixo ê do Mesón, bein íso foi ô que eu entendin, logo él aclaroume que nahún era ô que eu había entendido, sinahún que creia que era Masón. Sexa como queira a cuestión ê que ê un home de pluma, quero decer da quila que tiñas que mollar no tinteiro nahún noutro sitio como aveces se pode entender. O mellor me istou a enrolar ... (ver texto completo)
Por a miña parte igulmente amigo Piño, más nahún vexo a mula.
Un forte abrazo.
Muy ben Piño. Eu huberao feito o reves
Capital inicial: 3 euros
Gasto..........: 2,50 euros
Aportacion de cada un 0,90x3=2,70-0,20 da gaseosa=2,50, que e o que gasteron en total.

Estou eiqui pousada nun mazairo o pe da Fontarbela, a ver si vindeis algun. Xa caeron uis copos de neve e teño que emigrar hacia Africa ou un sitio mais quente
. Saudos pra todos.
Con tudos os respeitos que me merece, abuelita penso co Xinxelo quernos tomar ô pelo, olle ô mayor querse quedar co dilleiro da gaseosa, pois en ningún momento a mercou so fixerín falar de que a mercarían.
252525. Gracioso o chiste... Veño observando, que si tes alto o sentido do humor, mui ben.
Ainda me chama máis a atención, que estando en Portugal, cómo carallo te chegan as noticias de Valladolid, por exemplo, cuando a Javier de la Riva Tuvo ese incidente coa ministra de Sanidad.
De todos modos, é mui gratificante que con éste Sr. Tanto a Srª Pita Moñuda cómo tú, puderáis solucionar ese problema de poder falar galego en alguhos basres donde sempre se falou. Enhorabuena.
Setí, non poder entablar ... (ver texto completo)
Munto obrigado por tudo, penso que voçe tabein istá bein de humor.
Sinor Piño, referente ô da noticia enconcreto a parte que ô meu xefe ten no restaurante, sempre a razahún el mundo y de vez encuando doulle uhma ollada, perdón a razahún querea ter sempre, más niste caso concreto ê íse periódico, que ate fai pouco era director un tal guasón, pois verá a noticia ísa en concreto pasou ô siguiente ò dia que saliu nos periodicos ô meu xefe fixo un xesto osceno, dixo assín olla que a min ísta tia tambein ... (ver texto completo)
Dice que istán dos sinores bañándose en unha prai, a un dels se le coloca un pulpo entre piernas de maneira que le mete una pata en el culo, grita un pulpo, un pulpo, el otro le contesta intento matarlo, no por favor ni se te ocurra, ni reñirle.
Unha aperta.
Non Sr 25 eu non vivo dos libros, inda que me dan moita vida, xa vin a historia dos cipotes, igual o papon ise tiña "micro" e mais por envidias que por pudor, pode ser tamen que, pa non ser uis mais que outros deixounos todos cortados polo seu patron. Estarei fora uis dias pero deixoles a todos un acertixo matematico.:
Van tres hirmaus a comprar un bocaillo, cada un de eles pon un euro pois, o bocadillo e grande e custa tres euros. O do bar, que ben podia ser o seu xefe, vendelles o bocadillo pero ... (ver texto completo)
Munto obrigado sinor Xinxelo, por os deberes que nos deixa, teño que decerle referente ô seu problema xa me gostaría poder contestarle, como fixo ô ilustrado do Piño, más eu a tanto non xego, pois debidir nahún se meda bein. Oxe levei unha bronca mayuscula do meu xefe, dice que tein uns amigos no Hotel Ispan, ou Ispada, quería mandarle unha caixa de viño do albariño, bein ísto de reciclar fixemolo sampre más ahora o xefe dice que a que reciclar más,ê decer eu istaba rellenando as botellas que sobrarin ... (ver texto completo)
Oxe istubo a comer ca no ristaurante unha tal Maria que por lo que se vey istá casada con un tal Alonso Fernandez, que ê de Ribarredonda, di assín tú según me dixo ô teu xefe escrebes no foro de Lubian, claro, eu dixen que ssín, ela aporbeitou pra decer dale lembranzas miñas. Pasou un bon rato co meu xefe nahún sey se è pra tomarme ô pelo.
Unha aperta.
Sr 252525, e debil un xunco? Por mais que lle de o vento non rompe, cando para, sempre volve a estar de pe. Hay que leer de todo, e leer sobre todo. Todos os dias un pouco. Voulle recomendar outro libro que se desarrola na Cabreira, La Baña, Truchas, Ribadelago, O Barco, ahi perto de vostede. O libro e "Antonio Bayo el ruso, ciudadano de tercera". tamen do Sr Pinilla. Narra a supervivencia dun rapaz pobre, pobre, que non ten nada para comer e se ten que buscar a vida.
Para que vostede non pense ... (ver texto completo)
Cua sua mensaxe vexo que voçe ê un home de letras. Eu xogo con ilas tudos os dias ca no ristaurante, me refiero as da sopa. Ahora en serio eu dei que un tal xunco era min forte ate penso que era ciclista y que le gostaba berrar,ísto último ístamo a decer ô xefe. Le agradezco as recomendazahúns que me fai sobre as cabras, eu de novo era un dos meus traballos más gratificantes, ahí lei eu ô libro que voçe menciona, fala dun tal Mario que era de Langullo, que andaba por os montes que de vez encuando ... (ver texto completo)
Un niño de diez años ve cómo un grupo de falangistas entra en su casa de Getxo. Señalan una pared de tablones, falsa, y obligan al niño y a toda su aterrorizada familia a desmantelarla. Detrás está Simón García, maestro republicano. El niño sigue mirando. Ve cómo los falangistas deciden llevarse a su hermano mayor, de dieciséis años, junto con su padre. Asesinarán a ambos y los abandonarán en un descampado. Pero Rogelio Cerón, uno de los asesinos, se quedará atrapado para siempre en la mirada de ... (ver texto completo)
O Xinxelo dua cana, tú tienes unos... como el Cabalo Branco do Santiago. Olla que acabas de contar ê un perigro, tein miga a coisa, Xesus, Xesus meu Deus, eu nahún digo que isas coisas nahún pasarin más contarlas ahora ê un tema munto delicado. A Figa tein figo. El autor es Ramiro Pinilla, como sea ô que vein por ô ristaurante do xefe boule dar una patada na ispenilla, iso non è pra decer, sinda fora ô que recomendou ahí outro gaxo cualquera, que falan do Santiago ê da Igrexa.
Te diría más coisas pero como tes un nome tan debil, non to digo nosendo que quebres.
Unha aperta. ... (ver texto completo)
Sinor Prat, nahún levo xapeo sinahún ahora mesmo o tiraba, pra aplaudilo y felicitarlo, vexo que ô sinor e bon en tudo aquilo que relata. Algúns pensarián que sólo era bon en los romances amorosos. Dito ísto pare que tudos se puseren encontra de la Casa del Pedro, como se nahún tibera direito a equivocarse. Eu sahún un socialista de tuda la vida y ahora teño muntos anos pra cambiar, más isto nahún quer decer que eu nahún respete o meu xefe, leva a bandeira de Ispaña no reloxe, fai alarde de ser facha. ... (ver texto completo)
Inolvidable Pita, Pitiña do meu corazahún. Sino entendi mal medices que tienes que ser parami, eu nunca perdi la esperanza, ispero que assín sexa. Me dices que se me porto mellor, que me pondrás la mencionada foto. Ten cuidado con lo que dices que algún pode facer algo malo a nosa conta. Istou a recordar cando me obrigaban a confesar o padre Miguel de pequenino, decía o mencionado padre íso nahu se dice, tampouco se toca ¿Intahún como fago pra mexar? Collela con un papelito de fumar, más se euo nahu ... (ver texto completo)
Se iso e verdade, me sento defraudado, teño que darle a razahún o meu xefe,él istaba a decer unha coisa parecida. Entre ise y os directores dos grandes bancos deixannos sin plumas y cacareando.
Unha aperta.
Amigo Ricardo, fixesteme recordar na miña infancia, mándarinme pra un pobo perto do meu, concretamente Sobreiro de Cima, pra cuardarlle ô gado, a un tal Joaún, tiña
unha padería, y o fixo ia a iscola, más era do meu tempo xamabase fofito, logo nos fixemos munto amigos, quero aclarar eu tiña 8 anos y él 10, bein as noutes sempre istabamos a xogar, más o cabrón so le gostaba xogar a granxa do gado,él le gostaba facer de leitahún macho y eu de porca, a min nahún me gostaba a quilo,él sempre gostaba ... (ver texto completo)
Nahu se asusten que ô Pío, Pío, vein do Hovo, non era de estrañar que le tiña manía os atributos. Sólo cortaba os das istatuas. Más ahora anda por ahí en un foro cualquera algún que se lo cortaría a todos os que nahún pensaran com él.
Unha aperta.
Sendo eu un garoto, xa fai moitos anos, na decrúa, axudábale a meu pai a arar a cortiña de San Sebastián, e cia o cimo a vertedera enganchábasenos cada dúas por tres nas raíces da nogueira co Manoliño ten na súa horta. Por baixo de nos andaba escabuxando nos allos a tía Agueda que non perdía detalle da nosa xeira, rezadora e comedora dos santos como poucas, e ata cun da súa propiedade que andaba polas portas pedindo esmola, acercouse a meu pai e dixole: mira, o que tes que facerlle a nogueira é a ... (ver texto completo)
Amigo Pinga, olla fixesteme recordar de coisas de cuando era garoto, cuando meu paiciño le ia a pagar a burra o cura pra poder comer carne na coaresma, e decer si pagabas a bula, nahu cometias pecado, perdón o primeiro puse burra nahu sey se e uhma coisa ou e a outra, de tudas maneiras ispero me entendan. Tamen sey que en xente que se confesa a algún bon, pasa como cuando metes na criba as castañas alguhas sahu boas.
Unha aperta.
Os teño que felicitar a tudos, tudas sin distinzahu. Alguns por as anécdotas, que contan a outros por os feitos reales, os letrados nahu piden perdón, dudo que o fagan, pois istes creen que nunca se equibocan, más tambein os felecito por borrar os mensaxes ofensibos y sin sustanza, dito isto ahora paz ê depois gloria. Referente a lo que di La Casa de Pedro, creo que tein algo de razahún, más a veces las cosas no son como parecen.
O outro día ia o xefe y eu a pasear por a Castellana y de pronto ... (ver texto completo)
Dentro de mi ignoracía nahu podo pasar por alto istá obserbazahún, aquí o sinor veise mala fe, se ísto escrebera eu tiña un pase, pobre de min que nahu sey mais, más un sinor letrado como voçe, ou por o menos a min me o parece, como escrebe o sinor rediculizando a uhma Ministra duha categoría de isa, quen pon na sua escrita que Igual-da, en vez de Igualdad, apreciado letrado, vexo que o sinor ten uha falta de tacto mayúsculo cos que non pensan como voçes. Nahu quero seguir le diría muntas mais cousas.
... (ver texto completo)
Pita…Pitina… Pita, estás estupenda, ¡hay que ver!, tú que abandonaste las pallaregas con las enaguas a la altura de las rodillas reapareces aquí encaramada en lo más alto del paraninfo de la Universidad de Salamanca. Que soltura, que retórica, para que luego digan que entre las pajas no se puede aprender nada.
Gerundina, con tdos os respetos que me mereces como muñer. Me gostaría que me expliques a que pallas te refieres, pois eu cortey munta palla, desdelogo nahu apredin nada comparado cos letrados que participan niste foro, como tú bein dices eu creo que a destinguida, inconfundible sinora Pita tubo que istar tempo na Universidade de Salamanca. Claro eu pasey por la por lomenos un par de veces cundo ia pra Portugale cun amigo. Disculpa que nahu ben a cuento que eu entrara ca o fin nahu poso decer nada ... (ver texto completo)
Pitiña do meu corazahún, nahu te fagas mala sangre con istos personaxiños. Nahu merece a pena, primeiro atacan deliberadamente sin ton nin són y logo se le contestas te acusan de lo que decin ellos. Fai tempos un bon amigo meu me puso al corriente de tudo. Eu boume a retirar según de que foros, nahu lo fixe antes por darle gusto o meu xefe. Nahu quero ofender a xete de igrexia, más eu penso que istes son dos tais. Si nahu pensas como iles se puderan nos fusilaban.
Un beixo corazahún.
Querido Pepiño, pasas as noutes sin dormir, por culpa miña, tengo que decirte que acordaste tarte, eu bein to dixe entonces, ahora teño uha relazahu munto boa.
Un beixo meu ex Pepiño.
Aprezado Pepiño: Como tú bein dices, a demás falas con coñecemento de causa, aquíl fatílico día cos teus amigos me obligarón a darche do que atí munto te gosta, quedáramos que non o dibulgarías. Falas de que te podes casar, a min me da igual, ahora xa nin me recordo de aquila noute.
Un forte abrazo deseado Pepiño.
Asín Don Ricardo, coincido totalmente co sinor. Claro teño as miñas lenbranzas, eu istibe ahí cerca de iste pobo a serbir, levaba uha gabardina que me regalara o patraún, tiña os bolsillos munto grandes,él decía que a trouxera o seu abó das Americas, a coisa e que a patroa de vez encuando metía no bolsillo un chourizo, e decir un salpicahún, no monte cuasí sempre había castañas, rocas,
quero decer setas, total que con isa merenda era eu tan feliz como oxe, co marisco. O seu relato fixo recordar ... (ver texto completo)
O Pepiño, que intelixente eres, saliste fai catro dias do cascarón. Non pasa un día que non soñes conmigo. Teño que decerte, que parece que nahu o sabes a min sô me gostan as muñeres, bein postas y bein plantadas, como niste caso a sinora Pita Moñuda. Cuando voçe dice que aparecen todos los subnormales, tengo que felicitarlo por tenerlo reconocido, se que se refiere a usted con los diferentes seudónimos que tiene. Creo que la sinora Pita, tiene más clase como para deixarse
manosear por usted y su ... (ver texto completo)
Ricardiño: Como te dura tanto sin borrar, que assín o viño se nos pode avinagrar
e broma nahu o borres que istá munto bein contado ate me da ganas de tirar un trago. Disculpa que parece como si istibera a meterme con tigo, más nahu e assín. Unha aperta.
Quero felitar os de Lubián, munto traballey nisa zoa de garoto, me gosta munto as festas que faceis siguindo a tradición dos nosos ante pasados. De portela á Portela os de Lubián, na Tuiza hencheronse de vitela. Uha aperta.
O mellor home que voçe fai mención na sua mensaxe, viña de Portugal con contrabando, non se daría conta se tracía paquete, eu un caso assín ouvira algo más aquil tracía coisa de Portugale, pra Vilavella. Siga Dn. Ricardo que voçe faceme reir, vexo que e pandigo como voçe sô, más pra outra vez nahu me teña tantos dias a ispera de que continue a sua mensaxe. Uha Aperta.
Así, asi, Don Ricardo que no decaiga el animo, que usted sabe, no como la mayoría que escribimos aquí, empezando por mi. Ahora le ruego Ricardiño que nos deixe contemplar a menxaxe un bon ratiño, non la borre como acostuma, e si o borrar outro que voce faceme reir, más tamen me saca a idea de ir o restaurantes chinos. Uha Aperta.
Sinor Ricardiño: Voçe que aperce y desaparece cada poiquiño, deleitenos con outro contiño, más istou apensar que e pouco menos que un neniño. O Sinor e como Gudiana aparece y desaparece cuando le ben en gana, por iso faze na palleira y non na cama, conte algo, aunque so sea lo que le beña engana. Uha Aperta pra tuda malta.
Aprezado Ricardiño: Contou ahí un relato munto bein contado, más eu deduxo co axuda do meu xefe, que o seu caso xa ben de cuna, tibo que pasar uha infancia terrible xea de acontecementos munto peligrosos pra sua idade, claro si a iso le suman que creceo seprado do seu paiciño, so pensar que istaba a axudar os alemanes, cuando istes so pensaban en aniquilar xentes de diferentes razas, creo que tein razos suficintes pra istar atemorizado tuda sua vida. Digo isto como sempre istá a borrar as mensaxes, disculpe por amiña oserbazaho de cotilla. Siga sinor Ricardo que tein bos relatos, faceme reir. Un sahudo a tuda malta. ... (ver texto completo)
Felicidades por atua menxaxe, estou munto de acordo con vocé, más isto recordame os meus tempos de mariñeiro, según decia o capitán avia que saber sobreponerse a las adversidades, cando xente e mediana mente intelexente ista un bocadito preparada que non e meu caso, acoisa resulta mas facil. Ahora como dice o meu amigo Barxés me gustaría pro mes de Agosto facer uha comida tuda malta xunta, assín nos coñeceriamos un bocadito mellor. Uha Aperta
Saún un fiel seguidor de vocé, por os seus relatos, mas ésta que acabas de contar vai con retentin ou nahu, de tudas maneiras o sinor expallase munto ben, olle amin pasoume algo parecido tambien viña de pescar, só que eu iva de tudo o día mas a consecuecia da tormenta, voltei namais xegar o rio. Amiña sorpresa e co chegar a casa vi un bulto muy pequenito o pe da muller na cama, resultando ser o Bonifacio, tambein Alcalde, feo como el sô, munto mas pequeno que eu, mas como e que me pois os cornos ... (ver texto completo)