Aprezado amigo: Teñes más razón cun santo, eu faciame gracia un librito en galego aunque fora piquino, pero vendo dun punto de vista imparcial axo que teñes razahún. Mira do que dices de se nacesita un ministro que conte con tigo, eu lo direi, oxe istamos un bocadito preoucupados y con munta faena, pois onte anoute xamao ô Pepe que xa istá ca a ver cuando nos viamos, que quede claro falou co meu xefe que parece que sahún munto amigos. Tanto ô padre Xosé como eu ísto nahún ô vemos béin, deixou ô posto ... (ver texto completo)
Pero... ¿hay billetes de500 Euros?. O millor o home os levou pensando que eran fasos, ou que eran estampas, porque si e verdá que eran de curso legal, non sabe o que fixo, porque como o collan, despois de pagarlle os letrados que o defendan, non lle queda nin pra unha copa de oruxo.
Bo xefe o teu. Se nota que o aprecias moito. Como ten que ser
Un abrazo
Hola amigo: Mira, eu entendo o Camilo, porque unha boa obra, si a leen poucas persoas, non tén éxito. Imaxina libros escritos en arameo. Por muy bos que sexan, teñen que traducirse. ¡Claro que podía escribir as suas obras en galego, pero despois tiña que traducilas o castellano si quería teñer éxito mais alá de Galicia. Así, aforrábase unha tradución.
Dille a D. Xosé, que si necesita un ministro de liturgia que conte conmigo.
Aprezado amigo: Teñes más razón cun santo, eu faciame gracia un librito en galego aunque fora piquino, pero vendo dun punto de vista imparcial axo que teñes razahún. Mira do que dices de se nacesita un ministro que conte con tigo, eu lo direi, oxe istamos un bocadito preoucupados y con munta faena, pois onte anoute xamao ô Pepe que xa istá ca a ver cuando nos viamos, que quede claro falou co meu xefe que parece que sahún munto amigos. Tanto ô padre Xosé como eu ísto nahún ô vemos béin, deixou ô posto ... (ver texto completo)
Amigo Camba, eu sei que na iscola os galegos, les obligaban a escreber castellano, eu ahí nahún entro además si tudos naquila epoca se consideraban ispañolos era más normale do mundo, eu nahún quero entrar en política, más con relazahún ô sinor Cela que non cabe dubída era un grán escritor, un bocadito putero, que nahún digo puñetero, quero decer sendo galego podá haber escrito algún libro en galego, por exemplo viaxe a la Alcarria ou la misma Colmena, con las discreciones que él facía lo ben que ... (ver texto completo)
Hola amigo: Mira, eu entendo o Camilo, porque unha boa obra, si a leen poucas persoas, non tén éxito. Imaxina libros escritos en arameo. Por muy bos que sexan, teñen que traducirse. ¡Claro que podía escribir as suas obras en galego, pero despois tiña que traducilas o castellano si quería teñer éxito mais alá de Galicia. Así, aforrábase unha tradución.
Dille a D. Xosé, que si necesita un ministro de liturgia que conte conmigo.
Bien sabes tú, como buen sacristán --y si no, se lo preguntas al Padre José-- que cuando Inda Cho habla del francés y del gallego, se está refiriendo a un tema de lenguas, y no de estados de gravidez.
Ahora bien: cuando la lengua goza de libertad, puede hablar libremente, valga la redundancia, en centenares de idiomas, y hasta expresarse divinamente sin pronunciar palabra.
Pero de lo divino, querido monaguillo, sabe mucho más Don José. Que te lo explique él.
Apreciada Pita Moñuda: Muchas gracias por la alusion que has hecho en otro mensage anterior con respecto a mi persona.
Me dirijo ati con el fin de invitarte a mi casa, pues el jamon curado está esperando por ti y tu marido, porcierto que segun tu a el le gusta mucho la pesca, se que los poquitos pescadores que hay en el pueblo estos dias de lluvia han conseguido con la lombriz muy buenas pescatas, pues nunca mejor dicho "a rio revuelto ganáncia de pescadores.
Este fin de semana lo voy a pasar alli, ... (ver texto completo)
Prezado Zé desteme unha grande alegria, sabere que no mes de agosto tornas a vire. Eu sei que tu estas aprendere o castellano pois pareceme ben, pero olla que taumbeim pra lá dos pirineos non te vale pra nada.
Se tornas pra Madride, o que teis de aprendere e a bailar o chotis mais teis de por gorra con dianteira i traxe coa sulapa grande.
Unha grande aperta Caro amigo Zé.
Eu a Isabel estoule munto agradecido pois cuando foi de ferias pra Italia trouzome, pra min i pra miña mullere munto bos regalos, ... (ver texto completo)
Aprezado Barxés, espero y desexo que se cumpla ô prometido por ô meu xefe, istá munto más contento desde que el papá Istado arreglou ô asunto da caixa, según él di que ahora nahún corre perigro os seus cuartos, mire hasta donde xegaba a miña inorancía que eu pensaba, que era asunto de Roma, menosmale que ô padre Xosé me desengañou.
Unha aperta.
Bien sabes tú, como buen sacristán --y si no, se lo preguntas al Padre José-- que cuando Inda Cho habla del francés y del gallego, se está refiriendo a un tema de lenguas, y no de estados de gravidez.
Ahora bien: cuando la lengua goza de libertad, puede hablar libremente, valga la redundancia, en centenares de idiomas, y hasta expresarse divinamente sin pronunciar palabra.
Pero de lo divino, querido monaguillo, sabe mucho más Don José. Que te lo explique él.
Aprezada ex, teñes toda razahún do mundo, eu nahún debía escreber pois debido a miña inoranza so pesei no chourizo no fondo da panza, más de lenguas, co que a min me gostan as lenguas, claro de leitahún y béin perparadas.
Dices ahí que Dn. Xosé que sabe más que eu de lo divino, es loxico y natural pois el pasou muntos anos no seminario mientras eu andaba nas segas, so faltaría que ô monaguillo soubera más co padre.
Tu sabes que en aquel tempo, falar castellano era símbolo de boa educación, ademais de que na escola solo se estudiada en castellano.
Xa vexo que D. Xosé fai que progreses adecuadamente no español.
No ano 68, aunque xa non estaba na Gudiña, todos os anos iba en Agosto pra facer a seitura e a sega da herba.
e che aseguro que cos manex, abais muy ben a fouce, pero poucos atabais os mollos e facíais os medoucos.
Un abrazo
Amigo Camba, eu sei que na iscola os galegos, les obligaban a escreber castellano, eu ahí nahún entro además si tudos naquila epoca se consideraban ispañolos era más normale do mundo, eu nahún quero entrar en política, más con relazahún ô sinor Cela que non cabe dubída era un grán escritor, un bocadito putero, que nahún digo puñetero, quero decer sendo galego podá haber escrito algún libro en galego, por exemplo viaxe a la Alcarria ou la misma Colmena, con las discreciones que él facía lo ben que ... (ver texto completo)
Perdoa, pero teño que descrepar de voçe, cuando istibe na franza cua miña namorada galega, entón si ela ficara en istado saldría un frances, gracias a Deus nahún foi ô caso.
Unha aperta.
Bien sabes tú, como buen sacristán --y si no, se lo preguntas al Padre José-- que cuando Inda Cho habla del francés y del gallego, se está refiriendo a un tema de lenguas, y no de estados de gravidez.
Ahora bien: cuando la lengua goza de libertad, puede hablar libremente, valga la redundancia, en centenares de idiomas, y hasta expresarse divinamente sin pronunciar palabra.
Pero de lo divino, querido monaguillo, sabe mucho más Don José. Que te lo explique él.
Amigo Picarel. Si, entre buen comer, buen beber, buen paseo, buen descanso, tienes un momento, consulta el correo, que te mandé los teléfonos de contacto para tomar unas cañas.
Un abrazo
Me alegro que vayas por Toledo con frecuencia. Un lugar con encanto es la iglesia del Cristo de la Vega que esta fuera de la muralla, entre las puertas de la Bisagra y el Cambrón.
El Cristo tiene una mano bajada, y la historia es de las que te ponen los pelos de punta. Si quieres recordarla, porque seguro que la has oido, busca la poesia "A buen juez mejor testigo". Al principio es tediosa, pero el final es alucinante.
Aprezado Camba. Dices ahí que ô Xervasio que era barbeiro, podía ser, encuanto ô que dices de memoría de elefante, teñes razahún, teño munto boa memoría, más nise caso da Gudiña, recordeime dos gaxos que nos quixeren acompañar a cea,ístes que te digo parecían bos homes, faces ahí mención ô da cachola grande, e decer Dn. Camilo Xosé Cela, parecía boa xente, más nahún ecribió ningún libro en galego, por lo menos a min non me consta, debía ser como éste amigo tuyo de la casa de Pedro que no le gusta ... (ver texto completo)
Tu sabes que en aquel tempo, falar castellano era símbolo de boa educación, ademais de que na escola solo se estudiada en castellano.
Xa vexo que D. Xosé fai que progreses adecuadamente no español.
No ano 68, aunque xa non estaba na Gudiña, todos os anos iba en Agosto pra facer a seitura e a sega da herba.
e che aseguro que cos manex, abais muy ben a fouce, pero poucos atabais os mollos e facíais os medoucos.
Un abrazo
Eu estiven moitas veces na casa do Xoquín e da Aurora. Recordo que era dunhaq soa estancia, non recordo que a aurora tivera un cuarto aparte. eles guardabannos a nós unhas ovellas que ían co seu magote. Era moi boa xente, o Xoquín, un pouco tolo pero con moi bo corazón e a Aurora unha mártir traballadora e sufrida. Cando era a época dos cogordos, o Xaquín traía todos os días un saco.
Hola Locho. Alégrome que me contestaras a o tema "te acordas caundo?". A familia do Carula foi muy apreciada por todos porque eran a sencillez personificada. No seu magote predominaban as cabras.
Con relación o que eu relatei, e que tiña como referencia donde dormia a Aurora, che recordo, que si te pois de frente a fachada da sua casa, a mau izquierda estaba a casa do Gorrispo, a dereita estaba a casiña onde ela dormia, que tiña a entrada por a calle que vay a iglesia, e a continuación estaba, retranqueado, ... (ver texto completo)
Amigo Barxés, vexo que istá munto calado ¿Qué le pasa? Perdón istou dispistado ê verdade que non a munto que se dirixio a unha tal Isabel, parece ser que fixo, ou istá a facer un curso de galego, como cambían as tornas eu istou a facer castellano, aunque so sexa para poder hablar con los de la casa de Pedro, pois ístes so falan cos da Castela, menuda grela. Amigo Barxés, según ô meu xefe iremos para ahí en Agosto.
Unha aperta.
Prezado Zé desteme unha grande alegria, sabere que no mes de agosto tornas a vire. Eu sei que tu estas aprendere o castellano pois pareceme ben, pero olla que taumbeim pra lá dos pirineos non te vale pra nada.
Se tornas pra Madride, o que teis de aprendere e a bailar o chotis mais teis de por gorra con dianteira i traxe coa sulapa grande.
Unha grande aperta Caro amigo Zé.
Eu a Isabel estoule munto agradecido pois cuando foi de ferias pra Italia trouzome, pra min i pra miña mullere munto bos regalos, ... (ver texto completo)
Pois a única cousa que non se pode facer en galego é un francés.
O tempo como tu ben sabes unhas veces perdese e outras non.
Reaparece por estes lares o que se lle arrepía a pel co Galego, supoño que debe de ser o mesmo que no foro de Lubian lle dixo o Ilmo. Sñr alcalde, que como escribia en Gallego si no era de la comunidad autonoma, i o que montou tantos guirigais co Galego xa fai tempo.
Unha grande aperta amigo Inda.
Amigo Barxés, vexo que istá munto calado ¿Qué le pasa? Perdón istou dispistado ê verdade que non a munto que se dirixio a unha tal Isabel, parece ser que fixo, ou istá a facer un curso de galego, como cambían as tornas eu istou a facer castellano, aunque so sexa para poder hablar con los de la casa de Pedro, pois ístes so falan cos da Castela, menuda grela. Amigo Barxés, según ô meu xefe iremos para ahí en Agosto.
Unha aperta.