Compramos energía a futuro



No hay menera de que se mantengan los comentarios, así que o se mueve el admiistrador o ponemos las fotos en otros foros, que los hay y muy buenos.
Yo he ido a tomar parte de lo que me pertenecia..Las manzanas estaban sabrosisimas... Eso del fruto prohibido, , en aquella epoca era mas que realidad, , , Mi ultima aventura fue en 1972...Os dous ramos, ellos quizas se loes olvido, eu de eso non me esquezo non.
No entiendo la pregunta, de cuantos coches tenia? El valor de cualquier empresa o entidad no es lo material sino, el valor humano, eso es lo que no tiene precio. Yo no solo creo sino que estoy convencido, que no hay nada mas valuable que el capital humano de cada pueblo...nuestro pueblo se debe sentir orgulloso de su pueblo. Que viva nuestra gente. Bito.
Soy el andorrano recuerdos a todos tengo grandes recuerdos de hay.
Linda fotografia de nuestro pueblo, los que estamos lejos añoramos volver a verlo, sus holores, sus gentes, nuestros recuerdos...
Desde luego que no funciona nada bien este foro, habrá que ir pensando en otra alternativa. El administrador debe de estar de vacaciones.
Qué risas nos hemos echado cuando íbamos a las manzanas del Pedro, la verdad es que támpoco estaban tan buenas, pero valía la pena solamente por ver a alguna mearse de risa por las patas para abajo (literal).
Los últimos 4 comentarios que he enviado no se han reproducido, me imagino que hay más gente que le pasa lo mismo, a ver si el administrador hace el favor de revisar el sistema.
No me importan los coches que tenga, me importan los recuerdos que creo que es la base de este foro.
AY AY! por poco sale mi casiña!recuerdo mis agostos cuando llegaba con mis padres después de 6horas de viaje desde Vitoria (la carretera era horrorosa). Recuerdo pasar todo el viaje repitiendo "ya hemos llegado?". Sin embargo, cuando en Villadrey girábamos hacia la derecha y me encontraba con esta carretera no necesitaba respuesta. Ya estaba en casa, ya huele a pobiño...
Lonxe quedan aqueles mediodías que nos sentábamos a sombra, esperando que baixara o sol pra botar as vacas que non moscasen, e logo por a noite tomábamos o fresco nas portas, para non está o Tio Rafael, nin a familia da tía Sara, nin o tío Valente.nin tantos outros, pero ainda queda o pueblo, e mentres quede, quedará el recuerdo de los que se fueron, de los que construyeron este pueblo.
Casa do tío Mateo e tía Olimpia, abuelos de Mila, e pais da Sinda, anque agora creo que é da tía Juanita e tío José. Recanto do Campo. Esta parte do pueblo non está tan deteriorada como o Barrio de Arriba e no Verán ten un tránsito mais que respetable.
AY!que ilusión me ha hecho descubrir esta página!!soy Mila, hija de Sinda y Ricardo (hijo de Zacarías)dalfora. Soy otra apasionada de esta terriña, que aunque no de nacimiento, siento como mia. Me ha encantado ver fotos do pobiño y agudizar la imaginación para ver quienes erais los participantes del foro (es fácil perderse entre las generaciones!!).
Ojala esto continue y ojalá también los jóvenes de este pueblo tomemos conciencia de lo importante que es salvar este paraíso.
Voy en cuanto puedo, ... (ver texto completo)
Preciosa foto de nuestro pueblo, ademàs está echa cuando las patatas están listas para la cosecha, seguramente allá por el mes de agosto o septiembre. Os dais cuenta que casi se puede oler a hierba seca y rastrojos...incluso se puede ver un poco del pueblo de Atas, es curioso porque yo pensé que no se veía...
Esta é unha festa maravillosa que dura un fin de semana, pero é autentica.invitovos a todos a vir. Non vosotros vades arrepentir.¡¡VIVA O ESQUECEMENTO!!