Miña nai tamen fiaba moi ben toda-las noits do inverno, a min me encantaba air ise ruidiño que facía o fusocando torcia a lan, eu ye insistia a miña nai que me enseñara a fiar, encanto ela soltaba a roca xa estaba eu con ela na man pero munca me deixou porque decía que ye estropeaba a lan, que na queles anos era tan preciada como me gustaría saber fiar o que nunca me gustou era por aqeles calcetins que aunque abrigaban moitísimo picaban como pulgas o mesmo cas mantas que despois de recoller alan facíanas en Zamora eu creo que no habia unha casa en todo o entorno que non tubera mantas das nosas ovelliñas. A María conocina eu era unha gran, gran persoa miña nai tiñalle moito aprezo que pena que xa non esté aqui que Dios a teña na Gloria que vern sa mereze un saudo.
