¡Ainda te acordas da famosa botella de Faustino I gran reserva 1982! Pero teño que aclarate unha cousa: que non te de tanta pena do can que non se quedou sin cea por nosa culpa. Ainda que nos tiraron os osos dende a terraza para acompañar o viño, nos deixámolos todos para o can, xa que a apoteose foi cando a Isabel nos trouxo aquel prato de fréxoles con ovos cocidos, pura denominación de orixe do Pereiro. Cando lle comentei que estaban ben mellor co viño, o meu irmán chamounos maltratadores, que un gran reserva hay que deixalo "respirar" etc, etc. Jaja, ¡qué ben se pasaba no Pereiro!