Nunha parroquia do Incio na provincia de Lugo habia un crego que tiña a categoria de abad, parece ser que os abades eran como curas superiores, e o obispado os destinaba as parroquias grandes donde tiñan vacas, criados, e terras
. Enton o crego desta parroquia tiña un criado chamado Manoliño, ainda era un rapaciño Manoliño unha mañan do mes de xuño lebou as vacas a un prado chamado a Corguiña, e nunha uceira do alto do prado topou un niño de merla que xa tiña os merlos con plumas, foi pola decada dos cuarenta e naquel tempo os paxaros algo grades comiaos a xente, eo vir de tanxer as vacas contoullo o cura, enton lle dixo que non se podian coller que era pecado, cando volveo o dia seguinte os merlos xa non estaban. Veo todo dirgustado pra casa e contoullo o cura, e o cura lle dixo os paxaros de san xoan en tres dias se crian en tre dias se van, os collera el, pero Manoliño vio as plumas na horta e os merlos pelados na mosqueira, co dirgusto que colleo marchouse pra xunto de outro amo pra un aldea perto daquela, por certo o tratou moi ben.É un dia xa pasaran como doce anos morreo un veciño do amo do Manoliño, é os enterros ivan varios curas e tamen foi o que fora amo del, enton Manoliño puxose todo guapo e vindo camiño da casa do difunto topouse co cura de frente,é ocura dicelle home Manoliño como creciche xa teis vigote e usas garabata, Manoliño cotestoulle "si teño vigote e garabata e xa fodo tamen" vai que o chama pra unha porta e dicelle o oido dime con quen, Manoliño lle contesta "co carallo ou quer facerme como me fixo cos merlos"
. Enton o crego desta parroquia tiña un criado chamado Manoliño, ainda era un rapaciño Manoliño unha mañan do mes de xuño lebou as vacas a un prado chamado a Corguiña, e nunha uceira do alto do prado topou un niño de merla que xa tiña os merlos con plumas, foi pola decada dos cuarenta e naquel tempo os paxaros algo grades comiaos a xente, eo vir de tanxer as vacas contoullo o cura, enton lle dixo que non se podian coller que era pecado, cando volveo o dia seguinte os merlos xa non estaban. Veo todo dirgustado pra casa e contoullo o cura, e o cura lle dixo os paxaros de san xoan en tres dias se crian en tre dias se van, os collera el, pero Manoliño vio as plumas na horta e os merlos pelados na mosqueira, co dirgusto que colleo marchouse pra xunto de outro amo pra un aldea perto daquela, por certo o tratou moi ben.É un dia xa pasaran como doce anos morreo un veciño do amo do Manoliño, é os enterros ivan varios curas e tamen foi o que fora amo del, enton Manoliño puxose todo guapo e vindo camiño da casa do difunto topouse co cura de frente,é ocura dicelle home Manoliño como creciche xa teis vigote e usas garabata, Manoliño cotestoulle "si teño vigote e garabata e xa fodo tamen" vai que o chama pra unha porta e dicelle o oido dime con quen, Manoliño lle contesta "co carallo ou quer facerme como me fixo cos merlos"