Cando Franco morreu, chegou á recepción do inferno, e preguntoulle o demo:
--Boa noite. Cómo é que se chama vostede?
--Fran Franco, caballerete!
O demo olla con atención o libro dos informes e dos ingresos ao longo duns minutos...
--Disculpe, señor, mais eiquí non aparece ningún Fran Franco. Temos, sí, con letras ben gordas a un tal FRANCISCO FRANCO. Pero Fran Franco non hai.
--Está ben... --dixo don Francisco, revirando o sorriso-- É que o cisco deixeino aló arriba, na España grande e libre.
--Boa noite. Cómo é que se chama vostede?
--Fran Franco, caballerete!
O demo olla con atención o libro dos informes e dos ingresos ao longo duns minutos...
--Disculpe, señor, mais eiquí non aparece ningún Fran Franco. Temos, sí, con letras ben gordas a un tal FRANCISCO FRANCO. Pero Fran Franco non hai.
--Está ben... --dixo don Francisco, revirando o sorriso-- É que o cisco deixeino aló arriba, na España grande e libre.
Que lastima que no venga el mencionado para que les eseñara a ser más respetuoso con los símbolos religiosos y con quien hizo tanto por España.
Noutro tempo o seu autorretrato daría medo. Hoxe dá pena e moita risa. Coitadiño!
