A tía María foi sempre unha moi boa cociñeira. Non había caldo de verzas e fabas coma o dela en toda a contorna, sobre todo cando se comía requentado.
Certo é que daquela habíache poucas sustancias nutritivas ao alcance daquela economía de subsistencia. Caldo de verzas, caldo de unto, tallada de touciño con
pan negro, ovos fritidos, ensalada de feixós, e os días de festa, un xurelo fritido ou unhas sardiñas en escabeche.
O que millor aviaba ela naquela prolongada crisis eran unhas chirouvías á
... (ver texto completo)