A GUDIÑA: Como ben sabe vostede, en toda-las linguas hai sinónimos....

No sé si procede hacerla sin caer la ignorancia, pero ahí va:

Se me ocurrió ayer, mientras comía mis cinco nueces de rigor de cada día, por eso de que son buenas para el colesterol.

El caso es que un año, cuando fui a recoger las castañas, me bajé a Verín, para aprovisionarme de ellas, en una tiendecita que tiene verduras y embutidos y estas nueces en cuestión dice que son de Oimbra. Se encuentra en la plaza donde está el bar Lolo, que es de a Gudiña. (siempre haciendo patria).

Y le digo a mi sobrina, "que es de magisterio":

-Voy a comprar unos conchos.

Se me quedó mirando y me dijo que no sabia lo que eran. Cuando se lo expliqué, me aclaró que eso se llamaban noces, y que no se conocían como conchos.

Siempre he presumido de las dos concheiras que mi padre plantó en un prado, y, siempre que hablamos en gallego, usamos esa palabra.

Como no tengo diccionario de gallego, pregunto si es correcto, o meto la pata hasta el zancajo.

Un abrazo y perdón.

Como ben sabe vostede, en toda-las linguas hai sinónimos. Un concho é unha noz, e unha noz é un concho. Por iso unha nogueira é tamén unha concheira.
Eu sonlle zamorano, de Lubián. Hai galegos que se rín do galego que falamos nós eiquí. Eu calo, pero temos palabras, como GARAPIO, que non son coñecidas para a maioría dos galegos. O garapio é o guincho para arranca-lo esterco das cortes, e aparece no diccionario de galego de Estravís.
É como se nos andéramos a rir dun castelán porque dixese POLLINO no canto de JUMENTO, ou de ASNO, ou BURRO.
Desde 2.004 son académico correspondente da RAG. Alí non se rin de min xamáis.
Respuestas ya existentes para el anterior mensaje:
Gracias por contestarme, e alégrome que seamos casi veciños.
Referente o garapio, alego ignorancia de ese definición do que na Gudiña lle chamamos rastro."Perdón a os madrileños"
Sería o último que se me ocurriría de reírme da forma de expresarse de outra xente. ante todo me merecen o mayor dos respetos.
Eu casi nunca escribo en galego, porque en primeiro lugar, non quero que pareceza que lle estou dando patadas o noso idioma. Pero sí que o escribo tal cual o falamos toda a vida. Mira: Pra decir "muchos" non sei si o correcto e moitos, ou mutos; as duas me parecen correctas.
Entonces, tiro pola calle do enmedio, e imitando a Emilia Pardo Bazán, que na sua novela chamada Insolación, concretamente no cap. XX, pag. 193, describe o castellano-andalúz con a sua peculiar armonía, que non deixa indiferente a que o lee.
Alégrome que a RAG, conte con xente de Zamora.
Un abrazo ... (ver texto completo)


Llama al 654 409 325, ofertas especiales para Pueblos de España