Istes sinores letrados, aunque de vez incuando se coman as letras, que me díxeran
por qué veñen os cabalos como si fora guerra. Será por arrogancia y poderio, nahu
me gostaría que interpretaran mal as miñas palabras. Que en el fondo me gosta a cabalería.
Unha aperta.
por qué veñen os cabalos como si fora guerra. Será por arrogancia y poderio, nahu
me gostaría que interpretaran mal as miñas palabras. Que en el fondo me gosta a cabalería.
Unha aperta.
Hoxe superácheste amigo, vai saber que capacidade de concentración alcanzaches e con que a conseguiches, esta mensaxe debe estar dirixida a iniciados da orde dos “potreiros”, porque non hai por onde collela. Eu o único que che digo, de corazón, é que de toda a panoplia esa de personaxes que tés, 25/25, Barxés, Pita Moñuda, et. etc. o mais adecuado é o que estabas empregando ultimamente, ¡se hasta na Vilavella che deron a benvida con él!, á xente non lle gusta que a vacilen, ¿dáste conta?, polo que eu suxeriríache que abandonaras os outros, pouco a pouco, e te concentraras nese, i así acabábanseche os malos “rollos” i os insultos.
A non ser, como dicía nunha das miñas mensaxes anteriores, que o que realmente te motive sexa iso precisamente, vacilar o persoal, que é o que cada vez me creo mais, en tal caso que queres que che diga “sigue, sigue, no pares..” continúa co teu delirio, pero que che conste que enganas a moi pouquiños, nos sitios pequenos, como é a nosa zona, acabamos por coñecernos todos, eu a ti coñézote de referencia, pero coñezo persoalmente a teu irmán, o que vive na aldea, co que me levo moi ben por certo, teño estado na vosa casa “deitando uns copos” e incluso anduvemos en tratos para mercar un burro, aínda que ó final a operación non se realizou. Non te concentres demasiado que podes quedar “pasmao”, ja, ja. Veña, sen acritude, unha aperta.
A non ser, como dicía nunha das miñas mensaxes anteriores, que o que realmente te motive sexa iso precisamente, vacilar o persoal, que é o que cada vez me creo mais, en tal caso que queres que che diga “sigue, sigue, no pares..” continúa co teu delirio, pero que che conste que enganas a moi pouquiños, nos sitios pequenos, como é a nosa zona, acabamos por coñecernos todos, eu a ti coñézote de referencia, pero coñezo persoalmente a teu irmán, o que vive na aldea, co que me levo moi ben por certo, teño estado na vosa casa “deitando uns copos” e incluso anduvemos en tratos para mercar un burro, aínda que ó final a operación non se realizou. Non te concentres demasiado que podes quedar “pasmao”, ja, ja. Veña, sen acritude, unha aperta.
