Compramos energía a futuro



El non é máis que o centrocampista que repartía... o xogo, con balóns en profundidade. Pero non nos engañemos, porque non foi nunca o capitán, nin o entrenador, nin o presidente. Cada quen ha ser responsable do que lle toque na derrota deste partido.
Distinguido amigo Inda: Efectivamente cenei unha vez nese bar en Madrid, o que si me estrañou e que solo dera cenas non xantares"Bar Cenas" comiase ben e non era caro, o que pasa e que o dono era un forofo do Madrid terrible... e sempre estaba falando de facenda e de Suiza porque este tabarneiro o cal gañaba muitisimo diñeiro, pero era mui bondadoso sempre repartia cos pobres... pero o que non repartia, deixaba tallada prel o solomillos das vitelas...
Un saudo Inda
El non é máis que o centrocampista que repartía... o xogo, con balóns en profundidade. Pero non nos engañemos, porque non foi nunca o capitán, nin o entrenador, nin o presidente. Cada quen ha ser responsable do que lle toque na derrota deste partido.
Sinor Telesforo: Me alegré y lo celebré, con relazahún al atraco de los músicos de las Portelas, agora o simor manhún veña lanzando xinitas, xa sabemos que a rapariga nahún istibo afortunada en la descrizahún de la despedida del sinor administrador y repartidor de los sobres, más quéin nahún mete a pata algunha vez.
Claro, qué bien. Este repartiendo sobres y dejando la mayor parte fuera del sobre, pero a buen recaudo, y los servidores de la Patria toda una vida repartiendo las sobras...
A éstos sí que había que clavarlos por las orejas como mariposas por las alas, para una colección de vampiros disecados.
¡Qué orgulloso se siente este mortal de la eficacia de uno de sus alumnos! Y no me refiero a lo bien que toca el bombo, marcando el compás de toda la banda.
Y eso que el atraco no era diferido, como el otro.
Sinor Telesforo: Me alegré y lo celebré, con relazahún al atraco de los músicos de las Portelas, agora o simor manhún veña lanzando xinitas, xa sabemos que a rapariga nahún istibo afortunada en la descrizahún de la despedida del sinor administrador y repartidor de los sobres, más quéin nahún mete a pata algunha vez.
¡Qué orgulloso se siente este mortal de la eficacia de uno de sus alumnos! Y no me refiero a lo bien que toca el bombo, marcando el compás de toda la banda.
Y eso que el atraco no era diferido, como el otro.
Mi querido Zé, un bocadito de respeto para mi Telesforo, que en aquellos tiempos, aunque no estaba el comandante bajo los dominios de la comandanta, bien sabía él diferenciar las faldas con olor a incienso de las perfumadas con feromonas, aunque las piernas estuvieran muy mal depiladas.
Por otra parte, amigo, por muchas faldas y perfumes que utilizase el padre, el disfraz no le capacita para hacer dos cosas a la vez.
Mira, a mi lo que no me cuadra en estos últimos relatos de mi adorado Romerales ... (ver texto completo)
Adorable ex, teñes toda razahún del mundo mundiale, más onte cuando istibe a escreber depois de ver el relato del intento del atraco de Merida, (Badajoz) a los músicos de las Portelas, me puse a celebrarlo tomando uns copos y fumando unos porros, totale que le comento al padre las coisas da Ispaña, es cuando el me comento el secreto, es decer parece que él alén por los anos 1975, le toco de hacer de espía, entón se disfrazaba de lo que podía, como tenía que frecuentar lugares de cierta alegría, que ... (ver texto completo)
Mi querido Zé, un bocadito de respeto para mi Telesforo, que en aquellos tiempos, aunque no estaba el comandante bajo los dominios de la comandanta, bien sabía él diferenciar las faldas con olor a incienso de las perfumadas con feromonas, aunque las piernas estuvieran muy mal depiladas.
Por otra parte, amigo, por muchas faldas y perfumes que utilizase el padre, el disfraz no le capacita para hacer dos cosas a la vez.
Mira, a mi lo que no me cuadra en estos últimos relatos de mi adorado Romerales ... (ver texto completo)
Falando se entende la xente, mira por donde el secreto que me contou o padre, dice que cunado istibo na base de Gando, por las nouetes salía disfrazado de muller, dis que unha noute istibe cun gaxo munto béin parecido, más claro como era a primeira vez que manxou unha bolsa de pipas. Nahún debía contar istas coisas o mellor pensan male y o padre é un santo.
Don Telesforo contou moi ben case todo o que alí aconteceu. Pero non estou de acordo co remate.
O que realmente fixo Romerales foi aplicar unha das técnicas de autodefensa, como se se tratase do enemigo, levantando aquela muller uns centímetros, e caendo enriba dela cun xeonllo nos peitos, quedando totalmente inmovilizada.
Saíron todos en estampida, a non ser Madriles e máis eu, que tivemos que parar a un lexionario cunha cicatriz a modo de cortafogos nas barbas da meixela esquerda, que saíu do ... (ver texto completo)
No sé a qué talla te refieres, camándulas.
Mira. La primera mujer con la que yací, mientras hicimos el amor, se comió una bolsa de pipas.
La segunda, también mientras lo hicimos, estuvo tricotando, y compuso una bufanda fabulosa.
Las mujeres, como ves, son capaces de hacer dos cosas simultáneamente. Los hombres carecemos de esa facultad. Pero nunca digas que Romerales no da la talla en ese aspecto, con la resistencia que vengo demostrando.
Me refiero a un intento de atraco a banda as Portelas, o que pasa, que o atracador pariulle a porca cadelos.
Barxes. Cando podas date unha volta por as Potelas, si entras en Facebook ainda te vas a enterar millor, debido a un artículo que ven na Opinión de Zamora sobré este tema, Che vai a gustar, tamen no foro de Lubián podéis ver algo.
Sahudos.
Distinguido Sr. Romerales: Me deja usted anonadado con la fiesta que se montaron en casa de Zoila en la despedida de nuestro común amigo Inda, que poquito dinero valían en aquella época los espectáculos, lo recuerdo yo también. Me pareció todo maravilloso menos esa última parte de la sesión donde usted ha salido perfumado sin poder evitarlo y de la estampida de todos los demás, me hubiese gustado ver correr a Inda que según informaciones recibidas de buenas fuentes, era el mejor corredor de fondo ... (ver texto completo)
Don Telesforo contou moi ben case todo o que alí aconteceu. Pero non estou de acordo co remate.
O que realmente fixo Romerales foi aplicar unha das técnicas de autodefensa, como se se tratase do enemigo, levantando aquela muller uns centímetros, e caendo enriba dela cun xeonllo nos peitos, quedando totalmente inmovilizada.
Saíron todos en estampida, a non ser Madriles e máis eu, que tivemos que parar a un lexionario cunha cicatriz a modo de cortafogos nas barbas da meixela esquerda, que saíu do interior da casa para defende-la Zolia, cunha faca na súa man.
Menos mal que aquel individuo me conoceu a min, polo destino que eu tiña, e gardou sen máis a navalla no peto. Logo díxonos que o normal daquel espectáculo era que o elexido por Zoila acabase conseguindo uns movimentos orgásmicos na danzarina, coincidindo co remate apropiado da música e os xemidos da Zoila, tan reais como aquela vida nosa.
Así que o señor Romerales, daquela, non deu a talla. ... (ver texto completo)
A finales de mayo de 1.975, para celebrar que en breve se iba a licenciar nuestro amigo Inda --cambiando de aires, dejando su escuela del Sahara para incorporarse a otra de su propio pueblo, ya como civil--, lo invité a visitar la Casa de la Zoila, en el barrio moro de la ciudad.
Se presentó en el bar de nuestra cita en compañía de un tal Madriles, recluta de su mismo pueblo que se acababa de incorporar al Tercio, ambos correctamente ataviados con el traje de paseo, si bien el de Inda era de Flández, ... (ver texto completo)
Distinguido Sr. Romerales: Me deja usted anonadado con la fiesta que se montaron en casa de Zoila en la despedida de nuestro común amigo Inda, que poquito dinero valían en aquella época los espectáculos, lo recuerdo yo también. Me pareció todo maravilloso menos esa última parte de la sesión donde usted ha salido perfumado sin poder evitarlo y de la estampida de todos los demás, me hubiese gustado ver correr a Inda que según informaciones recibidas de buenas fuentes, era el mejor corredor de fondo ... (ver texto completo)
Tu nonverias o Varela andamos todos en busca suaaaa! jajaja!
Muitas gracias Pepita por participar no noso foro. Direiche que o Varela se bota de menos, pero non solo a el senon a muitisimos mais que se foron todos xuntos, seguramente marcharian de vacacións, o importante e que estexan ben de saude e que as vacacións lle duren moitisimo que disfruten.
Respeito as mensaxes si teño recibido algunha miña renviada con alguns comentarios ilustrativos. Espero na semana santa coñecernos si eu non subo a Vilavella baixar vos por Barxa que ben recibidos sereis.
Un ... (ver texto completo)
Graciñas Candil, por lembrarte de min e por suposto dos demais, espero na semana santa vernos para tomar aunque solo sexa un café.
Desexo que a tua familia estea toda ben.
Un abrazo pra ti e demais foreir@s de ben.