Luz ahora 0,06050 €/kWh



¡Ai Pepe!
- ¿Que e o que querés oh?
¿E ti víchelle o cu á Curuxa?
- Anda estate calado e vai traballar, lacazán do carallo
Ser alcalde de tu pueblo debiera de ser un honor, pues se supone que eres elegido por aquellos vecinos que son quienes te conocen
En parte,: cierto que son necesarias las referencias, pero que me digan a mí en cuantos casos el peso de una organización que busca más adictos que adeptos pesan en las decisiones en donde desde los rediles más que la racionalización en busca de la razón lo que se estimula es la incondicionalidad y el odio al otro.
Y a partir de ahí quedar atrapado, vamos como el ilógico ... (ver texto completo)
Ai dios mio o que acaba de ocurrir, ai que desjracia tan jrande, ai que non sei que vai a ser de nos.

-- ¿Pero que é o que ocurre home de deus ?

Elogo  ¿non te enteraches? acaban de cesar a Lopetegui.

- Cala home cala, para desgracia a de no sos fillos, pasan a vida estudiando e total para ter que marchar, e suerte si encontran traballo mais alá das nosas fronteiras total para andar servindo cafés ou limpiandolle o cú os nenos por que non están dispostos a facelo os fillos da Gran Bretaña.

Cala home cala, vasme comparar tí a min.

- Pensando ben tes razón eso de ser patriota e co peto cheo de cartos e enriba amenazado pola tentación do demo de Florentino debe ser cousa moi dura así que Arriba España e tamen arriba Piqué ... (ver texto completo)
Vaite a cagar a Pardieses, dito que se utilizaba como recurso a alguien que non paraba de falar ou molestaba o que decía.
E Pardieses era un lugar cerrado por una murralla o frente e unha porta rectangular sendo mais larga no sentido da altura e que casi sempre se mantía aberta.
Considero que o sitio era o recurso cando a alguien lle surxia un apuro por que lle daba o apretón estando lexos da casa ou por que por calquers razón pensaba que era mellor así, daquela os retretes non eran o aristocráticos ... (ver texto completo)
Es una utopía que ante una acción discriminatoria o considerada injusta no tenga que ser el trabajador sino el sindicato el que al detectar la irregularidad sin la demanda de el perjudicado pase a tomar la iniciativa primero advirtiéndole al empresario segundo informando al trabajador que se van a tomar acciones contra las irregularidades detectadas.
Sino en una situación de grave crisis y excesiva demanda de empleo, a ver quien es el atrevido de reclamar a la empresa unos derechos que le son sustraídos
O es mejor así en donde el sindicalista es un intocable que hace ruido en complicidad o arma las de dios  cuando teme perder poder de coacción y piensa que a los trabajadores hay que darle unos días de " fiesta " para que crean que están haciendo algo por ellos cuando lo que hacen es no pegar palo al agua y estar blindados cuando hay reducción de plantillas.
Que continúe la farsa. ... (ver texto completo)
RECORDOS
Corría o ano 58 do siglo pasado,  os alumnos das ALIANZAS na última fase da primaria,: nos encontrábamos na aula do edificio central que era donde se impartían as clases de esa última fase que remataba nos últimos anos creo recordar que eran tres ahora non me salen as contás.
O caso e que don Antonio algo lle tiña que decir a don Juan que abandonou a clase para dirixirse a donde este, para elo tiña que atravesar a peza de aseo que conectaba con outra porta a donde había que petar para ... (ver texto completo)
Neste mundo no que a tecnoloxia todo o imbade e o home pasa a ocupar o lugar como obxeto pasivo, calquer exposición que antes era cotidián hoxe pasa como extraordinaria, tan alexados da natureza que ver un cardo resulta ser extraordinario.
Cando vamos de excursión lévannos por exemplo a ruta do viño,  e alí nos explican a sua elaboración desde a planta hasta embotellado de xoven e crianza si antes pasa polo bocoy de castaño ou mellor ainda de carballo e a explicación acompañada de poesía
E digo ... (ver texto completo)
Cuando le oyes decir a un viejo lobo de mar, cansado de dar vueltas al mundo en la marina mercante, durante más más de treinta años, que la entrada a la ría de Ferrol es uno de los lugares más hermosos que ha visto en su larga vida profesional, piensas que razones tendrá para decirlo.
Desde Montefaro en Chanteiro podemos divisar el paisaje y los castillos de San Felipe y La Palma vigilantes cómo si aguardaran a que algún intruso quisiera entrar para poder rechazarlo, aunqur sus tiempos han pasado ... (ver texto completo)
Abraiado estou, do pouco que se sabe da nosa singularidade e das historias de un pasado reciente que calquera dos nosos xóvenes son incapaces de rememorar,: por que se omitiu transmisión oral e ignorouse nos colegios.
Xogos estacionales que fluían na memoria e invitaban a actuar; incidencia das relacions humanas en complicidad a hora de traballar os campos de cultivo, xente do mar que o regreso da labor enchia o bar onde se facian as partixas,
Fábricas de salazóns que daban cheiro identitario ... (ver texto completo)
Probablemente, con la derecha en el poder, iremos todavía peor: porque lo democrático no es lo que opine un electorado cabreado y ausente. Democrático es lo que reparte poder entre la gente, entre usted y yo, entre todos. Y me temo que no es eso lo que vaya a pasar".
Un comentario que hoy podría firmar su propio hijo en un mitin de Podemos.
Estas son las perlas que escupe el padre del podemita humilde en las puestas en escena y rico en la penumbra que compró una choza en zona residencial
O sea, será necesario un certificado de análisis de adrenalina en sangre para poder votar porque según dice el individuo estar cabreado desvirtúa la racionalidad y lo que diga no sirve.
Para gente de este talante solo sirven lo que ellos dicen en sus selectivos debates desde la trastienda para luego sus decisiones imponerselas a la sociedad intoxicada
Al más puro marxismo Leninismo que tanto fruto ha dado a la humanidad, la ruina física y moral, la dictadura de una minoría selecta y selectiva y la gran colectividad de gente dispersa sometida desde al margen
Si no hace falta estar informado, para ellos la democracia no es el fin, la democracia la desprecian pero de ella se sirven y la utilizan para seguir en su erre que erre de sus obsesivas deliberaciones
No entiendo yo como estando ilegalidado el nazismo cómo partido en las naciones democráticas no lo está también el comunismo que atenta contra los principios mas básicos de libertad que asume un ser humano de virtudes y defectos
Hablar de esto requiere más espacio y debates más profundos, dejemoslo aqui y que cada cual saque sus conclusiones.
Y que conste lo dice uno que no entiende la vida desde una derecha tradicional que no asume los postulados de una izquierda siempre abierta a debatir
Ni desde una izquierda lapidaria, lo entiende abriendo vías a los trasiegos de una naturaleza dinámica que se transforma entre idas y venidas, por que lo que no se puede hacer cuando se recorre la vida es circular por ella a piñón fijo
Lo contrario es doctrina y ausencia de libertad de pensamiento. ... (ver texto completo)
A veces cuando tomamos la decisión de realizar una acto, no nos paramos a pensar que el impulso que nos induce obedece al acerbo cultural enraizado en donde se pierden los tiempos, tiene algo que ver con nuestros génes.
Viene esto al caso, por que nada más enterarme que íbamos a tener nuestro primer hijo, lo primero que me viene a la cabeza es que tengo que pintar el piso, iniciativa impensable en mí en una situación corriente, para mí la noticia era algo extraordinario cuando no deja de ser en la vida un suceso cotidiano.
Sentí que era algo instintivo salido de una fuerza interior por eso reincido en el principio de mi exposición.
Somos razón o fruto de una cultura incluso de aquella que dejó huella en nuestro código genético de un pasado que se pierde en los tiempos de los que carecemos información.
Y llegó el diminuto ser que no paraba de moverse lo cual inducía a pensar que su vida iba a ser cualquier cosa menos aburrida al tiempo que uno pensaba en el peso de responsabilidad que suponía hacerle compartir una sociedad de la cual no tenía claro que por lo cambiante que se nos presentaba era el escenario deseado para ofrecerselo al nuevo ser de cual uno era responsable de su llegada, una sensación supongo cómo la que puede tener aquel que sufre de pánico escénico, y luego a educar o a ser educado nunca lo sabré si así por el que por responsabilidad de uno vino a compartir esta sociedad de la que muchos de sus comportamientos que no compartimos por que consideramos mas que mejorables generan futuros tan inciertos de ahí el bajo índice de natalidad y ahí que comparte la idea de quien hablo y que por lo que parece comparte con quien ha decidido vivir, que sea por muchos años pero no seré yo quien de intentar hacer entrar en razón por que además no me harían puto caso, quien soy yo sino un mero espectador
Claro que un abuelo pasa de pánicos escénicos.
Pero al parecer mis ojos no lo verán
Buenos días ... (ver texto completo)
A última vez que vin a Juan de Alberto fai tantos anos que xa perdín a conta,: logo  me enterei que había falecido, vinno nuha cidade galega e en pouco tempo fa lamos de cando éramos nenos e zascandileabamos por Ares cando se prestaba a ocasión, a min produxone satisfación velo e o último que lle oin decir foi que a ver cando nos veíamos por Ares para poder tomar un viño xuntos e rememorar épocas que non se podían recuperar, non e que foramos amigos pouco mais da adolescencia seguimos camiños distintos ... (ver texto completo)
Foiche o meu pobo sempre un lugar moi relixoso,  e houbo un tempo en que o cura  facia os exercicios espirutiais alá pola noite, según decía para aproveitar que era insomne e era cando o espíritu se encontraba mais disposto o non ter que soportar os ruidos en horas de actividades laboráis ou de nenos por ahí berrando
Enton propuxo quenes se quixeran anotar debían Facelo alá nun libro que había na mesa a misma entrada do templo
Anotáronse unhas cuantas e home ningún, parecialles mais espiritual andar de taberna en taberna.
O caso e que cando eu me recollía tarde viáme obligado a pasar por ali e sentía os murmullos de alguien que estaba rezando, o que non acerto a entender que de vez en cada sentía decir: ai  señor cura,  ai señor cura,  ai señor cura, e sin decir amen todo se volvía silenzo ... (ver texto completo)
Pasaba él por diante da borrachería e alí encontreime con Caján que xunto con Garrafafón mantiñan unha refrega verbal a ver quen mais alto rebuznaba, Caján veña a dicir que as razons eran o xenoma, Garrafón que si o medio ambiente e o factor climático que por algo tiña un parente meteorólogo e así al él llo fixo ver cando quixo disipar a duda de cal podía ser a razón e non oubo maneira, tan lexos se levou a discrepancia que Garrafón foi quen de votarlle as mas na gorxa a Caján e alá quedaron enzarzados, Caján tirado no Chan e Garrafón dando brincos no peito de Cajan,  hasta que pasou por ali o veterinario diciendo aquí halla paz, e como era un home de letras os dous  cesaron na refrega.
E cando o veterinario pregunta: Vamos a ver  que es lo que pasa aquí,: Garrafón contesta e que este parvo dí que a razón de que halla tantos rapaces no pobo que se parezcan o cura e culpa do  xenoma e eu...... en esto o veterinario anticipou callar callar me acabo de enterar que el señor cura  hace un mes que marcho a América de los estados unidos a hacerse un arreglo facial por que alguien le dijo que tenía mucha cara,  y se la financia el obispado y aun no está de vuelta y dicen que está pensando si  quedarse o no en una parroquia de allí antes de que vuelvan los papás de vacaciones desde la emigracion
E dice Garrafón será polo medio ambiente e dice Caján usted por que cree señor veterinario, yo creer creer yo no te soy muy creyente, e nun acto de inspiración  Garrafón exclama, ¡carallo dereito non cree en deus! e entre un  silencio sepulcral delante de tanto cliente donde se oye alterar un mosquito vese un guardia civil acercarse e se lle olle dicir, haya paz que con la iglesia hemos topado.
Y volvieron las aguas a su cauce y que se sepa nadie volvió a comentar nada de los parecidos
Años del señor Franco ... (ver texto completo)
Ayer de nuevo el coletas compareció en TVE (¡Albricias!) y después del ataque de cuernos que le provoca el bello Sánchez deja caer: Todo aquel que no es de mi cuerda es de la extrema derecha, digamos que lo da a entender,  pues va a ser que no  (pobre por las mañanas y rico cuando nadie te ve) podemos coincidir con la extrema en un punto, creemos en la unidad de España y en su derecho a medirnos a todos por el mismo rasero luego de los procedimientos allá cada cual los considere
Lo que si considero ... (ver texto completo)