ARES: Sempre imaxinei que o chegar a xubilación ía a regresar...

Sempre imaxinei que o chegar a xubilación ía a regresar o meu pobo despois de pasar a vida daquí para alá recorrendo lugares de España ,  sendo de todos lados e o mismo tempo de ningunha parte, e mira que a min me gustame España e os lugares fermosos que ela ten, en donde as pedras e arquitecturas falanos dunha rica e complexa historia que para sí outros quixeran, pero que a nosa personalidade colectiva como nación non o ten en conta, somos a consecuencia de un imperio vido a menos hata chegar a cero e sobrevivimos o pesar da nosa personalidade autodestructiva filla do autoodio inoculado por a lenda negra escrita polos demais e que somatizamos como penitencia, estamos por desfacer mais que por construir, somos a viva imaxen dese cuadro de Goya en onde os paisanos enterrados ata casi as rodillas lianse a garrotazo limpo en que se supón que o que vence tamén perde por que da malleira que un leve outro tamén leva a sua ración e logo o curar das secuelas que duran xeneraciones e o conto de nunca acabarse.
Non pretendo que todos pensemos igual pero si que haya puntos de encontro, asumindo o pasado que en el habrá de todo pero para ben ou para mal e da nosa pertenenza e como tal haberá que dixerilo e sobre o mismo proietarse
Pois nada mais do mismo, outro espectáculo na sexta no empeño en sinalar a exaltación en negativo como debate electoral
Pero carallo Franco morreu xa hai tempo. si estamos en onde estamos e consecuencia de todos e todos tirar padiante sin discriminar nin descalificar que todos teñen sobradas razóns para ter que calar a pouco que indaguemos na nosa historia
E por certo, os empeñados en dividir que conten a verdad, detrás dese aparente ou non sinon real narcisismo hai a historia de unhas rexions favorecidas polas políticas proteccionistas en detrimento das demais que empobrecidas vironse obrigadas a emigrar emriquecendo así as burguesías que os deapreciaban pero deles se servían e ahora sintindose diferentes e desde a preponderancia declaramse nacion e dos demais as suas franquicias e enriba din que lles rouban
Pero hay algún produto manufacturado que non diga fabricado en Cataluña, algún haberá pero serán os menos
Non hai guerra que non teña como matiz un interes económico e detrás unha manada de larpeiros que creen que os demais somos parvos sin capacidade de afondar nas razóns históricas
Perdimos Cuba porque o devir da historia o esixia e polo protecionismo que o reino de España facilitaba a Cataluña en detrimento dos intereses dos cubanos e os cubanos non asumian sumando asi na desvinculación
Sin deixalo en esta simplificación insuficiente me pregunto:
Por que a complicidade de clero vasco e catalán en estes procesos por que un aunque semianalfabeto non che e parvo.
Sempre ahí e xogando a duas cartas, non digo que estén cslados pero se lles esixe prudencia
E non volvamos atrás que saben a quenes lle teñen que dar as gracias por non chegar o exterminio
O pesar de todo dios dirá pero eu non me fio un carallo