Compramos energía a futuro



Mejores mensajes de ARES:
Votáronno dun bar de Vilavella cando finxindo ir a cagar, deixou a porta aberta e atopáronno pintando trangalladas nas paredes.
Faíao por que o nadie faerlle caso pensaba que esa era outra forma de facerse oir.
Desde que se inventou Internet aparece en todo-los rincons e dicen que e un trol, eu destas cousas non entendo ainda que sospeito do porqué.
Eu pola miña parte o podo invitar a tomar uha bica de Tribes rociada con licor café, pode que terminemos sendo amigos, pola miña parte non teño inconveniente, ... (ver texto completo)
Estuve hablando con el Cagarría y me ha dicho que Cagallon de Ouro no tiene nada que hacer que será Mazacollons el que va a jugar de portero en el partido contra los solteros..
De delantero centro este año jugará Pierna Cagada, pues el Peidoallo está que no mete una.
Como decía Xanxé, a ver que pasa
oe Luis... pero xogou o perna cagada?
Después de ir a regatear el pescado para luego tener que venderlo sin sacar ningún beneficio y tener que tirarse al monte para recoger leña y evitar tenerla que comprar se le oyen leves lamentos y el niño siente que todo eso es inadmisible mente injusto.

Los niños perciben más de lo que los mayores piensan y los mayores de hoy que por aquel entonces eran niños no deben olvidar aquello y advierten que el educar va más allá de lo que se diga sino de lo que se perciba y que donde no hay justicia ... (ver texto completo)
Ano 1959, encóntrome subindo as escaleiras de granito da casa parroquial e chegando o patín chamo a porta e aténdeme Prudencia a irmán do cura párroco preguntándome que desexo,  e lle digo que veño a pagar a bula para así poder comer carne todos os da miña  casa.
Prudencia era unha muller pequena  de desparpaxo natural irónica e que caía ben, al menos a min me ocurría.
E saiulle do corazòn,  e me dixo: cala fillo cala,  o que bo sería vila a pagar para poder comela o resto do ano, e votouse a reír. ... (ver texto completo)
Hoxe, Domingo de Ramos de 1958, tócame levar o ramo de loureiro e xa lle dixen o meu pai que non lle fixera caso a don Angel que di que o ramo non debe chegar mais enriba da nariz posto o ramo  desde o suelo, tendo en conta que os de Pedrós nadie lles chama a atención eso que traen árbores enteiros que casi non dan entrado na igresia,  e enriba despois da procesión adicanse a andar a rammallazos con aqueles que temos ramos pequenos que en vez de sair dunha procesión relixiosa parece que saimos do ... (ver texto completo)
La bahía de Ares es el campo idóneo para la prática del remo en banco fijo i banco móvil, Ares es sede del club de Remo que lleva su nombre, en donde se practican las diferentes disciplinas, bateles, traineras, yo las etc, en el año 1959 se erigió campeona de España senior de bateles, en Vascongadas, lo que dio origen a un homenaje de recibimiento a la dotación, a nivel regional logrados diferentes títulos en la modalidad de traineras, el factor importante del Club de Remo de Ares va más allá de ... (ver texto completo)
Díxolle Remedios a Xaquín que vieñera de súpeto que había que sacar a tomar o aire a Pocholo antes de que lle fora mal, e este lle contestou que agradara e tuvera pacencia que non podía facer duas cousas a vez que antes tiña que sacar a Jaime.
Pocholo se chamaba o avó Jaime era o nome do can.
Moy bos días aresanos que este mundo vai moi ben.
De cu e costa arriba
Queda menos para la Semana Santa, en Ares de fuerte raingambre, sin disponer de los datos precisos para hablar de las primeras representaciones, me atravería a decir en paralelismo con los Autos Sacramentales y alimentada por la presencia de los franciscanos del monasterio de Chanteiro y su influencia que podía ejercer sobre el entorno, estudios reflejados en revistas editadas para la Semama Santa y con previos estudios certificadas por el profesor Felpeto hablan sobre el asunto.
Las celebraciones ... (ver texto completo)
La emigración gallega a Cuba en la primera mitad del siglo XX tuvo en Ares una mas que significable aportación fueron muchos los jóvenes de Ares que emigraron y como consecuencia muchas las mujeres que quedaron para vestir santos, las hueyas de aquello quedaron en forma de arquitectura (arquitectura indiana) fruto de lquienes en mayor o menor medida habían logrado el éxito, poco se habla de los que quedaron en la miseria
Sin olvidar la herencia que en forma de canciones y otras manifestaciones ... (ver texto completo)
En donde dice huya es huella, gracias
Vestida de branco pureza e ramo de azahar cómo si o povo non soubera quen e esa boa peza vergoña lles debera dar
--E o noivo, un don nadie e ahí os tes onde a nai dela sempre decindo que a filla non casaba si non era con fillo de marqués.
-- Bueno muller bueno el parece un patacón e sei que os pais son unhos mortos de fame que tiveron que pedir emprestado o traxe pa asistir a boda do fillo, pero claro como son de fora pensan que van enganar a xente
E quen na iba querer a ela si non fora cousa ... (ver texto completo)
Compañeros compañeras, hombres y hombras,  el mundo no va a cambiar por que cambien las palabras, lo dice la ley del péndulo, hoy esto mañana todo lo contrario y viceversa siempre ha sido así, aunque ahora la tecnología exige modelos diferentes de sociedad, la sociedad cambiante en alta velocidad, ahora el hombre ya no es esclavo de las exigencias que le obligaban a marcar  estatus (soy la señora de tal) mientras la mujer nunca ha sido tan esclava ni ha vivido tan estresada, esta es mi humilde apreciación
Gigolos a tutiplé se hacen acompañar por mujeres cualificadas y dicen  esto es un chollo.
Mientras mujeres aceleradas que al ir a trabajar llevan los niños a las guarderías, y el hombre les ayuda jaja y ja ja ja, , las más cerebrales dicen que hijos para que, y en este maremágnum los las que dicen que hay que ir por ahí, son los politicos/ y políticas  que viven del predicar
Ego considero que llegará el momento en que se tendrán que sentar y decidir lo que interesa pero poniendo a raya a los predicadores que en el veneno encuentran su maná,  yo no caería en la trampa, aunque a estas alturas a mi me da igual.
Y no se olviden de la ley del péndulo y no se dejen atrapar apelen a la reconciliación nada mejor que hombre y mujer remando hacia el mismo lado sin dejarse envenenar por agentes externos que viven de la discordia
Esta es mi modesta que puede ser errática reflexión pero que huye de las toxicidades sembradas por los talibanes/ y talibanes.
Hombres y hombras cosos y cosas jo jo jo y jajaja. ... (ver texto completo)
Me vas a tenda e traes: Un cuarterón de malta, media libra de café, un paquete de cascarilla, tres cuarterós de pimentón  libra e media de azúcar, dous cuartillos  de viño blanco así que colle a botella, e lle dis a señora Matilde que o que sea de envolver que o faga en papel de estraza que dixo don José Luis que o papel de periódico e dañino para a salud.
E colle a libreta e que cho apunte.
Che dixen a tenda e non a xogar o fútbol diante da casa da Naranxa que un día va- des romper un cristal ... (ver texto completo)
Mirando unas fotos de 1961 con motivo de una excursión que la parroquia de Ares había organizado para los niños del catecismo, puedo comprobar la ausencia de algunos que ya no pueden volver a estar presentes.
Podemos decir que es ley de vida pero eso no me impide que  un rato de tristeza y de lamento mientras las miro, me doy de cuenta que aún sin ellos sentirlo yo si lo siento, por que en mi infancia adolescencia y juventud compartimos escenario y formamos parte de una misma familia aunque la vida ... (ver texto completo)
Bujones,  Campanas y un tercero,  vigilante de seguridad al que no tengo el placer de conocer,  comparecen en la TVGA como integrantes de la tradicional rondalla de Ares, participando en un programa de sobremesa dando testimonio que a pesar de los inconvenientes la tradición permanece..
El día que la juventud sea consciente que la rondalla cómo manifestación cultural forma parte del patrimonio del pueblo y de un  valor inestimable, por la singularidad de los repertorios  que se pierden en el tiempo ... (ver texto completo)
Alá fumos,  tira parriba cada uns no seu coche que había que cumprir o compromiso de invitar a quen foy quen de recuperarlle unha orella o meu neno o  ser atacado por un can,  alá fumos e tamén os seus amigos, algunhos deles desconocidos, esa foi miña promesa e así a tiven que cumprir.
Tuven a imprudencia de ir a lugar desconocido servindome de referencias, tira parriba tira pabaixo curva eiquí e curva alá ata que dimos con chamativo lugar, un bar que mais que bar parecía un cortello,  unha lareira ... (ver texto completo)