3 meses GRATIS



Habia subido otra foto de Madre Cruz Rodríguez, no la publicaron, era en una visita a Nanuela Africa (entre sus predilectos los morenos) una de las varias casas del Amor de Dios que ella fundo, por varios paises del Mundo.
Nacida en Castrelos como sus hermanos, fue una excelente persona, siempre destacó por su privilegiada inteligencia, ha sido 18 años Superiora General de la congregación del Amor de Dios.
Duli. Estas fotos son de un libro que habla de Madre Cruz Rodríguez. Tio Luis, tú bisabuelo, y mi abuelo José Mª se parecen muchísimo, se les nota que eran hermanos.
El refrán ha cambiado, Duli. Ahora es: "Hasta San Fermín, no te quites el calcetín", ja, ja, ja. Con tanto recorte, se ve que han recortado el verano también.:-) Besos.
Me ha hecho gracia eso de:"Hasta San Fermín, no te quites el calcetín ". Creo que nunca lo había oído y eso que estoy cerca de Pamplona ja, ja, ja. En Bilbao se suele decir que aquí hay cuatro estaciones: Otoño, Invierno, Termibus y Abando... Termibus es la estación de autobuses y Abando la de trenes.
Bueno hoy no nos podemos quejar, hace un día precioso, y una temperatura muy agradable.
Candil, me alegro mucho de hablar contigo. Un abrazo para ti y todos los demás foreros.
¡Hola! Me encuentro aqui porque necesito saber si alguien puede indicarme como puedo obtener datos sobre viejos habitantes de Lubian. Si bien de mis abuelos maternos tengo datos, de sus padres y abuelos solo poseo los basicos.
Mi abuela se llamaba Jesusa Dieguez de Rodriguez y mi abuelo Nicolás Rodriguez.
Cualquier tipo de información será agradecida!
Saludos!
Gisela A. Romero Rodriguez
Hay un refrán que dice: Hasta el cuarenta de mayo no te quites el sayo. Ya estamos a cuarenta de mayo y seguimos con el sayo...
El refrán ha cambiado, Duli. Ahora es: "Hasta San Fermín, no te quites el calcetín", ja, ja, ja. Con tanto recorte, se ve que han recortado el verano también.:-) Besos.
Vostede sempre entende ben, Sr. Zé. De feito, é dos foreiros con máis entendedeiras de toda a comarca. Nunca da puntada sin fío, non hai tema do que o señor non entenda, da igual que sexa antiguo ou da máis rabiosa actualidade, de bromas ou de veras, sin faltar o respeito pero sin deixar títere con cabeza... ¡vaia personaxe que soupo crear!... Recordos o padre José que, por o que conta vostede, debe ser un bendito, pido a sua bendición.
Saludos, coma sempre, a todos os foreir@s de boa vontade.
Aprezada sinora: En primer lugar, munto obrigado por as suas parábolas, le agradezco de verdade su buena intencionalidade, penso que es una sinora munto preparada, me refiero intelectualmente y de sntimientos más eu pobre de min as que eu pasei tuda miña vida, pero cos anos penso que a te os burros aprenden algo, béin a min penso que el Sinor quixo que no camiño da miña vida poñer al santo del padre Xosé, un gran amigo del actual papahún, su Santidade Francisco y claro ístes dois algo influllen na ... (ver texto completo)
Mi querido e inolvidable Zé, el numerado doscientos cincuenta y dos mil quinientos veinticinco, ¡cómo pasan los años y cómo vamos cambiando! ¡Cómo se nota tu ejercicio en la sacristía, al lado de tu bien amado padre José! Ahora resulta que nos vienes con la parábola del viñador, olvidándote de que tú fuiste segador de "leiras", y nunca trabajaste en la vendimia. ¿Dónde están las viñas de "As Carvalhas", allá en lo alto de la Sierra de "A Coroa"? ¿En qué "leiras" de "As Frieiras" cortaste tú un solo ... (ver texto completo)
Adorable ex, parece mentira que tú me digas isas coisas, co que nos nos quixemos, eu sei que cambéi algo de maneira de pensar, foi culpa del destino y as circunstancias que me tocou vivir, agora con tudos los respeitos do mundo mundiale te pido por favore que sexas un bocadito más respetuosa con lo que dices, pois tiben a sorte de coñecer al padre Xosé que pra min o noso amigo Francisco más pronto que tarde tendrá que facerlo santo, pois téin tudos los números, foi inganado como eu, pero é un bon ... (ver texto completo)
Aprezada sinora, O Candil: Le teño que dicir que usted en pocas parábolas dixo munto, téin gañada la simpatía del padre Xosé, me dixo dile a ísa adorable sinora que ela cree, coisa que claro eu le preguntei por qué me dices ísto padre,-munto sencillo mira nuestro sinor tiña unha viña, claro tiña muntos compromisos de xente quería ir a traballar pra él, totale que muntos forin a mañán como tiñan de constume outros forin a meodía a coisa que outros encontrounos de ociosos a la tarde conclusiahún que ... (ver texto completo)
Vostede sempre entende ben, Sr. Zé. De feito, é dos foreiros con máis entendedeiras de toda a comarca. Nunca da puntada sin fío, non hai tema do que o señor non entenda, da igual que sexa antiguo ou da máis rabiosa actualidade, de bromas ou de veras, sin faltar o respeito pero sin deixar títere con cabeza... ¡vaia personaxe que soupo crear!... Recordos o padre José que, por o que conta vostede, debe ser un bendito, pido a sua bendición.
Saludos, coma sempre, a todos os foreir@s de boa vontade.
Mi querido e inolvidable Zé, el numerado doscientos cincuenta y dos mil quinientos veinticinco, ¡cómo pasan los años y cómo vamos cambiando! ¡Cómo se nota tu ejercicio en la sacristía, al lado de tu bien amado padre José! Ahora resulta que nos vienes con la parábola del viñador, olvidándote de que tú fuiste segador de "leiras", y nunca trabajaste en la vendimia. ¿Dónde están las viñas de "As Carvalhas", allá en lo alto de la Sierra de "A Coroa"? ¿En qué "leiras" de "As Frieiras" cortaste tú un solo ... (ver texto completo)
Hay un refrán que dice: Hasta el cuarenta de mayo no te quites el sayo. Ya estamos a cuarenta de mayo y seguimos con el sayo...
Los últimos serán los primeros, Sr. Zé...:-)
Aprezada sinora, O Candil: Le teño que dicir que usted en pocas parábolas dixo munto, téin gañada la simpatía del padre Xosé, me dixo dile a ísa adorable sinora que ela cree, coisa que claro eu le preguntei por qué me dices ísto padre,-munto sencillo mira nuestro sinor tiña unha viña, claro tiña muntos compromisos de xente quería ir a traballar pra él, totale que muntos forin a mañán como tiñan de constume outros forin a meodía a coisa que outros encontrounos de ociosos a la tarde conclusiahún que tudos forin traballar pra él, cando xegou a noute os últimos forin os primeros en cobrar un penique, claro os outros esperaban más xa que els traballaran tudo día de sol a sol, claro mormuraban que debían percibir más, peor nahún foi assín, bueno nahún le quero cansar o mellor eu nahún entendin béin lo que me explicó el padre, pero se vei que para él téin munta importancia.

Unha aperta. ... (ver texto completo)
A un lado estaba el transmisor, un transformador de distribución de alto voltaje, cinco mil volt-amperios, con sus correspondientes piezas polares recubiertas de aceite, conectado a un condensador de botellas de Leyden, un explosor, una bobina y un cable que subía hasta el techo.

En el extremo opuesto del escenario, el receptor contaba con un cable idéntico que pendía del techo, una réplica del condensador de botellas de Leyden y una bobina; el lugar del explosor lo ocupaba un tubo de Geissler, ... (ver texto completo)
¿Cómo dice? Por favor, ¿me lo podría repetir?
Sinor Ocarballo: Voçe téin a fama de duro, más teño de decirle munto obrigado por recordarse de min, aunque sexa en último, lugar eu entendo, so faltaría que se recordara do portugués en primeiro lugar, béin dito ísto por unha vez teño que decirle que istou de acordo en la sua aprezazahún.

Unha aperta.
Los últimos serán los primeros, Sr. Zé...:-)
Aprezados foreros/as: De igual manera que tudos opinamos a cerca del sinor 1966, creo que depois de él rectificar borrando sus mensaxes, debemos perdonarlo y animarlo a que nos conte coalquer coisa de íste pobo ou da sua vida, pois según dice el santo del padre Xosé la perfezahún nahún existe, quéin de nos nahún meteo a pata algunha vez, quero pensar que el mencionado é unha buena persoa, más muntas veces el destino y las circunstancias nos facen malas pasadas, detudas maneiras nahún le quero cansar ... (ver texto completo)
A un lado estaba el transmisor, un transformador de distribución de alto voltaje, cinco mil volt-amperios, con sus correspondientes piezas polares recubiertas de aceite, conectado a un condensador de botellas de Leyden, un explosor, una bobina y un cable que subía hasta el techo.

En el extremo opuesto del escenario, el receptor contaba con un cable idéntico que pendía del techo, una réplica del condensador de botellas de Leyden y una bobina; el lugar del explosor lo ocupaba un tubo de Geissler, ... (ver texto completo)