Nun pobo non me souperón decir se do Caurel en Lugo ou das frieiras en Ourense, pero si que éra un pobo onde nevaba, é duraba semanas a neve. Habia un crego que era abade por que tiña a parroqia muitas terras este crego se chamaba RVDO. D Tomas é tiña un criado casado o cal tiña oito fillos, o criado se chamaba Maximino, o crego tiña trinta vacas,é caeo unha nevada moi grande as vacas estavan nos currais, habia algunhas paridas con becerros xa de catro meses, pero o pobre do Maximino non tiña que darlle de comer os fillos, que parece ser que algun era do crego, enton pensou matar un becerro e comelo toda familia, e así o fixo, pasados dias o crego botou demenos o becerro e preguntoulle o Maximino si sabia del, dixolle que non que o roubarian pero o crego dixolle que "no se veian huellas en la nieve"enton o crego colleo a solas un dos fillos mais novos do Maximino, que se chamaba Camilo e lle preguntou polo becerro e o rapaz lle contou a verdade que o matára o pai e que o comeran, o crego lle dixo non vos vai pasar nada, pero o domingo na misa despois do evanxeo tes que sair o altar e decirlle a todos os fieis que o becerro o comestes vos, por que eu pescudei polo pobo e ninguen me deo conta del, o rapaz presa do medo veo e contoullo o pai, Maximino non lle rifou o fillo dixolle que cando o chamara o altar que fose en vez de decir que roubara o pai o becerro, que dixera"miña mai anda preñada do cura dos Riós meu pai non sabe nada pero sabemolo nós,é asi foi o domingo coa igrexa ateigada de xente o rematar o evanxeo o crego dixo" y ahora vais a escuchar la verdad mayor del mundo en la boca de un angel haber Camilito ben al altar y cuenta lo que sabes, Camilito dixo"miña mai anda preñada do cura dos Riós meo pai non sabe nada pero sabemolo nós" responde don Tomas (orates frates non quero mais tratos con rapazes)
Un saudo a todos os das Frieiras e Lubian.
Un saudo a todos os das Frieiras e Lubian.
