Compramos energía a futuro

verde que te quiero verde
Dinme que me ei de perdere
por non calarlle a ninguenhe
o estar calado acabouse
xa tempo era tamenhe.

Arrimar arrimeime
funme arrimando
a criada do cura
cominlle o caldo
cominlle o caldo nena
cominlle o caldo
arrimar arrimeime, funme arrimando.

Non quero berzas con unto,
nin navizas con aceite
nin quero muxir a vaca
e que outros beban o leite.

Un gato cun empresario
cairon xuntos a un pozo
E como os dous tiñan uñas
rebuñaronse o pescozo.

Ai para cuñas pau de toxo,
Ai para o eixe de carballo,
Ai para contentalas nenas
Ai a cabezalla do carro.

Que cho teño ben gardado
heiche de dar o que teño
que cho teño ben gardado
nena cando foras miña
o caraveliño colorado. ... (ver texto completo)
Andaría por ahí aprendiendo a pelear con armas de fuego, alá por Alcalá de Henares, naquela disciplina militar autoritarista, inda recuerdo andar kilómetros y kilómetros por aquellas montañas con el capazo a cuestas y aquel fusil o subfusil o la madre que lo parió, cuantos rapaces se caían, se mareaban o se les secaba a gorxa durante o recorrido, inda alguno le dije; esto no es nada comparado con a miña portela y aferramenta da miña aixada (claro que ellos no lo entendían, solo por el cambio del ... (ver texto completo)
Esta guerra podía ser la del Sahara. Con 18 años no teníamos guerra y aquellos hombres armados, dicen que por error, mataron a Vicente Antón F. un grande amigo mio y con un corazón enorme.
Debemos aprender del pasado para no cometer los mismos errores.
eu estuve 9 meses nunha guerra. Non matei a ninguén. Ninguén me matou. Pero tiven compañeiros mortos, como un cacho de pan que se chamaba Sarxento Carazo.
¿Onde foi esta guerra?
Inda que sea así, nos gritaremos! No a la guerra! y esperemos que el poder blando de Europa se sobreponga al poder duro y militar que venia imponiendo los Americanos.
Aun pensé en un momento, que lo del alto al fuego de Libia iba a surtir efecto, somos conscientes que Gadafi no es de los que se deja doblegar fácilmente, ante la intervención de los aliados, cabía la posibilidad (ese dicho, que el miedo guarda la viña) no fue así, lo del dialogo, y lo de entenderse las personas con acuerdos nacionales e internacionales, se fue al traste..
Seguiremos viendo, muertes, sufrimientos, como consecuencia de todas la guerras, NO me gustan las guerras, es evidente, que coincido con la con la gran mayoría de la gente, pero este problema es muy difícil de erradicar, existieron y existirán guerras mientras el Mundo sea Mundo, triste y lamentable, pero es así. Deseo que este conflicto, sea lo mas breve posible y con el menor número de bajas. ... (ver texto completo)
Si Gadafi se rinde, sera un loco inteligente, pero lo dudo que use la mejor arma, la palabra, el dialogo. Su cerebro es un armamento nuclear.
Los Aliados creo que no tienen mentalidad de bombero, que es correr, sino apagar el fuego.
Yo soy más de Che Guevara, prefiero morir de pie que vivir arrodillado, y no creo que el pueblo Libio prefiera vivir toda la vida humillado. Todo Dictador como ser razonable adapta el mundo a él y todo progreso depende del ser irrazonable.
Nunca estaré a favor de ninguna ... (ver texto completo)
Estamos hablando de un alto al fuego, ahora mismo, oficialmente es lo que hay en Libia. Cada cual, puede entender como el quiera entender.
La guerra de Libia, deseamos que se gane con las tecnologías modernas por mediación de las masas, como están haciendo últimamente, aunque son muchos años que muamar el Gadafi, lleva aprovisionando de armamento, mientras que el pueblo solo tiene tirachinas, aún así estamos con el pueblo Libio para que derrote al dictador y devuelva al pueblo la mitad de la riqueza que adquirió.

La desgracia de Japón nos conmueve a todos, al mismo tiempo que nos han dado un ejemplo: De orden, coherencia, información, ... (ver texto completo)
Satisfacción al oír que en principio, no va haber mas muertes inocentes en Libia (al menos una masacre)
De otra parte, cómo que profetizan un drama nuclear de la central de Fukushima, por si fuera poco, los 15000 muertos y desaparecidos que se llevó por delante el terremoto y la ola gigante en Japón.
Te entristece bastante, cuando ves éstas desgracias que están pasando en el Mundo. Esperemos, que ésto no vaya a mas y se encuentre una solución a la fuga radioactiva.
Conto da raposa.
Amigo Inda Cho Sei: Gracias polo conto da raposa, penso que onde a raposa lle preparou a encerrona o lobo foi eiqui no rio de Barxa, onde esta o monte furado, que hay un pozo fondo e que ten moitas trutas, no cal o grande mestre e grande alcalde de Lubian pescou varias veces....
Tamen eu vou contar un par deles cortiños.
Unha vez a raposa atacou as galiñas que andavan espalladas polas eiras, e sempre van apor o galo que e o mais grande, as galiñas escaparon como puideron voando ... (ver texto completo)
Ahora tenemos transportes mas seguros y sofisticados..

Es de noche, un camión de gran tonelaje corre por la carretera.
Va ocupado por dos conductores: uno que va al volante y el otro que duerme tendido en la colchoneta, de pronto el que va durmiendo se despierta, se estira y pregunta a su compañero:
¿Todo marcha bien?
--Sí.
-- ¿Donde estamos?
--No sé- dice el que conduce- pero debemos de estar muy cerca de una gran población.
- ¿En que te basas?
En que cada vez atropello a más gente.
Muy bon Piño.
Que me perdonen todos los abogados por este chiste pero hay un que teño atrabesado:

Era un abogado tan tonto que le preguntaron si quería hacerse Testigo de Jehova y respondió diciendo que no había visto el accidente, pero que todo era negociable.
Ahora tenemos transportes mas seguros y sofisticados..

Es de noche, un camión de gran tonelaje corre por la carretera.
Va ocupado por dos conductores: uno que va al volante y el otro que duerme tendido en la colchoneta, de pronto el que va durmiendo se despierta, se estira y pregunta a su compañero:
¿Todo marcha bien?
--Sí.
-- ¿Donde estamos?
--No sé- dice el que conduce- pero debemos de estar muy cerca de una gran población.
- ¿En que te basas?
En que cada vez atropello a más gente.
Es curioso que este señor Lubianés, ya le rondara por su cabeza en la década de los 60 pret-a-porter, coge la albarda, listo para llevar, se va a la fonda Padornelo, (estos muy conocidos por mi, inda que un día fuimos rivales) se pasea por la pasarela Santa Clara y con esta moda pulveriza en un instante la tradición.
Seguramente que aberruntaba la escasez de hilo de pita, (non de poleiro) la paja de centeno y los jumentos. los jumentos por delante, en lenguaje coloquial.

! Hostia que se me olvidaron ... (ver texto completo)
Talabarterías non habrá; pero albardas aínda van quedando, así coma tipos aos que lle caen que nin pintadas.
Inda vive hoxe un paisano de Lubián que, estando en Zamora, foi mercar unha albarda á rús da Costanilla, nun lugar chamado "El Sayagués", onde se venden chocallos, albardas, sombreiros de palla, fouces,... Hai catro anos inda estaba alí.
-- ¿Y de qué tamaño quiere la albarda, buen hombre? --preguntou o tendeiro, un bon amigo meu.
O lubianés arrugou o fociño, tirou da boina pra tras, rascou ... (ver texto completo)
Xenial este conto de albardas. Pasa como con todo, antes era a cousa comparable ca “alta costura”, hasta se facían á medida, hoxe son de “prêt-à-porter”, encontránse tamén nos grandes almacéns, e seica teñen moi boa saída. O malo é que visten tan ben, que os que as lucen nin conta se dan de que as levan encima..