CASTRELOS: Perdón por mi demora. Esa poesía tan bonita que le...

Castrelos é o seu nombre,
de orixen romano, se entende
bello pueblo nas montañas,
entre Lubián y Hermisende.

As casas están mui xuntas
en busca de calor e amparo,
a xente vive mui feliz
tendo veciños o lado.

Cuando o tempo das castañas
o chau de elas está cuallado,
van e veñen as mociñas,
co seu burriño cargado.

Duli. Tes que contarnos
ese conto sin demora,
cando van co faroliño
a esconxurar Pozo da Moura.

¿Quén son os personaxes?
en que iban? él quen era?
Por qué non iban de día?
cando o Sol os alumea.

¡Non será moito pedir..!
dispois de algún momento?
non vamos a pasar por alto
¡ay! ese conto do vento.

O río Tuela está mui cerca,
que boas trutas en el se crían,
por eso nas Muradellas,
que merendolas facían...

Perdón por mi demora. Esa poesía tan bonita que le has hecho a Castrelos, no se lo merece. ¡Gracias! Estás hecho un autentico poeta. Vamos que Rosalía de Castro a tu lado no era nada... ja, ja, ja. En serio además no tienes pereza ni te conformas con poco, eres generoso. Otra vez, ¡gracias!. Yo cuando me sienta inspirada te contaré mis cuentos. Supongo que serán un batiburrillo de cosas pero que contados por una persona a la que quieres y admiras y más siendo una niña, te parece el no va mas. Ojalá tuviéramos siempre esa alma de niños para vivir las cosas con tanta intensidad. Yo ficho por ello. Un saludo.
Respuestas ya existentes para el anterior mensaje:
Muchas gracias Duli. Tu sigue diciendo esos calificativos tan agradables ¡después voy y me lo creo y que pasa..! Bueno, bueno, esto fue simplemente expresar el concepto sobre el pueblo, de las veces que fui por allí últimamente. Castrelos me merece mucho más, tanto, que de no ser por nuestros antepasados nosotros no existiríamos, y algunos eran de ahí, mi bisabuela era de Castrelos se llamaba Mariana, y la bisabuela de Mary Tere (mi mujer) tambien lo era, se llamaba Mª Rosa, por lo cual estamos emparentados ... (ver texto completo)