Faían a alegría dos nenos, co seu color e o seo ruido o estralar. (E por eso que se chaman estraloques). Pura

Esta e unha estampa pro recordo e a añoranza e a consecuente morriña. Dios bendiga o pobo e a sua xente, a pesar dos errores, a que os humanos son tan propensos. Saudos Pura

lástima que non pudemos ir este ano as festas... Pero estivemos de corazón.
Outro ano será se Dios quere. E Dios quere, claro que sí. Pura

Verzas que non so sirven pra facer un bo caldo, senón tamén pra ornar unha mesa de festa. Pura

Sí... Nigueiroá o pe do Outeiro, tal com se o monte protexera o pobo do frío vido do Monte Grande. Boa panorámica, Un saudo. Pura

Estas margaritas tan alegres estaban a esquerda do camiño, entre a pista da canteira e a piscinas da Lama do Muiño. mais a esquerda, quedounos o campo de Chamuiña. Pura

Detrás de esa reixa de ferro, estaba a horta da doña Erundina, e déixase ver a sua grande camelia blanca.
Foi o marido da Doña Erundinna, que fixo os mobes da nosa casa, un armario de 4 corpos con espello, un chinero con vitrina de cristal e pedra de mármol blanco, que foi levado do seu sitio (o mármol non se pudre), como as demais cousas da nosa mamá, e com´as traves do Jaravano, o pote dos nosos porcos, o abrevadeiro e a pia dos porcos de pedra, ollas de aceiro con tapas de cristal, tocadiscos ... (ver texto completo)

Orille, preto do río do mismo nombre, proven de Ourille, de ouro, que abundaba nestas terras, e foi aproveitado por os romanos e pobos precedentes. Pura

Bonito sitio.
Teño moi bos recordos d`este lugar, así como de Portela, Vieiro e Bande
E seguindo: Muiños, Cados, Mogueimes, Santa Comba e seguindo pro outro lado: Verea, Nigueiroá, Bangueses, Ponte Grande, Celanova, e bordeando a frnteira con Portugal hasta chegar aPorriño... Boa terra e mellor auguiña. E moita historia en torno o río Ourille tamén.

Como todo en la vida, tiene su pro y su contra: Aminoran la luz, pero proporcionan la sombra que tanto se agradece en verano, y en invierno permiten solearse, porque son de hoja caduca ¿verdad? Dios bendiga los árboles que tanto necesitamos! ¡Arriba Bande! De ahí era el primer pretendiente de mi mamá, y vamos siempre que podemos, de visita.

Ten o aire de casa celta. Mais esta ventana foi anteriormente unha porta que convirtiron en ventana e aproveitaron as escaleiras pra colocar os tiestos... Non coñezo as circunstancias, mais eu nunca clausuraria unha porta...

Coñezo este bonito entorno. Boa fotografía!

E qué quere decir o título "parece que se pode dormir", será qu´e un alberxe?

Lástima que no esté documentado... Una pequeña descripción, para saber al menos donde fue tomada la fotografía.

Recordos da infancia que non se borran, e que teñen colores e sonidos...