3 meses GRATIS



Telesforo: De novo, fun coa miña muller e os meus fillos a varias praias do Morrazo. Limens, Nerga, Menduiña,...
De solteiro, estiven na de Mogor.
Na de Barra nunca piséi. As aventuras que mencionas sonche de meus irmáns, que andaban en porretas por eses mundos de Deus. Seica apareceu un labrego cun sacho e deulles unhas lombeiradas co mango, cando andaban eles a empurrar unha cirila que patinaba na area. Son cousas que pasan. Máis nada.
Amigo Inda, vexo que coñeces mui ben as praias do Morrazo, aunque che quedarón por nomear muitas entre elas a do Loureiro en Bueo e Aguete en Marin.
De novo eu tamen as visitei todas os fins de seman, agora tamen de cando en vez dou unha volta por elas coa familia. Razón teis que antes os labregos fai anos cuando as cirilas ou calquer outro coche da epoca quedaba enterrado na area, os nudistas non podian pedir axuda as xentes do campo senon se ivan desnudos podian recibir unhas lombeiradas. Agora ... (ver texto completo)
Señor Inda Cho, haga el favor de reportarse. En lugar de contar a su manera aventuras de pescados, ¿por qué no cuenta los pecados de sus aventuras en la playa de Barra, tan cerquita de ese recorrido por la península del Morrazo?
Telesforo: De novo, fun coa miña muller e os meus fillos a varias praias do Morrazo. Limens, Nerga, Menduiña,...
De solteiro, estiven na de Mogor.
Na de Barra nunca piséi. As aventuras que mencionas sonche de meus irmáns, que andaban en porretas por eses mundos de Deus. Seica apareceu un labrego cun sacho e deulles unhas lombeiradas co mango, cando andaban eles a empurrar unha cirila que patinaba na area. Son cousas que pasan. Máis nada.
felicidades para todos os josés, josefas e para todos os pais.
Sinora Touza: Munto obrigado por a felicitazahún, más a sinora istá xea de duros.
felicidades para todos os josés, josefas e para todos os pais.
Aprezado Sinor: Munto obrigado, de parte miña y do padre Xosé, oxe pra él é un día munto señalado.

Unha aperta.
O Padre José sabe máis deses peixes ca nós. Daquel non quedou máis co cangallo, a pesares de ser descoñecido para Romerales.
Aquela espantada non foi máis ca unha escena teatral de Telesforo. Logo volveu, cuadróuselle ao camareta, e faloulle deste xeito:
--Tráigame a mí otro igual, por favor. Hagámosle así un homenaje gastronómico al soldado desconocido.
Señor Inda Cho, haga el favor de reportarse. En lugar de contar a su manera aventuras de pescados, ¿por qué no cuenta los pecados de sus aventuras en la playa de Barra, tan cerquita de ese recorrido por la península del Morrazo?
Sinor Inda, pero home usted debe coñecer mellor ca eu o sinor Romerales, más debía saber que con tudos los respeitos que me merecen ístes, al ser militares nahún se suelen sentar según con que peixes, como usted béin sabe falando dos mencionados a que ter cuidado sobretudo por culpa dos colores, tratándose del sinor Romerales me parece que adoctó la pustura más correcta, claro vendo desde la xerarquía militare. Por qué digo ísto, según el padre que suele levarse munto béin con los militares, pois ... (ver texto completo)
O Padre José sabe máis deses peixes ca nós. Daquel non quedou máis co cangallo, a pesares de ser descoñecido para Romerales.
Aquela espantada non foi máis ca unha escena teatral de Telesforo. Logo volveu, cuadróuselle ao camareta, e faloulle deste xeito:
--Tráigame a mí otro igual, por favor. Hagámosle así un homenaje gastronómico al soldado desconocido.
Senteime para xantar, un día xa do pasado remoto, co señor Romerales nun restaurante de Cangas, camiño de Moaña. Era a semana do Teatro Cómico e Festivo do lugar.
Eu pedín peixe. O peixe que fose, dábame igual. Bastáballe con sere un peixe fresco da ría.
Cando me trouxeron o prato co aquel peixe marabilloso deitado nel, Romerales preguntoulle ao camareiro cómo se chamaba aquel peixe.
--Pois non sei decirlle cómo se chama, señor. Élle simplemente un peixe fresco. un peixe da ría.
Romerales levantouse ... (ver texto completo)
Sinor Inda, pero home usted debe coñecer mellor ca eu o sinor Romerales, más debía saber que con tudos los respeitos que me merecen ístes, al ser militares nahún se suelen sentar según con que peixes, como usted béin sabe falando dos mencionados a que ter cuidado sobretudo por culpa dos colores, tratándose del sinor Romerales me parece que adoctó la pustura más correcta, claro vendo desde la xerarquía militare. Por qué digo ísto, según el padre que suele levarse munto béin con los militares, pois ... (ver texto completo)
Senteime para xantar, un día xa do pasado remoto, co señor Romerales nun restaurante de Cangas, camiño de Moaña. Era a semana do Teatro Cómico e Festivo do lugar.
Eu pedín peixe. O peixe que fose, dábame igual. Bastáballe con sere un peixe fresco da ría.
Cando me trouxeron o prato co aquel peixe marabilloso deitado nel, Romerales preguntoulle ao camareiro cómo se chamaba aquel peixe.
--Pois non sei decirlle cómo se chama, señor. Élle simplemente un peixe fresco. un peixe da ría.
Romerales levantouse ... (ver texto completo)
Lo de la vuelta al Morrazo no lo sabía, y mira que he vivido un año en Marín, pero lo que es Bueu y Cangas, está dentro de la ruta del ácido úrico.
Un abrazo
Que razón teis amigo Camba, esa si é a ruta do ácido úrico, o fin de de semana que non vou a Barxa, suelo visitar esas vilas co cuñado e coa sua familia, que mora cerca do Sr. De La Casa del Peru, o que estivo de inspector de facenda en Almeria, que por extrañar a ruta esa se trasladou pra Pontevedra pra seguir recorrendoa e desgustando as diferentes variedades de mariscos que nas nosas rias acampan que con estes mariscos tamben baixa o alvariño. Gusta mais destes lugares que de Aguadulce, e que ... (ver texto completo)
Lo de la vuelta al Morrazo no lo sabía, y mira que he vivido un año en Marín, pero lo que es Bueu y Cangas, está dentro de la ruta del ácido úrico.
Un abrazo
Vaya todo por Dios. ¡Y yo que creí que le estaba tocando el órgano al padre Moisés en su parroquia!
Que cure pronto esa mano.
Por encargo del padre Xosé, enhorabuena a la Igrexa, a tudos los creyentes/as, no creyentes, endefinitiva tuda xente, debemos dar gracias al sinor por iluminar al Cardenalicio para que saliese elixido el único, que nahún es outro que el amigo del padre, Francisco 1, amigo de sus amigos, home sencillo, siguiendo los pasos del gran maestro que no es otro que el fillo de Dios padre, bueno nahún les quero cansar más por incargo del padre hago lo que sexa, que béin se entenda endefensa de la sociedade
O Padre Xosé debe estas muy contento, pois ascendéu un posto no escalafón, e xa lle queda menos pra chegar a obispo.

Un abrazo
Me alegro mucho de ese progreso, y seguro que has disfrutado conduciendo. seguro que también deseas estar en Verín, pero Vigo es también una ciudad agradable, aunque le sobran algunas cuestas.

Ahora con la cadera nueva, seguro que estarás como nuevo para bailar con tu mujer hasta una bachata.

Un abrazo
Munto obrigado Sinor: Les considero xente seria, esperemos que pronto se recupere.

Unha aperta.