3 meses GRATIS



Querido amigo Zé de las Carvajas: Tengo el honor de transferirte esta estupenda foto de la asamblea llevada a cabo por los amigos del padre José para tratar todo el asunto éste de la calderilla y la casa de Pedralba.
Ya te tendré al corriente del acta de la sesión, aunque no sea más que una fotocopia de un documento apócrifo.
Boas tardes. Esto, seguramente, é un mínimo aperitivo, pois a chourizada é muto mais grande; e inda queda algún porco solto.
Saludos.
Querido amigo Zé de las Carvajas: Tengo el honor de transferirte esta estupenda foto de la asamblea llevada a cabo por los amigos del padre José para tratar todo el asunto éste de la calderilla y la casa de Pedralba.
Ya te tendré al corriente del acta de la sesión, aunque no sea más que una fotocopia de un documento apócrifo.
Mira, respetable Zé: Cuando me explicas lo de Madarín y la casita del pedregal, tengo que entender que te estás refiriendo al HurgaMandarín, o algo así, que tiene un pazo en Pedralba de la Pradería. Te diré que he registrado meticulosamente toda la población, rastreando cada inmueble, con el objetivo concreto de quedarme con él cuando sea la subasta, ahorrándome de este modo todas las trabas urbanísticas para la construcción de mi pirámide en Vega del Sejo.
Total, es lo que yo digo, qué más da un ... (ver texto completo)
Sinor Telesforo: Me sorprende su forma de expresarse, voçe aparte de dominar o tema da matemática parece ser de letras, pois eu istibe a escoitar cuando o meu xefe falaba por teléfono, más se vei que entedin male, debe ter o sinor razahún sólo que lo del Mandarín é posible que dixer Mondarín o que puderín, más como eu nahún podo decer nada disto o xefe, si él se entera de ísto é capaz de despedirme, de tudas maneiras a min o que me sorprendió do xefe cuando falaba co seu amigo, que desdelogo debía ... (ver texto completo)
Sinor Telesforo: Voçe parece contar as coisas como sucederin en aquila época, más penso que os sinores tiñan munta sorte comparado con nos, pois nos en Angola istabamos a gañar unhs cein escudos y le aseguro que nahún sobraba nada, agora béin vexo que o sinor gasta unha buena ironía. Dice usted que el sinor Inda xamás cobraría un sobre, penso que istá no certo, más teña por conta que como el mencionado a poucos.

Cambiando de tema oxe teño o xefe munto preoucupado, so fai falar por teléfono, parece ... (ver texto completo)
Mira, respetable Zé: Cuando me explicas lo de Madarín y la casita del pedregal, tengo que entender que te estás refiriendo al HurgaMandarín, o algo así, que tiene un pazo en Pedralba de la Pradería. Te diré que he registrado meticulosamente toda la población, rastreando cada inmueble, con el objetivo concreto de quedarme con él cuando sea la subasta, ahorrándome de este modo todas las trabas urbanísticas para la construcción de mi pirámide en Vega del Sejo.
Total, es lo que yo digo, qué más da un monumento funerario para un faraón, que un faraónico palacete para mis reales posaderas. Lo de "reales" no tiene otras connotaciones que las derivadas semánticas del sustantivo "realidad". Es decir, que mis cachas son de carne y hueso. No hace falta que se lo preguntes al reverendo padre José, que te lía.
Pero mi rastreo ha sido negativo. El inmueble más llamativo de Pedralba resultó pertenecer a un tal Adif, quien me asegura que no está en venta, ni en peligro de embargo.
Seguiré con mis indagaciones, y ya te tendré al corriente, por si la adquisición pudiera ser de interés para Don José. ... (ver texto completo)
Presidiendo un día, como oficial, el primero pago de sobras que recibía un reemplazo de reclutas en el Tercio de Villa Cisneros (2.250 Ptas a la quincena a mediados de los 70), los reclutas se iban cuadrando y presentando, nerviosos, bien aleccionados por los instructores:
--A la orden de usted, mi Teniente. Se presenta el recluta legionario Fulano de Tal y Cual, que viene a cobrar las sobras.
Y todos recibían sus 2.250 pesetas dentro de un sobre de color sepia.
Y entre ellos llegó un recluta ... (ver texto completo)
Sinor Telesforo: Voçe parece contar as coisas como sucederin en aquila época, más penso que os sinores tiñan munta sorte comparado con nos, pois nos en Angola istabamos a gañar unhs cein escudos y le aseguro que nahún sobraba nada, agora béin vexo que o sinor gasta unha buena ironía. Dice usted que el sinor Inda xamás cobraría un sobre, penso que istá no certo, más teña por conta que como el mencionado a poucos.

Cambiando de tema oxe teño o xefe munto preoucupado, so fai falar por teléfono, parece ... (ver texto completo)
Presidiendo un día, como oficial, el primero pago de sobras que recibía un reemplazo de reclutas en el Tercio de Villa Cisneros (2.250 Ptas a la quincena a mediados de los 70), los reclutas se iban cuadrando y presentando, nerviosos, bien aleccionados por los instructores:
--A la orden de usted, mi Teniente. Se presenta el recluta legionario Fulano de Tal y Cual, que viene a cobrar las sobras.
Y todos recibían sus 2.250 pesetas dentro de un sobre de color sepia.
Y entre ellos llegó un recluta ... (ver texto completo)
Perdona por expresarme mal, cariño. Me dice Juan que la palabra "zagones" no es castellana. Él, que gusta del etudio de costumbrismos, me dice que la palabra que expresa la prenda que quise decir es propia del gallego de Zamora, y es ZAGOIS, que significa, según me dice, "meias calzas feitas de pele que se usan cuando chove e se anda entre o estrume."
Es decir: el de las polainas, si tenía que pasar por el monte con lluvia, debería llevar también unos "zagois", que se hacían con la piel de las cabras, ... (ver texto completo)
Aprezada Pita Moñuda: Creo que o teu Xan téin razahún, depois de contarle al padre dice que en efecto los "zagones" se levaban para protexer del estrume y tambéin protexer los..., claro que oxe o padre istá munto de broma, nahún vexas o contentos que istán él yo xefe, parece que debe ser por el asunto de los sobres, digo ísto porque sólo se le ocurrió dile a tu ex, e decer la sinora chucha
qué le pareció lo de los sobres,-coisa que eu le dixe haber si le xamas por el nombre de pila,-contestándome ... (ver texto completo)
Aprezada ex, teño de recoñecer que pasarin muntos anos, más nahún te debias olvidare de como era eu cuando eramos novos, xa veis levo munto tempo co padre,él sempre me dice debes sacar el ferro,é decer aunque axa motivos pra outra coisa, debemos perdoar, agora referente os zagones de piel de cabrón, teño que decerte que eran munto buenos tracias os pes munto quentes sobretudo no mes de Agosto, claro que alén na aldea donde eu nací se le xamaba zamancos, más teño que recoñecer que as cactas béin, ... (ver texto completo)
Perdona por expresarme mal, cariño. Me dice Juan que la palabra "zagones" no es castellana. Él, que gusta del etudio de costumbrismos, me dice que la palabra que expresa la prenda que quise decir es propia del gallego de Zamora, y es ZAGOIS, que significa, según me dice, "meias calzas feitas de pele que se usan cuando chove e se anda entre o estrume."
Es decir: el de las polainas, si tenía que pasar por el monte con lluvia, debería llevar también unos "zagois", que se hacían con la piel de las cabras, ... (ver texto completo)
Oye, querido Zé, da gusto escucharte con esa manera de hablar que tienes, con expresiones tan deliciosas como "el de las polainas".
Dime una cosa. El tío ese... ¿era más de polainas, de zamancos o de zagones de piel de cabrón?
Aprezada ex, teño de recoñecer que pasarin muntos anos, más nahún te debias olvidare de como era eu cuando eramos novos, xa veis levo munto tempo co padre,él sempre me dice debes sacar el ferro,é decer aunque axa motivos pra outra coisa, debemos perdoar, agora referente os zagones de piel de cabrón, teño que decerte que eran munto buenos tracias os pes munto quentes sobretudo no mes de Agosto, claro que alén na aldea donde eu nací se le xamaba zamancos, más teño que recoñecer que as cactas béin, claro istá nahún me refiero as pulgas.

Ficesteme recordar unha coisa que le pasou a un amigo meu fai tempos, dice que ia por a rua cuando depronto se alcontra con un coñecido de tempos atrás y de pronto le espeta que alegría tornar a verte ratón,-coisa que íste maquina que maquina hasta que de pronto pega un grito y dice xa o teño, claro o rato le gosta el queso, el queso biene de la leche, istá béin da vaca, que diplomático pra xamarme cornudo. ... (ver texto completo)
Pita Muñuda: Aprezada ex, que coisas tahún bonitas contas, según o padre dice que teñes un bocadito de razahún, claro que él como cura tambéin se sente un bocadito culpable por decer na predicazahún que el amor so se debía facer para procrear, culpa a sociedade de aquela por carregarse munto de fillos, nahún había tv. y marchaban pronto pra imbaixo do colchón, logo había que vivir en precario, eu desdelo aquí nahún le dou a razahún o padre, penso que forin as circunstancias de aquela época, claro ... (ver texto completo)
Oye, querido Zé, da gusto escucharte con esa manera de hablar que tienes, con expresiones tan deliciosas como "el de las polainas".
Dime una cosa. El tío ese... ¿era más de polainas, de zamancos o de zagones de piel de cabrón?
"Yo nunca había celebrado la Navidad. Mi madre siempre decía que ésas eran cosas de ricos y de curas. Pero cuando éramos pequeños, el día de Nochebuena nos hacía una cosa muy buena de comer, que era lo único fuera de lo corriente que teníamos.
Cogía higos secos, les ponía por dentro una nuez y luego le echaba miel por encima. ¡Estaba tan dulce y tan bueno, que nos los comíamos de dos en dos!
Cuando yo vivía solo me preparaba eso mismo para la Nochebuena, y también me bebía un vaso de moscatel. ... (ver texto completo)
Pita Muñuda: Aprezada ex, que coisas tahún bonitas contas, según o padre dice que teñes un bocadito de razahún, claro que él como cura tambéin se sente un bocadito culpable por decer na predicazahún que el amor so se debía facer para procrear, culpa a sociedade de aquela por carregarse munto de fillos, nahún había tv. y marchaban pronto pra imbaixo do colchón, logo había que vivir en precario, eu desdelo aquí nahún le dou a razahún o padre, penso que forin as circunstancias de aquela época, claro que munta culpa foi do tal das polainas, como tú béin dices o finale da tua mensaxe, nahún sei si por mandar algunha xinita, cuando te refieres a "La Pastora", que era maniquí que morreo de morte natural, fozase como as gaste a Pita, nahún te téin que estrañar que tambéin él de las polainas morreu de morte natural ou querias cos matarin a todos/as, sexamos serios querida ex.
Un forte abrazo. ... (ver texto completo)
"Yo nunca había celebrado la Navidad. Mi madre siempre decía que ésas eran cosas de ricos y de curas. Pero cuando éramos pequeños, el día de Nochebuena nos hacía una cosa muy buena de comer, que era lo único fuera de lo corriente que teníamos.
Cogía higos secos, les ponía por dentro una nuez y luego le echaba miel por encima. ¡Estaba tan dulce y tan bueno, que nos los comíamos de dos en dos!
Cuando yo vivía solo me preparaba eso mismo para la Nochebuena, y también me bebía un vaso de moscatel. ... (ver texto completo)
Busco parientes y amigos de Erosa
Hola Eva, no se si soy pariente o amiga pero me apellido Erosa.
Soy mexicana con un abuelo Erosa (Eligio Erosa VII, es decir el septimo Eligio Erosa hasta donde sabemos hubo un octavo), que tuvo siete hijos en el estado de Yucatan y una en el estado de Oaxaca. De este familion tengo muchos primos y sobrinos de los cuales frecuento a algunos.
Donde estas tu?
En el escudo de Erosa veo que dice "Barja", cuentame la relacion y el significado.
Gracias, te mando un cordial saludo
Apreciado y querido Zé: No le hagas mucho caso a mi marido. Cada día que pasa, tiene un humor más difícil de captar. ¿De dónde habrá sacado la historia ésa de los impertinentes y demás pertrechos?
Los impertinentes no son pendientes para las orejas, corazón. Los perendengues, contra lo que algunos piensan, sí son unos pendientes. Pero los impertinentes --que yo jamás he tenido ni usado-- son esos anteojos con manija que antiguamente usaban las damas en el teatro, o en la ópera, para acercar los ... (ver texto completo)
Aprezada Y adorada Pita moñuda: Perdoa que nahún caera na conta, pois eu os teatros y a la ópera nahún fui nunca, quizás por ista razahún descoñezo ise tinglado, agora béin como sempre fuste tahún guapa y tahún fermosa, nahún poso tolerare que conten as tuas intimidades, como recordarás aquiles pendientes que te regalei con tanto cariño y tanto amor, que por certo co femenina que tú eras, pra min nahún había muller como tú, sólo había que verte, con aquil corpiño de modelo, quéin nos dera de aquiles ... (ver texto completo)
Apreciado y querido Zé: No le hagas mucho caso a mi marido. Cada día que pasa, tiene un humor más difícil de captar. ¿De dónde habrá sacado la historia ésa de los impertinentes y demás pertrechos?
Los impertinentes no son pendientes para las orejas, corazón. Los perendengues, contra lo que algunos piensan, sí son unos pendientes. Pero los impertinentes --que yo jamás he tenido ni usado-- son esos anteojos con manija que antiguamente usaban las damas en el teatro, o en la ópera, para acercar los ... (ver texto completo)