Luz ahora 0,05897 €/kWh



Distinguido Sr. Romerales: Me deja usted anonadado con la fiesta que se montaron en casa de Zoila en la despedida de nuestro común amigo Inda, que poquito dinero valían en aquella época los espectáculos, lo recuerdo yo también. Me pareció todo maravilloso menos esa última parte de la sesión donde usted ha salido perfumado sin poder evitarlo y de la estampida de todos los demás, me hubiese gustado ver correr a Inda que según informaciones recibidas de buenas fuentes, era el mejor corredor de fondo ... (ver texto completo)
Don Telesforo contou moi ben case todo o que alí aconteceu. Pero non estou de acordo co remate.
O que realmente fixo Romerales foi aplicar unha das técnicas de autodefensa, como se se tratase do enemigo, levantando aquela muller uns centímetros, e caendo enriba dela cun xeonllo nos peitos, quedando totalmente inmovilizada.
Saíron todos en estampida, a non ser Madriles e máis eu, que tivemos que parar a un lexionario cunha cicatriz a modo de cortafogos nas barbas da meixela esquerda, que saíu do interior da casa para defende-la Zolia, cunha faca na súa man.
Menos mal que aquel individuo me conoceu a min, polo destino que eu tiña, e gardou sen máis a navalla no peto. Logo díxonos que o normal daquel espectáculo era que o elexido por Zoila acabase conseguindo uns movimentos orgásmicos na danzarina, coincidindo co remate apropiado da música e os xemidos da Zoila, tan reais como aquela vida nosa.
Así que o señor Romerales, daquela, non deu a talla. ... (ver texto completo)
A finales de mayo de 1.975, para celebrar que en breve se iba a licenciar nuestro amigo Inda --cambiando de aires, dejando su escuela del Sahara para incorporarse a otra de su propio pueblo, ya como civil--, lo invité a visitar la Casa de la Zoila, en el barrio moro de la ciudad.
Se presentó en el bar de nuestra cita en compañía de un tal Madriles, recluta de su mismo pueblo que se acababa de incorporar al Tercio, ambos correctamente ataviados con el traje de paseo, si bien el de Inda era de Flández, ... (ver texto completo)
Distinguido Sr. Romerales: Me deja usted anonadado con la fiesta que se montaron en casa de Zoila en la despedida de nuestro común amigo Inda, que poquito dinero valían en aquella época los espectáculos, lo recuerdo yo también. Me pareció todo maravilloso menos esa última parte de la sesión donde usted ha salido perfumado sin poder evitarlo y de la estampida de todos los demás, me hubiese gustado ver correr a Inda que según informaciones recibidas de buenas fuentes, era el mejor corredor de fondo ... (ver texto completo)
Tu nonverias o Varela andamos todos en busca suaaaa! jajaja!
Muitas gracias Pepita por participar no noso foro. Direiche que o Varela se bota de menos, pero non solo a el senon a muitisimos mais que se foron todos xuntos, seguramente marcharian de vacacións, o importante e que estexan ben de saude e que as vacacións lle duren moitisimo que disfruten.
Respeito as mensaxes si teño recibido algunha miña renviada con alguns comentarios ilustrativos. Espero na semana santa coñecernos si eu non subo a Vilavella baixar vos por Barxa que ben recibidos sereis.
Un ... (ver texto completo)
Tu nonverias o Varela andamos todos en busca suaaaa! jajaja!
Hola barxes, gracias por os correos qe me envias estou recibindos todos son todos de cal o meyor qe pasada, xa te enviei. Varios correos pero deduzco qe non os recibiches. Haber di podemos vernos esta S. Santa falarei con Balledteros e os de Lubian e todos nos tomamos un cafe, un saludo amigo..
A finales de mayo de 1.975, para celebrar que en breve se iba a licenciar nuestro amigo Inda --cambiando de aires, dejando su escuela del Sahara para incorporarse a otra de su propio pueblo, ya como civil--, lo invité a visitar la Casa de la Zoila, en el barrio moro de la ciudad.
Se presentó en el bar de nuestra cita en compañía de un tal Madriles, recluta de su mismo pueblo que se acababa de incorporar al Tercio, ambos correctamente ataviados con el traje de paseo, si bien el de Inda era de Flández, ... (ver texto completo)
No cuentes tú lo de la Zolia, que lo haces en esa lengua vernácula de Satanás, y hay quien no te entiende muy bien, a no ser el de las Carvajas.
Ya lo contaré yo a mi manera, sin las distorsiones a las que tú me tienes acostumbrado.
A tí te gusta contar las cosas de manera directa; pero yo prefiero el DIFERIDO.
Ola, Vintecinco! Do señor Suero gardo lembranzas moi boas. Viaxei un día con el nun aparello militar, polo ar, de Villacisneros ata As Palmas. Faloume coma un irmán, e as súas verbas ían moi cargadas de sabiduría. Falamos naquel infernal avión e máis no aeroporto de Gando, agardando outro vóo para Barajas. Despóis xa non, porque eu continuei en clase turista. El non.
O señor Romero tamén é un home moi culto, con máis estudos do que eu. Aquela hostia tan ben dada, como no caso dos consellos de Suero, ... (ver texto completo)
Sinor Inda: Logo a muntos que dicen que el fin nahún xustifica los medios, quero pensar co sinor Telesfori fixo de buen fe, agora entendo, sobretudo cuando dicen que una guerra entre hermanos nahún tiña razahún de ser, más claro si pensamos que é por un mal menore, podemos xustificarla, intahún debemos rezar un padrenuestro por el que morreo de morte naturale.
Sinor Inda: Creo que se istá a pasar con Tilisforo Romerías, de maneira que usted agora pon al tal Suero por culto, intilixente, incapaz de pegar a ninguéin, qué quere decer sendo culto xa nahún pegaban, pobre Romerales, claro colleu a fama desde que fixo de negro no xogo da bola, logo a tal Conchi puños a tudos de mala maneira, era debido a sua constituzahún, que nahún tiña nada que ver cua que istán a vulnerear en algunha parte da Ispaña.

Unha aperta.
Ola, Vintecinco! Do señor Suero gardo lembranzas moi boas. Viaxei un día con el nun aparello militar, polo ar, de Villacisneros ata As Palmas. Faloume coma un irmán, e as súas verbas ían moi cargadas de sabiduría. Falamos naquel infernal avión e máis no aeroporto de Gando, agardando outro vóo para Barajas. Despóis xa non, porque eu continuei en clase turista. El non.
O señor Romero tamén é un home moi culto, con máis estudos do que eu. Aquela hostia tan ben dada, como no caso dos consellos de Suero, ... (ver texto completo)
Romerales, a cousa está ben contada, salvo un par de minucias nas que mintes coma un vellaco. Se se chega a enterar Suero, que terá agora sesenta e seis anos e sabe Deus qué graduación...
Tí non eras oficinista, nin o recadeiro ocasional do teniente. Ese era eu. E tí era-lo causante da miña escolleita por Suero para a SOE e para algunhas maniobras. Suero era un oficial de academia pouco maior ca os reclutas, culto, e totalmente incapaz de dar unha labazada a ninguén que non fose o enemigo. Viñera ... (ver texto completo)
Sinor Inda: Creo que se istá a pasar con Tilisforo Romerías, de maneira que usted agora pon al tal Suero por culto, intilixente, incapaz de pegar a ninguéin, qué quere decer sendo culto xa nahún pegaban, pobre Romerales, claro colleu a fama desde que fixo de negro no xogo da bola, logo a tal Conchi puños a tudos de mala maneira, era debido a sua constituzahún, que nahún tiña nada que ver cua que istán a vulnerear en algunha parte da Ispaña.

Unha aperta.
Romerales, a cousa está ben contada, salvo un par de minucias nas que mintes coma un vellaco. Se se chega a enterar Suero, que terá agora sesenta e seis anos e sabe Deus qué graduación...
Tí non eras oficinista, nin o recadeiro ocasional do teniente. Ese era eu. E tí era-lo causante da miña escolleita por Suero para a SOE e para algunhas maniobras. Suero era un oficial de academia pouco maior ca os reclutas, culto, e totalmente incapaz de dar unha labazada a ninguén que non fose o enemigo. Viñera de Jaca, dun corpo de Alta Montaña, paréceme lembrar.
Tí, daquela Sarxento Romerales, que ías guiando o jeep, fuche o do puñazo nos fociños de Conchi, que así lle chamabamos, e non Conchita como dices tí.
Un día destes vou contar eu aquela aventura túa da que fun tamén testemuña na casa da Zoila. Lembras aquelo? ... (ver texto completo)
Camarada Camba: ¿Pero tú no eres de los del botón de ancla?
Las maniobras del teniente Suero, jefe de la Sección de Operaciones Especiales, nada tenían que ver con la Infantería.
Esta Sección estaba encuadrada en una compañía de una Bandera de Caballería motorizada, pero la sección era sólo de Operaciones Especiales.
La maniobra descrita supongo que formaría parte de la formación inicial de los guerrilleros: oscuridad, dispersión, aislamiento, orientación, autocontrol,...
No lo sé, porque yo ... (ver texto completo)
Claro, amigo. Pero mis botones de ancla llevan dos fusiles cruzados. De la Infantería de Marina mas antigua del mundo. Pasado mañana es su 476 aniversario. Ya comentaré algo en uno de los foros.
Yo también he estado dos años en Operaciones Especiales de mi cuerpo. Fui uno de los pioneros. Estaba compuesta de tres Stoles, (palabra muy marinera, que equivalía a Scc, mas o menos): Guerrilleros, escaladores y buceadores de combate. Era y sigue siendo la élite dentro del cuerpo de élite de la Armada.

Un ... (ver texto completo)
Semejantes peripecias, que no dudo son verídicas como la vida misma, echan por tierra todos los conceptos y empleos tácticos de la Infantería.
Claro que yo no he tenido delante de mí el desierto, que debe de ser duro.
Camarada Camba: ¿Pero tú no eres de los del botón de ancla?
Las maniobras del teniente Suero, jefe de la Sección de Operaciones Especiales, nada tenían que ver con la Infantería.
Esta Sección estaba encuadrada en una compañía de una Bandera de Caballería motorizada, pero la sección era sólo de Operaciones Especiales.
La maniobra descrita supongo que formaría parte de la formación inicial de los guerrilleros: oscuridad, dispersión, aislamiento, orientación, autocontrol,...
No lo sé, porque yo ... (ver texto completo)
Distinguido Sr. Romerales: Me estoy dando cuenta que su vida militar ha sido mas bien en nuestras antiguas colonias de Africa ya que las conoce usted palmo a palmo. Lo que causa en mi cierta extrañeza es que falle usted en la cartografía
peninsular al confudir Porto de Sanabria con Porto de Portugal.
Yo conozco esos pueblos a los que usted hace referencia, Pradorramisquedo, Valdín,
Seoane, etc. y sus vias de comunicación con Porto de Sanabria. Pero el camino de Madeira desde Vigo por autopista ... (ver texto completo)
Claro, claro, señor Barxés. Es verdad que también hay ese otro Porto. Pero no es tan importante como el otro, al menos para los portexos.
Alguna vez anduve por allí, pero siempre termino en unas bodegas en Vilanova de Gaia, que es más grande que Porto, para aliviar las penas de la soledad.
Es a esa Madera a la que yo más me arrimo. A la de las barricas.
A tienda que te refieres era do Severino.
E o Sebastián de Aparicio, é o patrón dos conductores de a Gudiña, sin facerlle a competencia a o S. Cristobo.
O padre Xosé sabe que no ceo non hay problemas de competencias. Sin ir mais lexos, no meu laboro teñemos dous patronos. A Virxen do Carmen e S. Juan Nepomuceno. (Sempre hay que teñer un de reposto por o que poda pasar)

Seguro que no foro da Gudiña, hay alguén mais que comente algo referente a él.

Acórdate do refrán que dice: "Na Gudiña, ... (ver texto completo)
Amigo Camba: A tenda istaba pegada a carreteira, recordo que o entrar a izquerda era donde comimos, con relazahún o que dices aí do ceo eu nahún sahún munto creente, istoume a facer agora un bocadito más, penso que é por istar tanto o lado do padre, que íste si téin que haber algún santo debía tocarle a él, por sus comportamentos y os seus feitos, agora mira a csualidade do que tú dices das sardiñas, pois ísto xa eu oira más cuando contei do que comimos nahún pensei en iso, claro que eu comin más ... (ver texto completo)