3 meses GRATIS



Aprezado barxés: Istá a decer que isa familia tahún numerosa escreba, eu istou a darlle a cachola y ate penso que un tal Antón istubo en Angola cuanda min, nahún sabe si os padres serían de Frades, axo que ssín, sendo assín o tal Antón tiña unha Catana coma miña, menudas cabezas cortabamos, meu Deus quéin me dera de aquela, cuantos cafés tomabamos o día, se vei o mencionado deele lembranzas miñas era munto bon gaxo.
Unha aperta.
O noso amigo común Luis, fixo alusión a esa pródiga familia. Oxe e impensable pra a mayoría dos matrimonios chegar a esa cifra, unque eu teño un compañeiro, mais xoven que eu, e xa van por catorce.

E eso que por ahí non estaban arraigados (según creo) os quikos ou o opus.

Claro que non había Tv, e penso que nin radio. A primeira que entrou na miña casa foi, no ano 1956, unha radio Marconi, con o voltímetro o lado pra regularlle os 110 voltios.

Si que nos gustaría que entraran no foro.

Un ... (ver texto completo)
Non sei por qué, me parece que as plegarias do padre Xosé van mais dirixidas a terra que a o ceo. de todas as maneiras sempre chegarán a algunha alma necesitada de amor, comprensión e cariño, que eu penso que son mais necesarias neste mundo que no outro.

Amigo Telesforo: la verdad es que una parada militar no es difícil de organizar, a menos que coincidan la Legión y Regulares, y el relator tenga que explicarle a los no entendidos en la materia, la diferencia de la cadencia de pasos. De todas ... (ver texto completo)
Amigo Camba: Pode que teñas razahún con relazahún as plegarias do santo do padre Xosé, más teño que decirte que sempre intenta obrar de buena fe, pois teño que ver si o seu amigo Francisco lo propon pra santo, pois si algún santo pode haber que nahún istee recoñecido ise é él.
Teño que recoñecer que nas tuas mensaxes istán carregadas de sentimientos, me gusta munto lo que dices del traballo, las madres.

Un forte abrazo.
Non sei por qué, me parece que as plegarias do padre Xosé van mais dirixidas a terra que a o ceo. de todas as maneiras sempre chegarán a algunha alma necesitada de amor, comprensión e cariño, que eu penso que son mais necesarias neste mundo que no outro.

Amigo Telesforo: la verdad es que una parada militar no es difícil de organizar, a menos que coincidan la Legión y Regulares, y el relator tenga que explicarle a los no entendidos en la materia, la diferencia de la cadencia de pasos. De todas ... (ver texto completo)
Disculpen que nahún posa salir como eu quería, pois no convento a veces que me iscapo, como foi oxe o caso, a coisa que penso que mereceo a pena por incontrar a miña ademirada Xel y o inconfundible Romerales, pois sahún duas persoas das que merece a pena con tudos los respeitos a los demás, béin como se poden imaxinar no convento o que más facemos é rezar, detudas maneiras parece que la Reina de Olanda deixo o cargo a nosa amiga arxentina é decir amiga dun bon amigo meu que nahún é outro que el máximo ... (ver texto completo)
Prezado Barxes, un saúdo para ti e demais foreros. A pesar de as aparencias non teño este agradable foro no esquecemento.
Pero tes que me disculpar, vou a deixar o chiste para outro intre no que me atope máis en órbita. Os avatares as veces fan relegar o humor a un segundo plano. Mentras tanto, unha aperta para todos.
Huy, Gel, huy... ¡No habrás estado ocupada en el Protocolo de la toma de posesión de los nuevos Reyes!
A mí me encargaron la organización de una parada y desfile militar, pero al final les pareció demasiada velocidad la de la Legión, y prescindieron de nuestros servicios. No saben de pasodobles.
Amigo Camba, haber se entre tu e os demais foreiros entre eles os distinguidos Inda Cho Sei, Gel e noso gran amigo Zé nos contais mais chistes para seguir reindonos con eles... este estuvo muy ben. Pero que sepa o noso amigo Inda que os ourizos en Lubian pican mais que en Barxa pois ali fai mais frio...
Un aperta pra todos
Prezado Barxes, un saúdo para ti e demais foreros. A pesar de as aparencias non teño este agradable foro no esquecemento.
Pero tes que me disculpar, vou a deixar o chiste para outro intre no que me atope máis en órbita. Os avatares as veces fan relegar o humor a un segundo plano. Mentras tanto, unha aperta para todos.
Los castaños nacen bravos, como nosotros. Luego nos cuidan, nos educan, nos injertan, nos reúnen, y resulta algo de provecho:

En los sotos de mi pueblo
los castaños
hablan de historias lejanas.

En los sotos de mi pueblo
los castaños
miran caminos perdidos
entre las revueltas nieblas. ... (ver texto completo)
Assín, assín amigo Camba como nahún podía ser doutra maneira, facendo notar os sentementos, munto bueno.

Un abrazo.
Esta noite, alguén preguntóu: ¿Como acabóu o cupón da ONCE?. E algún lle contestóu:

-No cuba da basura.

Boas noites.
Los castaños nacen bravos, como nosotros. Luego nos cuidan, nos educan, nos injertan, nos reúnen, y resulta algo de provecho:

En los sotos de mi pueblo
los castaños
hablan de historias lejanas.

En los sotos de mi pueblo
los castaños
miran caminos perdidos
entre las revueltas nieblas. ... (ver texto completo)
Contáronmo o outro día. Dixéronme que o contaran nun concurso de O Luar, na TVG. Non ganou o concurso, claro.
Inda que eu son bastante irreverente, o contiño este inda o é máis. Por iso pido perdón por anticipado. Aqueles que sexan moi piadosos, que recen un "Señor mío, pecador..." antes de ler o que imos escribir, dándose tres labazadas no peito.

Despois dunha noite de sábado de borracheira, chegou ao medio da praza da aldea o lacazán aquel. A xente estaba na Misa de doce e, como era agosto, as portas grandes da igrexa estaban abertas de par en par cara á praza. O señor crego oficiante alzaba naquel mesmo intre o Cáliz. Entón o lacazán chimpabocois asomou o fociño pola porta e rompeu aquel sagrado recollimento, berrando deste xeito:
--Estou en ronda. Esa copa que levantas, págocha eu.
Preto da porta había outro cura dentro dun confesonario e, alporizado pola interrupción do borrachín, sacou a cachola apartando a cortina, cun dedo no nariz:
--Chsssss!
--Se eu só digo que vou paga-la copa que vai tomar o de adiante...
--Chsssss! Faga o favor de calar!
--Cala tí, carallo, que a tí tamén che pago outra cando acabes de cagar! ... (ver texto completo)
Amigo Camba, haber se entre tu e os demais foreiros entre eles os distinguidos Inda Cho Sei, Gel e noso gran amigo Zé nos contais mais chistes para seguir reindonos con eles... este estuvo muy ben. Pero que sepa o noso amigo Inda que os ourizos en Lubian pican mais que en Barxa pois ali fai mais frio...
Un aperta pra todos
Si de algo me teño que avergonzar, e de non teñer ningunha gracia pra contar chistes.
Na terra da miña muller teñen gracia pra contalos. Sempre que conto un, sempre me dicen todos, incluso a miña muller:
-" Pero que malo eres".
E teñen razón, pois inda que o chiste teña gracia, sempre o escarallo.
Pero a ela lle digo (cariñosamente):
-A obligación da muller, é reir os chisten do seu home, anque sexan malos.
Nin por esas.
Un fracaso total

Un abrazo
Que no se me enfaden los injertadores de Lubián, pero hasta hace poco --y lo sé de buena boca-- la mayoría de los castaños eran bravos. Y los pellizos bravos se clavan hasta las entrañas, y sus pinchazos duelen como los del escaramujo.
Pero cuando los perendengues cuelgan mucho, es porque se le caen ya los dientes al chucho.
Sin habértelo pensado, te ha salido pareado.

Buenas tardes. Ahora ya tengo todo el tiempo del mundo mundial para disfrutarlo.

Vamos a ver como es la vida de jubilado. Me dedicaré a culturizarme un poco, para estar a la altura en este foro.

He empezado por ir a tomar un café en una reunión con la escritora María Dueñas, y debido a la buena impresión que me ha dejado, con su sencillez y su forma de acercarse a la gente, tendré que volverme a leer "El tiempo entre costuras".

Desempolvaré ... (ver texto completo)
Amigo Camba, haber se entre tu e os demais foreiros entre eles os distinguidos Inda Cho Sei, Gel e noso gran amigo Zé nos contais mais chistes para seguir reindonos con eles... este estuvo muy ben. Pero que sepa o noso amigo Inda que os ourizos en Lubian pican mais que en Barxa pois ali fai mais frio...
Un aperta pra todos
Que no se me enfaden los injertadores de Lubián, pero hasta hace poco --y lo sé de buena boca-- la mayoría de los castaños eran bravos. Y los pellizos bravos se clavan hasta las entrañas, y sus pinchazos duelen como los del escaramujo.
Pero cuando los perendengues cuelgan mucho, es porque se le caen ya los dientes al chucho.
Hay un páxaro que se lle conoce como o Huy Huy. E un tanto peculiar, porque ten os cataplines muy grandes é as patas muy cortas. E cuando vay a pousarse no chau dice: ¡Huy huy huy!

Un saludo pra todos os foreiros que animan este espacio
Amigo Camba, haber se entre tu e os demais foreiros entre eles os distinguidos Inda Cho Sei, Gel e noso gran amigo Zé nos contais mais chistes para seguir reindonos con eles... este estuvo muy ben. Pero que sepa o noso amigo Inda que os ourizos en Lubian pican mais que en Barxa pois ali fai mais frio...
Un aperta pra todos