Compramos energía a futuro



Me parece munto correcta a sua inspusizahún tanto do cardiólogo como do xinicólogo, más pensaron voçes si fose un urólogo, intahún que pasaría, pondriáselle o carallo pra cima y nahún faría falta flor posto co mesmo faría de capullo, que Deus me perdoe y que nahún lea ísto o padre sinahún me pondrá a parir.
Agora en serio disculpen por meter as fucias donde nahún me xamarin, claro que tampouco me dixerin que nahún viñera.
Apreciado Zé: Vuelves a las andadas, rr... tú mismo.

Un abrazo.
Me parece munto correcta a sua inspusizahún tanto do cardiólogo como do xinicólogo, más pensaron voçes si fose un urólogo, intahún que pasaría, pondriáselle o carallo pra cima y nahún faría falta flor posto co mesmo faría de capullo, que Deus me perdoe y que nahún lea ísto o padre sinahún me pondrá a parir.
Agora en serio disculpen por meter as fucias donde nahún me xamarin, claro que tampouco me dixerin que nahún viñera.
Pues a mí me parece que en el óbito del ginecólogo también estaría muy bien que sus compañeros fueran así de imaginativos. Una perrecha que se abre para darte la despedida ya es en si misma una hermosa flor. Tan natural como la más bella de las rosas. Por ahí hemos nacido todos.
Hai que ver Romerales, explícaste coma un libro aberto! Abraia o teu intelecto, e por suposto, en teoría, é do máis razonable a túa exposición.
O fin dareille a razón á Pita. A pesar de ter momentos moi lucidos, algunha visagra enferruxada acota esa gran capacidade de entendemento que adoitas ter. Cualidades básicas e presentes na maioría dos mortais coma pode ser o recato, quedan atrapadas nos entresijos da túa sensatez.
Fai pouco deixounos para sempre un cardiólogo moi renomeado e querido nesta cidade na que resido.
Daquela morea de flores que o rodeaba chamaba en especial a atención unha composición en forma de corazón que cando chegou o intre de darlle o adiós definitivo ao noso prezado amigo, abriuse pola metade como dándolle paso de xeito maxestuoso cara ese camiño sin retorno. Dun canto colgaba unha cinta dourada na que se podía ler "Os teus compañeiros Card. Thor/AC".
Casi todos os presentes deixamos escapar ... (ver texto completo)
Pues a mí me parece que en el óbito del ginecólogo también estaría muy bien que sus compañeros fueran así de imaginativos. Una perrecha que se abre para darte la despedida ya es en si misma una hermosa flor. Tan natural como la más bella de las rosas. Por ahí hemos nacido todos.
Fai pouco deixounos para sempre un cardiólogo moi renomeado e querido nesta cidade na que resido.
Daquela morea de flores que o rodeaba chamaba en especial a atención unha composición en forma de corazón que cando chegou o intre de darlle o adiós definitivo ao noso prezado amigo, abriuse pola metade como dándolle paso de xeito maxestuoso cara ese camiño sin retorno. Dun canto colgaba unha cinta dourada na que se podía ler "Os teus compañeiros Card. Thor/AC".
Casi todos os presentes deixamos escapar ... (ver texto completo)
Mis estudios absorbentes sobre la presión osmótica no satisfacían las necesidades de mi espíritu cuando por las noches, en mi guarida de la mina de Barja, no tenía a nadie con quien hablar.
Recordé la noche pasada en aquel tren nocturno en compañía de Pita, desde la suave luz del crepúsculo, y un día cualquiera la llamé a aquel número garabateado en la estación de La Gudiña sobre una caja de pastillas para la tos, para preguntarle si me permitiría viajar hasta su casa para tomar el té.
Ésta es ... (ver texto completo)
Distinguido SR. Romerales: Me encanta como siempre leer sus relatos, quiza este último mas, por los lugares donde sucedieron los hechos, porque en ellos he vivido mi infáncia. En las minas donde ha realizado sus estudios sobre la presión osmótica, me han servido de cobijo ami en tardes de lluvia cuando yo apacentaba diez vacas y un toro, tambien valia en verano su frescura para descansar las ovejas y cabras del pueblo en las horas pertinentes de la siesta.
Me alegró que su relación con doña Pita ... (ver texto completo)
Amor mío, el comandante es el hombre más delicioso del mundo, con excepción tal vez de tu querido Don José. Su conversación es un hechizo. Si no tuviera tan mala fama en las Frieiras, ipso facto lo nombraría mi secretario. Escribiría por mí todas mis cartas, y las generaciones venideras me tendrían por un dechado de ingenio.
Pero, ¡ay!, está tan apolillado por sus achaques y las malas compañías --él, que presume de su soledad-- que forzoso me será el abandonarlo a su mundo interior.
Por desgracia ... (ver texto completo)
Aprezada ex, creo que tudo que ahí me dices te sale del corazahún, pois no lo pongo enduda porque te conozco, más dito ísto penso que teñes al hombre que tú mereces, claro istá que a veces la nolstalxia nos face malas pasadas, más eu penso que el destino que os xuntou querrá que terminéis amandos como el primer día.
Con relazahún o que dices del santo del padre Xosé, teño que decirte agora ultimamente tudos los dias me istá a decer que debemos irnos pro convento, pois dice que según en que sitio ... (ver texto completo)
Amor mío, el comandante es el hombre más delicioso del mundo, con excepción tal vez de tu querido Don José. Su conversación es un hechizo. Si no tuviera tan mala fama en las Frieiras, ipso facto lo nombraría mi secretario. Escribiría por mí todas mis cartas, y las generaciones venideras me tendrían por un dechado de ingenio.
Pero, ¡ay!, está tan apolillado por sus achaques y las malas compañías --él, que presume de su soledad-- que forzoso me será el abandonarlo a su mundo interior.
Por desgracia podría comparársele a una baraja resobada y mugrienta. Mucho me temo que ni aún todas las aguas del embalse de las Portas fuesen bastante para realizar el milagro de lavarlo y dejarlo otra vez pulido y bienoliente.
Pero... ¡qué castellano divino el que habla, y qué cosas más exquisitas las que dice!
¡Ay!, mi vida, ¿qué tendrá este mundo para maltratar de tal suerte a un hombre semejante? Sus ojos son tan tristes como los de una vaca a la que por décima vez le hubiesen arrebatado su recental. ... (ver texto completo)
Mis estudios absorbentes sobre la presión osmótica no satisfacían las necesidades de mi espíritu cuando por las noches, en mi guarida de la mina de Barja, no tenía a nadie con quien hablar.
Recordé la noche pasada en aquel tren nocturno en compañía de Pita, desde la suave luz del crepúsculo, y un día cualquiera la llamé a aquel número garabateado en la estación de La Gudiña sobre una caja de pastillas para la tos, para preguntarle si me permitiría viajar hasta su casa para tomar el té.
Ésta es ... (ver texto completo)
Según me dixeron este ano as cerdeiras en Barxa portáronse moi ben. Seguro que andas todo atareado para recoller as cereixas. As cerdeiras dan dous praceres: ó miralas cando están floridas e despois ó recoller o fruto e de paso ir xa probando. Tede coidado coas carabuñas que entran máis fácil que salen! Un abrazo.
Comenzo dandoche as gracias Gel por a tu participación no foro de Barxa, espero que a saude sexa boa pra toda a familia en especial xa sabes... Acertaches de pleno este ano cereixas hainas por duceas casi me atrevo a decir que mais de cen kilos, temos 11 cerdeiras as de maio y as de xuño que sempre veñen cun mes de retraso pois son mais tardias. O fin de seman pasado collemos uns quice kilos soio nas polas do fondo, as de enriba xa dan conta delas os merlos.
Se andiverais perto teriades sen duvida ... (ver texto completo)
Según me dixeron este ano as cerdeiras en Barxa portáronse moi ben. Seguro que andas todo atareado para recoller as cereixas. As cerdeiras dan dous praceres: ó miralas cando están floridas e despois ó recoller o fruto e de paso ir xa probando. Tede coidado coas carabuñas que entran máis fácil que salen! Un abrazo.
Bueno dirán voçes haber con la que nos véin o Zé, a coisa que como é o día do San Antonio, creo que foi o motivo de recordarme, istando eu onde un tal Benito que Deus lo teña na gloría, era unha gran persoa y padeiro na Gudiña, totale que fomos a Barxa, menuda farta de cereixas, istaban entre os dois barrios para más señas andaban a cocer o panhún, claro istá no forno do pobo, me recordo pois nos dixo un sinor mira que istáis male na Gudiña si quereis enxer a panza de cereixas tendes que venir a ... (ver texto completo)
Este das Carvalhas nunca dá puntada sen fío. "Os ruinseñores xa se fartaron de facer o páxaro".
No. Eses non se dan atalagados xamáis de seren uns páxaros de coidado. Eses sonche todos da familia dos córvidos.
Ben sabe vostede que o camarada Romerales non quixera comparanzas entre a Pitiña e os corvos.
Ao páxaro cantor de trinos tan agradables ao que se refería Telesforo chamámoslle en Lubián rixinol. Así lle chamaba, polo menos, meu avó. Noutros eidos dícese reiseñor, e tamén rousinol.
Que siga ... (ver texto completo)
Aprezado Inda: O sinor me merece tudos los respeitos deste mundo mundiale, más de ahí a istar de acordo co sinor nahún, dice o sinor unha frase feita según el padre, pois béin pra min la sinora Pita me merece munto respeito, por ser unha gran sinora, el sinor Romerales tres cuartos de lo mesmo, agora nahún me male iterprete as miñas parábolas, pois o sinor dice ahí que los páxaros que se refería Telesforo que le xaman rixinol, reiseñor, eu penso que íste último debe ser o xefe, aunque penso que se esqueció dun tal rexidor, pois sería el que animaba a paxaragada, de tudas maneiras nahún teña inconta munto as miñas expresiahúns por carecer de gramática.

Eu istou más preocupado por lo que le escutei al padre y al xefe, claro que eu nahún entendo nada, pero nahún vexa como se puserin, el xefe a defender al seu amigo, un tal Blasa y el padre a decirle que debía funcionar mellor a xusta, pois que sempre la mencionada defendió al Istado encambió desta vez no, endefinitiva le decia el xefe nahún veis como el sinor Gallardo que istá de acordo con la fiscalía, nahún me quero errolar más, además le será dificil entenderme pois le conto lo que oin, además no istaban cerca.
Agora que vivan los páxariños y coidado con los páxarracos. ... (ver texto completo)
Este das Carvalhas nunca dá puntada sen fío. "Os ruinseñores xa se fartaron de facer o páxaro".
No. Eses non se dan atalagados xamáis de seren uns páxaros de coidado. Eses sonche todos da familia dos córvidos.
Ben sabe vostede que o camarada Romerales non quixera comparanzas entre a Pitiña e os corvos.
Ao páxaro cantor de trinos tan agradables ao que se refería Telesforo chamámoslle en Lubián rixinol. Así lle chamaba, polo menos, meu avó. Noutros eidos dícese reiseñor, e tamén rousinol.
Que siga ... (ver texto completo)
Fíjate en el anterior mensaje de Pitita, camarada Zé, cómo le da a las eles la melodía de los ríos en verano, y a las erres el timbre cantarín de los ruiseñores en la espesura.
Aprezado Telesforo: O sinor istá munto contento coa sua Pita Moñuda, las eles seguro que le gosta volar en sueños, la melodía es de Miguel Rios y los ruinseñores aunque fiquen calados nahún se preocupe querido amigo, que xa se fartarin de facer o páxaro.

Unha aperta.