Aprezado Barxés, parece mentira que voce diga que eu era un non sei qué de gateiras, penso que o sinor confundió el ruido del trueno con un estruendo en la mina, a mi siempre me gustó axudar a xente a tapar as goteiras pero de ahí a lo otro a munta diferencia.
Unha aperta.
Unha aperta.
Amigo Zé das Carvalhas: Cheiragateiras sería a palabra. Agora ben, eu non digo nada, que despois todo se sabe.
