Había algúns en Lubián, polos oitenta, que lle daban aos porros de carallo. Había ata unha plantación de maría a uns cen metros do cuartel. Aquel mozo apañábase ben para secala, para face-los porros e para fumalos.
Na festa das Candelas, en Acibeiros, un paisano xa maior de alí convidou a un parente, mozo de Lubián, e aos seus colegas, á súa casa para merendar uns chourizos cocidos en viño.
Mentras cocían os chourizos, prenderon un porro que andaba á volta. Cando chegou ao paisano da casa, dixo:
--E logo tan grande é a miseria, que só hai un cigarro para todos? Eu fago-vos un cigarro para cada un do meu cuarterón e do meu librito agora mesmo, carallo.
--Non, home. Dámoslle nós un destes enteiro para vostede. Teña.
O vello fumou aquel porro como se fumase un daqueles ideales ou peninsulares, queixándose únicamente da chapuceira feitura. Os del quedaban mellor rematados.
Un dos mozos, cando acabou o chourizo e bebeu un xarro de viño, pediu unha caceta. Cando tuvo a caceta na man, encheuna de viño quente, cheu de grasa, do de coce-los chourizos, e verteuno no xarro.
--Isto sí que é bó. Con isto non hai resfriado que se atreva a entrar neste corpo --dixo ao tempo de simular que bebía.
Entón dixo o paisano:
--Trae para acá a caceta --encheu o seu xarro e botouno abaixo dun só grolo-- Carallo. Bébese así, e non a misas de peseta!
E no mesmo intre caeu naquel solo de castiñeiro con tódolos membros desmembrados.
Os mozos porreiros deitárono no escano, e saíron de alí para seguir bailando ao son dos Hermanos Martos de Tabanillo nunha corte limpa de esterco.
Na festa das Candelas, en Acibeiros, un paisano xa maior de alí convidou a un parente, mozo de Lubián, e aos seus colegas, á súa casa para merendar uns chourizos cocidos en viño.
Mentras cocían os chourizos, prenderon un porro que andaba á volta. Cando chegou ao paisano da casa, dixo:
--E logo tan grande é a miseria, que só hai un cigarro para todos? Eu fago-vos un cigarro para cada un do meu cuarterón e do meu librito agora mesmo, carallo.
--Non, home. Dámoslle nós un destes enteiro para vostede. Teña.
O vello fumou aquel porro como se fumase un daqueles ideales ou peninsulares, queixándose únicamente da chapuceira feitura. Os del quedaban mellor rematados.
Un dos mozos, cando acabou o chourizo e bebeu un xarro de viño, pediu unha caceta. Cando tuvo a caceta na man, encheuna de viño quente, cheu de grasa, do de coce-los chourizos, e verteuno no xarro.
--Isto sí que é bó. Con isto non hai resfriado que se atreva a entrar neste corpo --dixo ao tempo de simular que bebía.
Entón dixo o paisano:
--Trae para acá a caceta --encheu o seu xarro e botouno abaixo dun só grolo-- Carallo. Bébese así, e non a misas de peseta!
E no mesmo intre caeu naquel solo de castiñeiro con tódolos membros desmembrados.
Os mozos porreiros deitárono no escano, e saíron de alí para seguir bailando ao son dos Hermanos Martos de Tabanillo nunha corte limpa de esterco.
