Miña santa Pita Moñuda,
¿Con quén te hei de comparare?
Como ti non vin ningunha
nin na terra nin no mare.
Coma ti Santa bendita
tan garrida e tan preciosa,
nin brilou ningunha estrela,
nin se abren ningunha rosa.
Nin luceiro, nin diamante,
nin luniña trasparente,
luz verteu máis cariñosa
que o teo rostro relucente.
Nin as flores do xilmendro,
nin a rosa purpurina,
nin as neves da montaña,
nin fulgor da mañanciña;
nin alegre sol dourado,
nin corrente de augua pura,
miña Santa Pita Moñuda,
che asemella en hermosura.
Manda carallo que tia más collunuda.
¿Con quén te hei de comparare?
Como ti non vin ningunha
nin na terra nin no mare.
Coma ti Santa bendita
tan garrida e tan preciosa,
nin brilou ningunha estrela,
nin se abren ningunha rosa.
Nin luceiro, nin diamante,
nin luniña trasparente,
luz verteu máis cariñosa
que o teo rostro relucente.
Nin as flores do xilmendro,
nin a rosa purpurina,
nin as neves da montaña,
nin fulgor da mañanciña;
nin alegre sol dourado,
nin corrente de augua pura,
miña Santa Pita Moñuda,
che asemella en hermosura.
Manda carallo que tia más collunuda.