Un home chamado Atanasio, de apodo o dormilón, vivia en Barxa, un dia foi a feira a Verin, como a sua filla le pidira unha mascota, chegouse a tienda de animais e dixole o dependiente que ficera o favor de darle o animal mais barato que tuvese, e o vendedor así o fizo, trougole un poliño
Cuando o Atanasio chegou a parada da línea, que era o medio de transporte utilizaba cando iba a feira, douse conta que tiña prohibido subir a ela con animais vivos, colleo o poliño, o meteo no medio das bolas e subio a linea o conductor doule o billete e viñeron cara Barxa, durmíndose de seguida porque o home tiña a enfermedad do sono por iso lle chamaban de apodo o dormilón, cuando levaban un cacho de camiño, o chegar as Ventas da Barrera, subio a linea unha monxiña que se sentou enfrente de él. Nesto o Atanasio abriuselle a petrina do pantalón e o poliño asomou a cabeza piando.
A monxa, a parte de quedar pasmada, espertou decíndole "Señor, señor mire uste, eu de estas cousas non entendo muto, pero creo que se le acaba de romper un guevo".
Cuando o Atanasio chegou a parada da línea, que era o medio de transporte utilizaba cando iba a feira, douse conta que tiña prohibido subir a ela con animais vivos, colleo o poliño, o meteo no medio das bolas e subio a linea o conductor doule o billete e viñeron cara Barxa, durmíndose de seguida porque o home tiña a enfermedad do sono por iso lle chamaban de apodo o dormilón, cuando levaban un cacho de camiño, o chegar as Ventas da Barrera, subio a linea unha monxiña que se sentou enfrente de él. Nesto o Atanasio abriuselle a petrina do pantalón e o poliño asomou a cabeza piando.
A monxa, a parte de quedar pasmada, espertou decíndole "Señor, señor mire uste, eu de estas cousas non entendo muto, pero creo que se le acaba de romper un guevo".