"Os teus fillos non son os teus fillos,
son fillos e fillas da vida desexosa de si mesma.
Non veñen de ti, senón a través de ti,
e ainda que estean contigo, non che pertencen.
Podes darlles o teu amor,
pero non os teus pensamentos, pois
eles teñen os seus propios pensamentos.
Podes abrigar os seus corpos,
pero non as súas almas,
porque eles viven na casa de mañá,
que non podes visitar nin sequera en soños.
Podes esforzarte en ser como eles,
pero non procures facelos semellantes a ti
porque a vida non retrocede nin se detén no onte.
Ti es o arco do cal os teus fillos,
como frechas vivas, son lanzados."
Khalil Gibran
son fillos e fillas da vida desexosa de si mesma.
Non veñen de ti, senón a través de ti,
e ainda que estean contigo, non che pertencen.
Podes darlles o teu amor,
pero non os teus pensamentos, pois
eles teñen os seus propios pensamentos.
Podes abrigar os seus corpos,
pero non as súas almas,
porque eles viven na casa de mañá,
que non podes visitar nin sequera en soños.
Podes esforzarte en ser como eles,
pero non procures facelos semellantes a ti
porque a vida non retrocede nin se detén no onte.
Ti es o arco do cal os teus fillos,
como frechas vivas, son lanzados."
Khalil Gibran
