Veo que habéis sacado como tema vuestro río y todo lo que para vosotros representa; sinceramente me gusta.
En a Gudiña, aparte de los dos que son incipientes por nacer allí, me refiero al de Buelle que va hacia Erosa y el de las Rabazas que va hacia Pradocabalo, el mas significativo es el de la Riveira.
Solamente tengo que hacer despegar mis drones sentimentales y dirigirlos hacia lo mas profundo de mi mente, para que me retransmitan todos los detalles guardados en el baúl de los sueños.
Y como tales, permitidme que los narre en gallego, con perdón.
(O meu río) "Riveira"
Río que pasas cantando
polas veas do meu peito.
Río que pasas regando
os corazons de deserto.
Rio que chegas
cara o Canizo nacendo.
Río que fuxes
cara Pentes morrendo.
Riveira, mollábame nas túas augas
é secábame na lareira.
Río de sangre amoroso
con cadencias
impregnadas de silencios
Río manso, río fero.
Río de amor engaiolado
en prisión de sentimentos.
As túas augas frías e claras
tinguen tódolos ventos.
Sangre de amor que proclama
as cadencias do misterio.
Amor de sangre doido
polos vales e os outeiros.
Amor de sangre sofrido
polas hortas e lameiros.
Dor de amores sangrantes
chorando
amañecidas sen tempo.
Río de amor que esborralla
as murallas dos silencios
e faime voltar o bercé
de cando eu era neno.
Río de amor que arrecende
as efusións e segredos
Río de amor que pregoa
os rumores do silencio.
Riveira, río de amor
río cativo, pequeno.
Riveira, meu río,
río neno.
En a Gudiña, aparte de los dos que son incipientes por nacer allí, me refiero al de Buelle que va hacia Erosa y el de las Rabazas que va hacia Pradocabalo, el mas significativo es el de la Riveira.
Solamente tengo que hacer despegar mis drones sentimentales y dirigirlos hacia lo mas profundo de mi mente, para que me retransmitan todos los detalles guardados en el baúl de los sueños.
Y como tales, permitidme que los narre en gallego, con perdón.
(O meu río) "Riveira"
Río que pasas cantando
polas veas do meu peito.
Río que pasas regando
os corazons de deserto.
Rio que chegas
cara o Canizo nacendo.
Río que fuxes
cara Pentes morrendo.
Riveira, mollábame nas túas augas
é secábame na lareira.
Río de sangre amoroso
con cadencias
impregnadas de silencios
Río manso, río fero.
Río de amor engaiolado
en prisión de sentimentos.
As túas augas frías e claras
tinguen tódolos ventos.
Sangre de amor que proclama
as cadencias do misterio.
Amor de sangre doido
polos vales e os outeiros.
Amor de sangre sofrido
polas hortas e lameiros.
Dor de amores sangrantes
chorando
amañecidas sen tempo.
Río de amor que esborralla
as murallas dos silencios
e faime voltar o bercé
de cando eu era neno.
Río de amor que arrecende
as efusións e segredos
Río de amor que pregoa
os rumores do silencio.
Riveira, río de amor
río cativo, pequeno.
Riveira, meu río,
río neno.