Como quéin nahún quer a coisa, que boas eran, sobretudo nahún facian ruido, dirán voçes coa que nos véin o Zé, munto sencillo ias a andar y nadie se enteraba de nada, saben os sinores/as o que es nada, munto fácil y sencillo, como si eu quixera escreber y nahún escreberá, assín por lo menos nahún sabrían o burro que xega a ser o Zé, dirán voçes siguimos sin entenderlo, claro, pra iso istá o Zé pra terlos entretenidos, quero decir con lo dificil contar coisas que gusten a tudos, logo ca xente as intenda, quero decer o significado. Este foi o que fixo o Zé pensar nas dichosas Zapatillas, quero decer a veces que un o guardar silencio nahún o fende o sinor Asensio y o sinor Florecio, que nahún se deen por aludidos pois foi pura concidencia acordarme de ises sinores, bueno istou a enrolarme demasiado, más como istou un bocadito enfadado, haber si dista maneira me pasa, pois istando a ver a caixa tonta nos dimos conta o padre Xosé y eu como istán na Ispaña, andan detrás da pricesa como si fora unha conexa, meus Deus que disparate, perdón querría decir escaparate, co béin que a min me caia istá rapariga, parece que foi o Demo que se meteu nista familia, que Deus le perdone más que a Xusta faga o que teña que facer.