Como sabrán onte istiberin ca os reyes, Mariano, o das botas, totale que a primeira hora xegou ô meu xefe a pidirme unhas zapatillas de deporte roxas, co conxunto da mesma colore, non sei se le tiña comentado que foi unha das últimas tendas que mercou ô meu xefe, bueno a coisa que le digo,-qué número necesitas de zapatillas,-contestándome calate cabeza de corzo xa te dixen como si fora tudo pra tí, totale que marchou coa incomenda, más nas noticias me dou conta pra quéin eran as dichosas zapatilas y o mencionado conxunto, gracias o padre Xosé que me dixo, mira a que montarín so pra facerle propaganda gratuita o de Santander, els deben saber o das malas do diñeiro sucio, ahora como xa nahún a problema dice que e bon aunque estee negro, totale que le istou a contar as coisas sin o permiso do padre Xosé y munto menos do xefe,-a noute dixome o xefe non veis como os meus amigos veñen a verme, aquí e un pais quéinte, perdón querría decer emerxente, por isto ven tanta xente, bueno istoume anrolar demasiado, parece que le concederon un tramo dun tunel, distes que se facen por inbaixo da terra, aclaro ísto pois os que le goste munto o viño podian istar a pensar no tonel del mencionado. Me imaxino que ahí en la Ispaña verian a imaxen del de Santander en el Hotel con los reyes y todos los políticos que le acompañaban, daba gosto verlo con pantalón corto y las zapatillas que momentos antes le dera eu o xefe, logo falan de protocologo, cuando a patrón nahún manda mariñeiro.