Esto es algo de "Antonio Gala" O musgo, flor durmida
do silencio, dialoga coa estrela
e sonrie na madrugada.
Cando vinga a luz, abre a porta
e quedate xunto ao silencio.
Gemir, gritar, arder seria en van,
porque a luz non ve nin oe.
Alli arriba, sobre a nube,
pestanexa azul unha luciernaga.
Soltásese unha noche, en un descoido,
e deixásenos cegos para sempre.
Por iso fáloche de pechar os ollos
e colocalos sobre o mofo.
No descansarantodo o inverno
a resgardo do sono e das lagrimas.
En Gallego tiene algo especial que gusta mas.
do silencio, dialoga coa estrela
e sonrie na madrugada.
Cando vinga a luz, abre a porta
e quedate xunto ao silencio.
Gemir, gritar, arder seria en van,
porque a luz non ve nin oe.
Alli arriba, sobre a nube,
pestanexa azul unha luciernaga.
Soltásese unha noche, en un descoido,
e deixásenos cegos para sempre.
Por iso fáloche de pechar os ollos
e colocalos sobre o mofo.
No descansarantodo o inverno
a resgardo do sono e das lagrimas.
En Gallego tiene algo especial que gusta mas.