Marmurio hay de ríos,
de soedade e de vento.
No piornal o lobo
oubea famento,
e xa polos cumes
alvorea a neve.
Mais hay compaña
que, a enfesto a torre,
frecha esperanza,
crava silencio.
Pombiña branca
de neve toldada;
Mai na Tuiza,
O Marabón te aclama.
Miña Virxe da Tuiza
cóidame os nenos;
veño de segar de lonxe
e a maiciña está nos ceos.
O ceo aberto
e abertos horizontes;
a res que sen coidados
percura o seu sustento.
E o espíritu que aniña
onde dá cabo o tempo.
O sol que doura os días
e as searas
abrindo portas á esperanza.
Os horizontes, lonxanía...
p labrego pegueiro
está de marcha; nova aurora.
Lévame no teu casrro, leva,
careteiriño da prata.
Lévame noteu carro, leva
heicho de pagar coa alma...
O anxo que vai de diante
pola xaramea canta...
aquel cantar da Portela
que resoa na Mallada.
Saudos.
de soedade e de vento.
No piornal o lobo
oubea famento,
e xa polos cumes
alvorea a neve.
Mais hay compaña
que, a enfesto a torre,
frecha esperanza,
crava silencio.
Pombiña branca
de neve toldada;
Mai na Tuiza,
O Marabón te aclama.
Miña Virxe da Tuiza
cóidame os nenos;
veño de segar de lonxe
e a maiciña está nos ceos.
O ceo aberto
e abertos horizontes;
a res que sen coidados
percura o seu sustento.
E o espíritu que aniña
onde dá cabo o tempo.
O sol que doura os días
e as searas
abrindo portas á esperanza.
Os horizontes, lonxanía...
p labrego pegueiro
está de marcha; nova aurora.
Lévame no teu casrro, leva,
careteiriño da prata.
Lévame noteu carro, leva
heicho de pagar coa alma...
O anxo que vai de diante
pola xaramea canta...
aquel cantar da Portela
que resoa na Mallada.
Saudos.