Unha vez viuse unha lebre mui apurada cos cais, mais despois de fuxir canto lle daban as patas, puido escapar de eles e sentouse entre unhas xestas e púxose a lamber as patas decindo:
- ¡Ai zanquiñas, zancais; se non fora por vos comianme os cais!
O rabo sentiu envexa das patas, e falou así:
- ¿I eu? ¿I eu?
E respondeulle a lebre:
- ¡Lévete Xudas; inda me estorbas mais que me axudas!
Saude.
- ¡Ai zanquiñas, zancais; se non fora por vos comianme os cais!
O rabo sentiu envexa das patas, e falou así:
- ¿I eu? ¿I eu?
E respondeulle a lebre:
- ¡Lévete Xudas; inda me estorbas mais que me axudas!
Saude.