valla que si e pra non olvidar que mo digan a min que a miña irman yo meu sobriño viña a Atocha no tren que viña detrás ese día casi me da un infarto porque eu sabía que todos os días esa mesma hora sa baixaba nesa estación, chamaba o movil e estaba apagado e hasta as doce da mañan non supe nada de eles cando estaban salindo do tunel sentiron a estampida. Que tristeza se notaba esos días na ciudade e mior non recordalo deixemolo ahí. Recordar cousas mais agradables, mañan vou a Vilavella veño o Domingo xa vos contarei si hay novedades. Asta a volta amigos
