Compramos energía a futuro



Mejores mensajes de A VILAVELLA:
Habían llegado los idus de marzo, los rayos suaves y claros del sol de primavera descendían sobre el tejado; un dulce fuego se encendía en mi interior. Hacía un par de días que una inquietud indescriptible, un anhelo maravilloso me atormentaba... Al fin me sentí algo más sosegado, pero en un estado nuevo y desconocido por mí hasta entonces, que nunca hubiese podido sospechar.
De un tragaluz del tejado, no lejos de donde yo estaba, surgió sigilosa y suavemente un ser encantador -- ¡ah, si fuese capaz ... (ver texto completo)
Siendo joven, acompañé una tarde a un grupo de teatro a una representación en Villardeciervos (Zamora). Era una bella obra de Lorca titulada "La Zapatera prodigiosa", y dirigía aquel grupo mi colega Inda Cho Sei. Fue un éxito la representación en el Salón de la Juventud de ese bello pueblo de la Sierra de La Culebra.
Cenamos, al terminar, en un pequeño restaurante en la misma localidad.
En la tanda de chupitos, Inda, que había ido al excusado, vino muy sonriente, casi eufórico, manifestando que ... (ver texto completo)
Mi más sincero agradecimiento a este anónimo.
Lo unico que pido es que nos diga quien es y agradecerle su sugerencia.
Ahora que estamos en paz en el foro se manifiesta más aun la unidad.
Mis más calurosos saludos.
Apreciado Manuel, para que no tengas dudas de quien soy ya me identifico, sabes que si faltas tú y el 252525 nuestro foro se muere.
Cuando vuelvas ya tomaremos algo juntos, y te llevarás una grata sorpresa.
Un fuerte abrazo.
No entiendo nada, estos señores que parece que les cuesta escribir el castellano tan bonito como es, siempre haciéndolo de manera que no se le entiende nada, por favor copien de Don Manuel Varela y sus personajes.
Sinor, nahún istà, pero parece mentira homiño de unha cana, o sinor xa ó puso bein el señor iste que tracia os regalos más grandes por os Reyes os garotos más mal alimentados. Eue como expliqué mutas veces nahún fui a iscola, ahora está a decir o padre-xa metiste a pata debías decirle anónimo. Deus nos libre dun xa foi.
En la guerra de los Balcanes un militar procede a la identificación de dos mujeres refugiadas:
--Buenas tardes. Soy Telesforo Romerales, legionario en misión de paz del Destacamento de los Cascoa Azules de la ONU en Mostar. ¡Quienes son ustedes?
--Irina Borisdsgrava.
--Natasha Abrahamovic. Y somos lesbianas.
--Bien... ¿Y de qué parte de Lesbia son ustedes, exactamente?
Apreciada ex, perdóname más axo que te pasaste co teo Tilisforo eu penso que nahún é tahún tonto como tú quieres pintarlo. Bien a coisa que me ficeste recordar cuando eue quería ir pra guarda Repúblicana no meu querido Portugal, total que iamos tres das Carvallas, enton mandarín pasar o meo colega Ostaquio y o sarxento le mandó mirar un presunto delincuente de perfil, diciéndole cómo reconocería o sinor a este delincuente, contestando de inmediato el Ostaquio,-munto fácil porque tein unha sola orella. ... (ver texto completo)
Zé y yo misma fuimos compañeros, sí; pero sólo siendo tiernos infantes, en la escuela de Moimenta. Nuestros juegos eran, por consiguiente, totalmente inocentes e inocuos.
Pero a mis siete años, mi madre se casó con el sargento de Lubián y me trasladaron a ese pueblo, en el que tuve una infancia muy feliz.
Fue en ese maravilloso lugar donde volví a reencontrarme con el "segador de palhas cumpridas" diez años después, enamorándome de sus patillas y de los rescoldos de nuestra infancia. No volveré ... (ver texto completo)
Lo que no hace la viagra, lo hace su relato historico.
Hacia mucho tiempo que no sentia una historia tan simpatica y llena de humor.
Un saludo
Zé y yo misma fuimos compañeros, sí; pero sólo siendo tiernos infantes, en la escuela de Moimenta. Nuestros juegos eran, por consiguiente, totalmente inocentes e inocuos.
Pero a mis siete años, mi madre se casó con el sargento de Lubián y me trasladaron a ese pueblo, en el que tuve una infancia muy feliz.
Fue en ese maravilloso lugar donde volví a reencontrarme con el "segador de palhas cumpridas" diez años después, enamorándome de sus patillas y de los rescoldos de nuestra infancia. No volveré ... (ver texto completo)
Apreciadae ex, que alegría ver que te lembras dos nosos xogos de garotos. Más xa tíñamos certa picardía, nahún sei se te lembrarás cuando te mandaba mirar por a xinela mentras tanto eu te miraba as cluecas, qué tempos aquiles, pra ver el cu había que tirar as cluecas emcabio agora para ver las mencionadas a que hacer al revés, bein de tudas maneiras penso que bonito, quién nos diera de aquiles tempos, me recordo de aquela fouce que tanta palla cortei.
Lembrnzas para Tilisforo y tú rece un forte abrazo con sabor a palla coma os que nos dabamos na palleira. ... (ver texto completo)
Daquela as bostas aproveitábanse para facer as airas.
D. Inda, parece mentira que usted como caredrático y estudioso de las costumbres del rural no recuerde que las airas se hacian con escrementos de vaca y no con los de gente, y mucho menos aprobechar los de gastroenteritis en un andén de estación.
Iba este señor un día en el tren, y al pasar por Villavieja, estando ocupado el servicio del vagón, se vio tan apurado que evacuó por la ventanilla.
Al verlo Pitita Moñuda, que me acompañaba en el paseo por la estación, exclamó:
-- ¿Qué veo? ¿Qué veo?
y Quevedo también exclamó:
-- ¡Coño, hasta por el culo me conocen!
Sr. Romerales no le voy a reprochar nada, pues las verdades no se contradicen... ha sido cierto, pero ya hace unas décadas, lo que sabrán a dia de hoy disculparme es lo corto que estaba de oido, y lo sucio que quedó el andén.

Un saludo.
Cariño tu me engañas, viviamos en Madrid y aqui en Ourene viene el mismo Butanero.!
Iba este señor un día en el tren, y al pasar por Villavieja, estando ocupado el servicio del vagón, se vio tan apurado que evacuó por la ventanilla.
Al verlo Pitita Moñuda, que me acompañaba en el paseo por la estación, exclamó:
-- ¿Qué veo? ¿Qué veo?
y Quevedo también exclamó:
-- ¡Coño, hasta por el culo me conocen!
Que tiempo sin leer algo de este militar cachondo.
Esto es. lo bueno, humor y más humor
Bonito recuerdo tienes Manuel; te felicito.
Hola Manuel, yo tambien te felicito por repetir la foto, muy bonita...
Boas tardes desde Pernambuco, estou en Recife xa visitei distintas cidades e un estado mui bonito, a parte que linda co Oceano Atlantico é a mais bonita. Despois de visitar o barrio dos pobres da cidade de Recife "as favelas", e tal como traia a direción que o padre Zé e o seo sacristan 252525 me deran, dei coa parroquia donde estuveron eles que ahora ten o padre Samuel misionero jesuita tamen como o Pai Zé que muito lle queren eiqui e o seo sacristan tamen eiqui os coñecen como os dous Zeciños.
O ... (ver texto completo)
Aprezado amigo, istamos de ferias nas Carvallas (Portugale), bein más tivemos unha anomalía, o xefe resulta que tein unha amiga na Vilavella, enton dixo Ze dormiremos no HoteLe Spap da Vilavella, coisa que ficemos sin ningún problema, más a meia noute o xefe ronca y a miña amiga también, totale que el sinor del Hotel nos dijo si alguno de ustedes por algún motivo si quieren cambiar de cama está ista libre, totale que a meia noute a miña amiga nahun me deixaba dormir cos ronquidos, enton me fun pra ... (ver texto completo)
que bonitas historias contaban podía estar horas e horas oindo tantas anécdotas tamen quero ter un recuerdo para Mercedes mai do zanape as tres personas do pueblo que mais admiraba e quería sey que elas tamen amin ali donde estéis biquiños como cambiou o pueblo desde que todas aquelas personas xa non están m
Apreciados vecinos y familias de Villavieja y Pereiro: Hace mucho que no escribo pues ya soy muy mayor. Me emocione mucho viendo la foto de la estación que maravilla cuantos recuerdos, tambien cuando nos bañabamos en el rio con los hijos del Relojero y mi amiga Emilita la mas joven de todas, que creo que está por Santiago de Compostela como lo pasabamos toda la juventud. Yo ahora estoy en Viña de Mar con mi hijo Joaquín y luego me ire con Purita para Rancagua.
Segun nuestra tele estan pasando mucho ... (ver texto completo)