A palloza, o carro, a casa e demais habitáculos coma o teiteado das chemineas artellan o esplendor das vellas construcións e os trebellos que as abeiran coma algo propio ou coma a imaxe do que fomos par ser diferentes por necesidade e en contraste coa realidade que sempre nos tocou vivir nesa sociedade da que somos uns integrantes máis, como tamén o foron outros que nos puxeron estes legados nas nosas mans. A crenza na xente, na terra, na herdanza son a imaxe que reflexa o garabullar das árbores, os engadidos postos ao chou e a diversidade de cor nas apariencias do que non sempre ten porque ser. Xosé Luís Otero Cebral
