ARES: Non son graznidos, son lamentos de desesperación das...

Non son graznidos, son lamentos de desesperación das gaivotas que voan o redor do parque que hai fronte onde eu resido, choran os gorrions, choran merlos choran pegas que nin carroña encontran que levar o pico, a xente por non deixar tirado non deixa nin o desperdicio, terrazas das cafeterias onde o seu redor os paxaros non encontran o que antes apañaban, a xente por inercia escomenza a ocupar terrazas con certo grao de desconfianza agas alguns irresponsables que lles da todo o mismo, ignoran eles que hai que asumir riscos por que a economia e o non morrer por inanición así o esixe
E todo por un culpa de un bicho que por non ser vivo de merda é.
Onde vai ese orgullo de ser human de ese que alguns que pensan estar por encima dos demais donde que hasta os cans quedan libres da amenaza, que pouca cousa somos como individuos verdade, si estiveramos nos tempos biblicos pensariamos que e castigo de deus, eu penso que e cousa do demo que desta vez veu a facernos un favor e nos obriga a reflexionar, poucas cousas ¿en man de quen estamos?
Si non e nas mas de deus demonos por fodidos
Hala! A pasear e boca e fuciños tapados e nada de arrexuntaros, nin mans nin vicos nin abrazos, e moito menos de arrumacos, mellor así, mellor así diría cando moitos de estes xestos cando se fan, fanse con hipocresía
E facer o amor si pero mantendo as distancias, ahora din que de metro e medio
Non saben ben o que facer por poñernos a vida mais dificil
Eu creo que che é cousa do gobierno