O porquiño non había ano que faltara, era como ter unha mascota a contrato limitado que habìa que alimentar e logo chegado o San Martìn pagabache o favor con creces, tiñamos que mantelo san, e en forma, por eso sacabase a pasear en un espacio limitado o largo da calle que discurría o frente da casa, as jaliñas das veciñas, o gando en un ir e vir de pastar, a cabra da señora Benita cans e jatos en libertade formaban parte de aquel paisaxe urbano polo cal un ecoloxista de hoxe firmaría
A calle Real baixo decreto municipal quedaba exento, como moito can e jato e de forma accidental, era calle de procesions e de domingos de zapatos e roupa nova para ir a misa, as casas de frentes con balcons de balaustres e ventans medio abertas das que salia unha voz de quen facendo as labouras da casa deixabase axudar de unha canción de actualidade ou das de sempre, roupa tendida que a finura prohibeu según a que hora, algunha palangana de auga lanzada dende o balcón, un cruzar de xente dándose os buenos días, aquelo era unha explosión de vitalidade e de tirar pa diante, non como hoxe que vaias a donde vaias en todos sitios e igual, natureza morta e televisións nas casas en donde a xente do mais chusca que poida haber manten espectantes a os? residentes que dicen buscar a evasión, eu creo que intoxicación, xente que sin darse conta destruen o espiritu vendo e oindo chorrada tras chordada que sae por bocas de incultos botarates e lacazans que ganan moitos cartos din, tamen a droga vai cara
Apaguemos o televexo e comencemos a falar de cousa das de verdade desas que non te salpican de merda eu apuntome a escoitar.
¿Fara falla volver atrás?
A calle Real baixo decreto municipal quedaba exento, como moito can e jato e de forma accidental, era calle de procesions e de domingos de zapatos e roupa nova para ir a misa, as casas de frentes con balcons de balaustres e ventans medio abertas das que salia unha voz de quen facendo as labouras da casa deixabase axudar de unha canción de actualidade ou das de sempre, roupa tendida que a finura prohibeu según a que hora, algunha palangana de auga lanzada dende o balcón, un cruzar de xente dándose os buenos días, aquelo era unha explosión de vitalidade e de tirar pa diante, non como hoxe que vaias a donde vaias en todos sitios e igual, natureza morta e televisións nas casas en donde a xente do mais chusca que poida haber manten espectantes a os? residentes que dicen buscar a evasión, eu creo que intoxicación, xente que sin darse conta destruen o espiritu vendo e oindo chorrada tras chordada que sae por bocas de incultos botarates e lacazans que ganan moitos cartos din, tamen a droga vai cara
Apaguemos o televexo e comencemos a falar de cousa das de verdade desas que non te salpican de merda eu apuntome a escoitar.
¿Fara falla volver atrás?