Un lallar recurrente que me persigue o andar, por que non me haberá pasado á min para así mellor levalo, por que e un sin vivir cando vexo que sonríes so para así ser eu o que o poida mellor levar.
E pensar que non hai nada ti e mais eu creíamoste sana.
Nada pois á loitar, xa sei que e muí fácil de dicir pero non queda outra, á rezar digo pos si nunca o fun non vou ser ahora un renegado.
Encomendome á milagrosa como hai casi cincuenta anos, da quela tuvo piedad de min e por que non vai á ser tamen ahora
E pensar que non hai nada ti e mais eu creíamoste sana.
Nada pois á loitar, xa sei que e muí fácil de dicir pero non queda outra, á rezar digo pos si nunca o fun non vou ser ahora un renegado.
Encomendome á milagrosa como hai casi cincuenta anos, da quela tuvo piedad de min e por que non vai á ser tamen ahora
